พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 44

ตอนที่44 โดนอัดจนน่วมเป็นหมูตอน

ลิซานเผ้าฝืนกลืนน้ำลายลงคอ เขาถอยหลังตัวหัดไปหนึ่งก้าว นึกว่าสองพี่น้องนี้จะบี้ด้วยมือได้ง่ายๆ แต่นึกไม่ถึงว่าเนี่ยเฟิงเพียงคนเดียวก็คว่ำคนไปเกือบ200คน!

อย่างที่รู้คนพวกนี้ฝึกฝนการต่อสู้ แล้วในมือก็มีอาวุธ ในสถานการณ์เช่นนี้สุ่มคนไม่กี่คน ก็สามารถซัดชายวัยกลางคนปางตายได้

แต่คนที่ถูกซัดหมอบปางตายกลับกลายเป็นพวกเขา!

ลิซานเผ้าเห็นท่าไม่ดี คิดจะใส่เกียร์หนี!

“คุณคิดจะไปไหนเหรอ? ผู้อำนวยการลิ”

“ปัง!” ประตูห้องปิดลงในพริบตา ลิซานเผ้าออกแรงเปิดประตูสุดกำลัง แต่ประตูบานนั้นเหมือนถูกมือที่ไม่มีตัวตนดึงเอาไว้ ไม่สามารถผลักออกได้!

เนี่ยเฟิงเหมือนปีศาจร้ายจากขุมนรก เดินไปหาลิซานเผ้าอย่างช้าๆ เห็นแต่เขาบีบไปที่ลำคอของลิซานเผ้า ใบหน้าเต็มไปด้วยไอสังหาร

"รังแกผมน่ะได้ แต่จะรังแกพี่สาวผมไม่ได้ ดูท่าทางคุณคงเบื่อโลกแล้วใช่ไหม"

ดวงตาที่เต็มไปด้วยไอสังหารคู่นั้นของเนี่ยเฟิง ลิซานเผ้าถูกบีบลำคอไว้ เหมือนจะขาดอากาศหายใจ เขาตกใจจนรู้สึกในกางเกงร้อนเป็นไฟ จากนั้นกลิ่นสาบปัสสาวะก็ไหลเป็นทางลงมา

ชิวมู่เฉิงมองดูบอดี้การ์ดพวกนั้นตัวหงิกงอบนพื้นด้วยความตกตะลึง พวกเขากุมแผลบนตัวส่งเสียงเจ็บปวดอย่างไม่สามารถลุกขึ้นมาได้

ชิวมู่เฉิงผละสายตามองมายังเนี่ยเฟิง นี่ยังใช่น้องของเธออยู่หรือเปล่า? ทำไมถึงดูแปลกหน้าอย่างนั้น?

ชิวมู่เฉิงเห็นลิซานเผ้าใกล้จะถูกบีบจนตาย เธอรีบรุดไปข้างหน้าคว้ามือเนี่ยเฟิงเอาไว้ “เสี่ยวเฟิง! พอเท่านี้เถอะ! อย่าทำเรื่องโง่ๆ เลย!”

เนี่ยเฟิงจึงได้คลายมือลง ลิซานเผ้าถึงได้ไออย่างรุนแรงขึ้นมา ลำคอเป็นรอยช้ำน่ากลัว

ชิวมู่เฉิงเห็นคนพวกนั้นกองไปอยู่ที่พื้นก็รู้สึกแปลกในใจ

“เฮ้! เมื่อกี๊คุณพูดจาหยาบคายกับพี่สาวผม ไม่คิดจะขอโทษกันเลยเหรอไง!”

เนี่ยเฟิงคล้อยต่ำมองลิซานเผ้าด้วยความน่ากลัว ลิซานเผ้าที่เกือบรักษาชีวิตไม่รอดหวาดกลัวจน เมื่อครู่เผลอฉี่ราดรดกางเกง

เขาเป็นพวกขี้ขลาดที่รังแกแต่คนอ่อนแอ พอได้ยินเนี่ยเฟิงพูดเช่นนี้ ก็รีบคุกเข่าโขกหัวลงกับพื้น “ขอโทษครับคุณชิว ผมมีตาหามีแววไม่ ช่วยรอมชอม ไว้ชีวิตผมด้วย!”

“คุณพูดอะไร? ช่วยพูดดังๆ หน่อย!”

ลิซานเผ้าหดตัว จากนั้นก็โขกศีรษะแรงๆ จนหน้าผากช้ำไปหมดแล้ว เนี่ยเฟิงร้ายกาจอย่างนั้น จัดการคนไป200กว่าคน เกือบจะบีบคอเขาตายแล้ว ตอนนี้เขากลัวจนเรียกว่าตัวสั่นงันงก

“ผมขอโทษ! ผมขอโทษ! คุณชิวยกโทษให้ผมเถอะนะ!”

เนี่ยเฟิงจึงค่อยๆ พยักหน้า “วิธีของคุณมันสกปรกเกินไป ถ่วงการก่อสร้างของพวกเรา ความเสียหายในสองสามวันนี้ของเราคุณไม่คิดจะชดใช้เหรอ?”

“ชดใช้! ชดใช้! ชดใช้แน่นอนครับ!”

ลิซานเผ้าพยักหน้าโค้งตัว รีบคุกเข่าตัวสั่นยื่นมือถือส่งไปให้ “เชิญว่าตัวเลขมาครับ!”

“มือของคุณทุบรถของพี่ใหญ่ผมพัง ทำให้พี่สาวผมมีเงาในใจ ฉะนั้นคุณต้องชดใช้รถดีๆ ให้พี่ใหญ่ผมหนึ่งคัน บวกกับทำให้ผมกับพี่ใหญ่ผมเสียเวลา บัญชีนี้ก็ต้องคิด ยังไงก็ต้องสักพันล้านล่ะ!”

ลิซานเผ้าเบิกตาโตขึ้นมาในทันที “เยอะอย่างนั้นเชียว?!”

“แน่นอนสิ หรือคิดว่าบริษัทเทียนหลงรังแกกันได้ง่ายๆ!”

เนี่ยเฟิงยิ้มอย่างเย็นชา

“แต่ตอนนี้ผมไม่มีเงินมากขนาดนั้น อีกอย่างการนัดกับธนาคารต้องใช้เวลาหน่อย ขอเวลาเส้นตายให้ผมสักสองวันเถอะนะ?”

“ผมให้เวลาคุณได้ แต่ให้ได้แค่ตอนเช้า ตอนบ่ายผมต้องเห็นเงินจำนวนนี้ พวกคุณต้องเอาเงินมาหาผมที่ People & Spring”

เนี่ยเฟิงพูดแล้วก็โยนมือถือทิ้งลงต่อหน้าลิซานเผ้า ใบหน้าอ้วนๆ ของลิซานเผ้าบิดเป็นก้อนขึ้นมาในทันที

เขารีบรับมือถือเป็นพัลวัน “ครับๆ สมควรแล้วครับ!”