พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 63

บทที่ 63 ไม่มีทางให้อภัย

เพราะว่าเรื่องนี้เลวร้ายอย่างมาก ประกอบกับมีของกลางเป็นหลักฐาน แค่ต้องไปตรวจสอบน้ำจับเลี้ยงที่อยู่ในถังอีกครั้งทุกอย่างก็จะชัดเจน

หมิงอี๋หานจะให้น้องชายตัวเองรอนานขนาดนั้นได้ยังไง? เธอจึงให้ทางแผนกรีบทำเวลา วิเคราะห์น้ำจับเลี้ยงในถังออกมาโดยเร็วที่สุด

ผลเป็นดังคาด ในน้ำจับเลี้ยงนี้มีผงยานาร์ซิสซัสผสมอยู่ในปริมาณมากจริงๆ และผงยาเหล่านี้เจือจางอยู่ในน้ำจับเลี้ยง

ต่อให้เป็นคนร่างกายแข็งแรง หากดื่มเข้าไปมากก็อาจถึงตายได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่ร่างกายอ่อนแอ

เมื่อเรื่องมาถึงตรงนี้ก็กระจ่างแล้ว หมิงอี๋หานจึงถอนหายใจได้อย่างโล่งอกเสียที หากเนี่ยเฟิงไม่ได้ฉลาดเฉลียวมีไหวพริบล่ะก็ เป็นไปได้มากว่าพวกเขาอาจจะต้องแบกรับหายนะนี้ไว้แล้ว

หลังรอจนพวกเขาบันทึกคำให้การเสร็จ หมิงอี๋หานก็เรียกญาติๆ ที่เตรียมจะจากไปไว้ รวมทั้งพวกคนแก่กับเด็กๆ ที่ถูกพิษเมื่อกี้ด้วย “ฉันเชื่อมั่นในฝีมือแพทย์ของหัวหน้าเนี่ยมาก แต่ร่างกายของทุกคนไม่เหมือนกัน

เพื่อให้ทุกคนสบายใจ ฉันจึงตัดสินใจจะให้ทุกคนไปตรวจร่างกายอย่างละเอียดที่โรงพยาบาลเราอีกครั้ง แน่นอนว่าการตรวจครั้งนี้ทางโรงพยาบาลจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายเองทั้งหมด

สำหรับคดีวางยาพิษที่เลวร้ายในครั้งนี้ ฉันคิดว่าทางตำรวจจะมอบคำตอบที่พอใจให้กับพวกเรา”

คำพูดนี้ของหมิงอี๋หานทำให้ทุกคนต่างชะงักอยู่ตรงที่เดิม

“ต้องขอโทษคณบดีหมิงด้วย เห็นๆ อยู่ว่าทุกปีคุณทำการกุศลตั้งหลายครั้ง อีกทั้งยังคิดเพื่อชาวบ้านอย่างพวกเรา เมื่อกี้เกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้น พวกเราถึงกับสงสัยในโรงพยาบาลคังหมิง!”

“คณบดีหมิง ต่อไปไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกเราก็จะเชื่อมั่นในโรงพยาบาลแห่งนี้เท่านั้น!”

เมื่อกี้ตอนที่หมิงอี๋หานเข้าไปบันทึกคำให้การ ก็สั่งให้โรงพยาบาลขับรถบัสคันใหญ่มาที่นี่แล้ว เพื่อรับทุกคนไปส่งโรงพยาบาลคังหมิงค่อยทำการตรวจร่างกาย

“ต้องขอโทษเสี่ยวเฟิงด้วย ฉันไม่คิดเลยว่าจะมีคนเสียสติได้ถึงขั้นนี้ เกือบทำให้นายได้รับความไม่เป็นธรรมแล้ว ฉันไม่ควรให้คนคนเดียวมางานการกุศลเลย”

หลังหมิงอี๋หานขึ้นรถก็มองไปที่เนี่ยเฟิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เนี่ยเฟิงส่ายหน้า

“ไม่เป็นไร กลับกันสำหรับผมแล้วมันคือการทดสอบอย่างหนึ่งเสียด้วยซ้ำ คุณว่าผมกล้าหาญมากเลยใช่ไหม?”

หมิงอี๋หานหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ “ช่างได้แบบอย่างมาจากคุณตาจริงๆ เพียงแต่เรื่องนี้แปลกเกินไป บางที......”

“จะต้องมีคนจงใจทำเรื่องนี้แน่ วันนี้ผมได้ยินทางปลายสายนั้นเขาพูด น่าจะเป็นคดีวางยาพิษของเย็นวันนี้นั่นแหละ”

เนี่ยเฟิงขมวดคิ้ว “ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปถามเขาดูดีไหม?”

“เจิ้งเหวินหยู่ถือทิฐิมาก เป็นไปได้มากว่าเขาไม่มีทางบอกพวกเราแน่ แต่หลังจากที่ตำรวจทำการสอบปากคำแล้ว คงจะมีเบาะแสอะไรบ้าง ยิ่งกว่านั้นวันนี้พวกเราเพิ่งจะล่วงเกินคนของแพทยสมาคมไป แล้วยังมาเกิดเรื่องเช่นนี้อีก ผมคิดว่าคนที่เล่นงานโรงพยาบาลเราเป็นไปได้มากว่าจะอยู่ในแพทยสมาคม”

หมิงอี๋หานขมวดคิ้ว “ไม่ว่าอย่างไร ลองสืบให้แน่ชัดก่อนแล้วค่อยว่ากันเถอะ พวกเราไปดูที่โรงพยาบาลกันก่อน”

เนี่ยเฟิงหันกลับไปมองที่สถานีตำรวจ เขาหรี่ตาลง จากนั้นก็ส่งข้อความ “จับตาดูเจิ้งเหวินหยู่ไว้ให้ดี”

การตรวจร่างกายต่อจากนั้นผ่านไปอย่างราบรื่น เพราะการรักษาของเนี่ยเฟิงได้ผล ด้วยเหตุนี้คนไข้ที่ถูกพิษทั้งหมดจึงไม่มีอาการร้ายแรงใดๆ

นอกจากนี้ พวกเขายังได้รับบัตรตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลคังหมิงมอบให้อีกด้วย

ซึ่งแสดงว่าภายในระยะเวลาสามปีต่อจากนี้ พวกเขาแค่ใช้บัตรตรวจสุขภาพก็สามารถตรวจทุกอย่างตามรายการ โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย

“แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องมากนักกับโรงพยาบาลคังหมิง แต่อย่างไรเจิ้งเหวินหยู่ก็เป็นคนของโรงพยาบาลคังหมิงเรา เขาร่วมมือกับคนนอกทำเรื่องเช่นนี้ออกมา ช่างทำให้คนเดือดดาลจริงๆ แต่ไม่ว่าอย่างไร พวกเราก็หวังว่าพวกคุณจะมีสุขภาพที่แข็งแรง”

วิธีที่หมิงอี๋หานทำในครั้งนี้จึงได้ใจคนอีกนับไม่ถ้วน เดิมทีพวกเขาก็เชื่อมั่นในโรงพยาบาลคังหมิงมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ตอนนี้จึงยิ่งชมวิธีที่โรงพยาบาลคังหมิงทำไม่ขาดปาก

“ฉันจะไปสืบดูหน่อย เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงเสี่ยวเฟิง ฉันจะไม่ยอมปล่อยคนคนนั้นไปแน่!”

หมิงอี๋หานหรี่ตา “เสี่ยวเฟิง วันนี้ลำบากนายแล้ว กลับไปพักผ่อนเถอะ! หากพรุ่งนี้ไม่อยากไปทำงานก็ไม่ต้องไป มาขอลางานกับฉันก็พอแล้ว”

“ว้าว! พี่สี่ พี่ดีกับเสี่ยวเฟิงมากไปหรือเปล่า? ฉันไปทำงานที่โรงพยาบาลพี่บ้างได้ไหม ถึงเวลาพี่ก็จ่ายเงินเดือนให้ฉัน ส่วนฉันก็อยู่ที่บ้านไม่ไปทำงาน!”

คางเมิ่งดวงตาส่องประกายทันที มองหมิงอี๋หานอย่างรอคอย

หมิงอี๋หานมองคางเมิ่งปราดหนึ่งคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “เธอคิดว่าไงล่ะ?”

“เชอะ! ลำเอียง!”

คางเมิ่งทำปากยื่น มองหมิงอี๋หานเดอนจากไป

“เสี่ยวเฟิง นายดูสิมีสาวๆ มากมายบอกว่าอยากป่วย จะได้ไปให้นายรักษาด้วยล่ะ! มองไม่ออกเลยนะเนี่ยว่านายก็ใช้หน้าตาทำมาหากินได้!”

คางเมิ่งใช้ศอกถองเข้าที่เนี่ยเฟิงอย่างเย้ยหยัน เนี่ยเฟิงยิ้มกล่าวว่า “ของมันแน่อยู่แล้ว!”

แม้หมิงอี๋หานจะรู้สึกว่าเรื่องนี้มีคนพยายามทำให้เกิดขึ้น แต่เธอก็ไม่แน่ใจว่าเป็นใครกันแน่ เพราะไม่ว่าอย่างไรเธอก็สร้างศัตรูไว้มาก

แต่เนี่ยเฟิงมีตัวเลือกอยู่ในใจแล้ว และคนคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น ก็คือจูเย่าเหวินคณบดีของโรงพยาบาลเฟิร์ส

วันนี้จูเย่าเหวินกำลังเสียหน้าอยู่ที่แพทยสมาคม เดิมทีก็หวาดกลัวโรงพยาบาลคังหมิงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เขาจึงโมโหและเจ็บใจ

นอกจากนี้ก็คือโทรศัพท์สายนั้น เนี่ยเฟิงให้คนสืบโทรศัพท์สายนั้นเจอแล้ว และบังเอิญว่าเป็นสายที่โทรหาผู้ช่วยของจูเย่าเหวิน

ส่วนเนื้อหาที่สนทนากันในสายนั้นค่อนข้างน้อย ด้วยเหตุนี้เนี่ยเฟิงจึงไม่แน่ใจว่าฝ่ายตรงข้ามคิดจะทำอะไร