พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 62

บทที่ 62 เผยโฉมหน้าที่แท้จริง

“ก็แล้วอย่างไรล่ะ หรือว่าตอนนี้ทางหน่วยงานห้ามมีญาติเข้าทำงาน?”

เวลานี้เจิ้งเหวินหยู่ก็ไม่ปฏิเสธแล้วเช่นกัน เพราะอย่างไรที่นี่ก็ไม่มีกล้องวงจรปิด เรื่องที่เขาแอบเอายาใส่เข้าไปเมื่อกี้ก็ไม่มีผู้ใดรู้เช่นกัน!

สรุปแล้วเรื่องทุกอย่างพูดได้ว่าไร้ที่ติ

ต่อให้พวกเขาอยากแก้ตัวก็เปล่าประโยชน์!

“อย่างนั้นเรื่องนี้ก็ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือ?”

เนี่ยเฟิงยิ้มเย็น “ผู้อำนวยการเจิ้ง ผมไม่รู้ว่าคุณยังสบายใจอยู่ได้ยังไงกัน บางทีคุณอาจรู้สึกว่าเด็กเส้นอย่างผมนี้ไม่ได้มีความสามารถเหมาะที่จะอยู่ในตำแหน่งหัวหน้า ในใจก็เลยโกรธแค้น จึงจงใจวางยาลงในถังน้ำจับเลี้ยง ผมพูดไม่ผิดใช่ไหม?”

“หึ! ฉันไม่เคยเห็นคนหน้าไม่อายอย่างนายมาก่อนเลยจริงๆ นายพูดจากลับดำเป็นขาวแบบนี้ได้ยังไง เห็นๆ อยู่ว่านายนั่นแหละใช้ถุงยาสมุนไพรหมดอายุเพราะเห็นแก่เงิน ตอนนี้ถึงกับคิดจะปัดความรับผิดชอบมาที่ฉัน?! คณบดีหมิง! โปรดให้ความกระจ่างด้วย!”

เจิ้งเหวินหยู่โกรธสุดขีด “ทุกคนต่างก็เห็นกันหมด!”

“ผมเป็นคนดูแลเรื่องการชงจริงอยู่ และได้ตรวจสอบถุงยาสมุนไพรแล้วเช่นกัน น้ำจับเลี้ยงแต่ละถังผมชิมเองก่อนแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ได้มีปัญหาอะไรแม้แต่น้อย แต่ผมเพิ่งจะหมุนตัวไปตรวจคนไข้ต่อ ก็เกิดปัญหาขึ้นทันที ผู้อำนวยการเจิ้ง หรือว่าคุณไม่ควรจะอธิบายอะไรหน่อยหรือ?”

“อธิบายอะไร? นี่ล้วนเป็นความข้างเดียวของนาย นายบอกว่าไม่มีปัญหาอย่างนั้นก็ไม่มีปัญหางั้นหรือ นายบอกว่านายชิมแล้วอย่างนั้นนายก็ต้องชิมแล้วหรือ!”

ตอนนี้เจิ้งเหวินอยู่กำลังเป็นเป็ดตายปากแข็ง เพราะไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่มีทางยอมรับ!

หมิงอี๋หานก็รู้เช่นกันว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้จะต้องมีการวางแผนล่วงหน้าไว้แล้ว

หากรู้แต่แรกว่าจะเกิดเช่นนี้ขึ้น หมิงอี๋หานก็ไม่ควรให้เนี่ยเฟิงมาเข้าร่วมงานการกุศลที่นี่

ตอนนี้หมิงอี๋หานรู้สึกตำหนิตัวเองอย่างมาก และยังมีคนมากมายขนาดนี้กำลังมองดูญาติและผู้ปกครองเหล่านี้ที่รอคอยคำชี้แจงที่เหมาะสมจากพวกเขา

“ช่างเถอะ ควรแจ้งความดีกว่า แบบนี้นายก็จะเป็นฆาตกร!”

“ใช่ถูกต้อง! นี่มันน่าเกลียดเกินไปแล้ว!”

ทุกคนต่างพูดกันไปต่างๆ นานา บนหน้าเจิ้งเหวินหยู่เผยรอยยิ้มที่ราวกับไม่ยิ้มออกมา หากทำให้พวกเขาติดคุกได้ อย่างนั้นชื่อเสียงของโรงพยาบาลคังหมิงจะต้องตกลงเป็นพันจั้งแน่

เพราะไม่ว่าอย่างไรเรื่องในวันนี้จะต้องสร้างความสูญเสียให้กับโรงพยาบาลคังหมิงให้ได้

ขอเพียงคิดมาถึงตรงนี้เจิ้งเหวินหยู่ก็รู้สึกว่าโรงพยาบาลเฟิร์สกำลังกวักมือเรียกตัวเองอยู่ หลังเขาจัดการเรื่องนี้เสร็จแล้ว เขาก็ได้เป็นหัวหน้าของแผนกแพทย์แผนจีนทันที

โรงพยาบาลเฟิร์สเป็นโรงพยาบาลที่ใหญ่กว่าโรงพยาบาลคังหมิง หากได้ไปเป็นหัวหน้าที่แผนกแพทย์แผนจีนของที่นั่นจริง จะไม่ยิ่งสะดวกสบายกว่าอยู่ที่นี่อีกหรือ?

ตอนที่เขากำลังจินตนาการภาพอยู่นั้น จู่ๆ เนี่ยเฟิงก็พูดขึ้นมาว่า

“ผู้อำนวยการเจิ้ง หากไม่อยากให้ใครรู้ว่าคุณทำก็ไม่ควรทำมันตั้งแต่แรก”

เนี่ยเฟิงยิ้มเย็น “เมื่อกี้ผมชิมน้ำจับเลี้ยงที่มีปัญหาแล้ว และชิมออกมาได้ว่า ผงยาที่ใส่อยู่ในนั้นคือผงยานาร์ซิสซัส ผงยานาร์ซิสซัสที่ผ่านการกลั่นเอาหัวเชื้อออกมา จะทำให้คนเกิดพิษได้ อาจร้ายแรงถึงขั้นทำให้คนหมดสติและตายได้”

เจิ้งเหวินหยู่ตกใจจนสะดุ้งวาบ เจ้าหมอนี่วิเคราะห์ออกมาได้ยังไงกัน ที่รู้มาผงยานาร์ซิสซัสเมื่อใส่ลงไปในน้ำจับเลี้ยง หากคิดจะสืบก็ไม่มีทางสืบออกมาได้ เพราะผงยาตัวนี้กับยาที่ก่อให้เกิดราเป็นพิษที่มีปฏิกิริยาเหมือนกันมาก

โดยทั่วไปแล้วมีเพียงใช้เครื่องมือที่มีความละเอียดสูงถึงจะสามารถวิเคราะห์ออกมาได้ คิดไม่ถึงว่าเขาแค่ชิมไปหนึ่งคำก็รู้แล้ว!

“นายพูดเหลวไหลอะไร? หรือนายคิดจะให้ตัวเองพ้นผิด? ฉันจะบอกให้นะ มีสายตาหลายคู่กำลังมองนายอยู่!”

“นี่จะใช้แทนอะไรได้ ต่อให้คุณบอกว่าในน้ำนั้นมีผงยานาร์ซิสซัส นั่นก็อาจเป็นเพราะคุณใส่มันลงไปเองไงล่ะ!”

พอทุกคนได้ยินเนี่ยเฟิงพูดเช่นนี้ ก็เกิดการโต้เถียงขึ้นมาทันที

“ทำไม? หรือว่าไม่กล้า?”

เนี่ยเฟิงยิ้มเย็น “วันนี้ตอนผมไปที่ห้องทำงานก็ได้ยินคุณโทรศัพท์คุยกับคนอื่น พูดว่าจะจัดการเรื่องนี้ให้ดี หลังจัดการเสร็จแล้วก็สัญญาว่าจะให้ในสิ่งที่คุณต้องการ

เวลานั้นผมยังรู้สึกแปลกใจ ไม่เข้าใจว่าที่คุณพูดมาหมายความว่าอย่างไร แต่ตอนนี้ดูเหมือนคุณจะร่วมมือกับคนอื่นอยู่สินะ? เรื่องนี้จะต้องการเป็นการเตรียมแผนไว้ล่วงหน้าแน่ ไม่อย่างนั้นคุณจะไปเอาผงยานาร์ซิสซัสในปริมาณมากขนาดนั้นมาจากไหน?”

“ผู้อำนวยการเจิ้ง? ที่แท้เรื่องนี้เป็นฝีมือคุณใช่ไหม?”

หมิงอี๋หานเห็นว่าเนี่ยเฟิงกอบกู้สถานการณ์ได้ พลันในใจก็โล่งอกทันที

เจิ้งเหวินหยู่สายตาหลุกหลิก เขาถอยหลังไปหนึ่งก้าวดูท่าทางแล้วคงคิดจะหนี แต่เขาหนีไม่พ้น เพราะแพทย์พยาบาลทั้งหมดและพวกญาติๆ ของผู้รับเคราะห์ที่อยู่ที่นี่ต่างกำลังมองเขาอยู่

“ค้นตัวเขา! หากเป็นฝีมือเขาจริง ก็ต้องคุมตัวไปส่งให้ตำรวจ ไม่อาจปล่อยให้คนแบบนี้มาทำร้ายชาวบ้านอย่างพวกเราได้!”

“เร็ว! กดเขาไว้!”

มีญาติอยู่ไม่น้อยที่พุ่งขึ้นไป คว้าตัวเจิ้งเหวินหยู่ไว้ เจิ้งเหวินหยู่ไหนเลยจะเป็นคู่มือของพวกเขาได้? จึงถูกผลักลงกับพื้นทันที ค้นกระเป๋าด้านนอกด้านในดูจนทั่วแล้ว สรุปว่าล้วงเจอกระดาษปึกหนึ่งจากในกระเป๋ากางเกงของเขาจริงๆ

“ตรงนี้มีผงยานาร์ซิสซัสอยู่ด้วย ผู้อำนวยการเจิ้ง ทำไมคุณถึงทำร้ายคนอื่นแบบนี้? คุณรู้ไหมว่าผงยาตัวนี้หากกินเข้าไปเกินขนาดจะทำให้คนตายได้!”

หมิงอี๋หานโกรธมาก

“แล้วก็ยังมีผู้สมรู้ร่วมคิดของเขาห้ามปล่อยไปเช่นกัน!”

เวลานี้ทุกคนเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นคิดจะหนี พวกเขาก็รีบจับตัวผู้หญิงคนนั้นกลับมาทันที

เวลานี้รถตำรวจก็มาถึง พอตำรวจลงจากรถก็เข้าใจสถานการณ์ โดยกำหนดให้เป็นคดีวางยาพิษโดยเจตนา โดยพวกเขาพาพนักงานที่เกี่ยวข้องกับคดีกลับไปโรงพัก