พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 69

บทที่ 69 ไร้ทางต่อต้าน

ฝ่ามือจูเย่าเหวินมีเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อย เจ้าหมอนี่รู้ได้ยังไง เห็นๆ อยู่ว่าเรื่องทุกอย่างทำอย่างไม่มีช่องโหว่ มิหนำซ้ำเขายังประสานกับด้านในด้านนอก มีคนคอยช่วยเขาล้อมไว้......

“แกอย่าได้เอาความผิดเหล่านี้ป้ายมาที่ตัวฉันอย่างไร้เหตุผล ตอนนี้แกกำลังบันทึกเสียงอยู่ใช่ไหม? ฉันไม่มีทางยอมรับเด็ดขาด!”

จูเย่าเหวินรู้สึกว่าเนี่ยเฟิงกำลังขุดหลุมล่อตัวเองอยู่

“ฉันไม่ต้องการให้แกยอมรับ เพราะฉันรู้ว่าเรื่องเหล่านี้คือความจริง”

เนี่ยเฟิงพูดจบก็ดีดนิ้วทีหนึ่ง “พาคนเข้ามา”

ชายชุดดำสองคน ลากตัวคนที่ตกใจจนฉี่ราดคนหนึ่งเข้ามา

คนผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่น เป็นผู้ช่วยของจูเย่าเหวิน และเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับจูเย่าเหวินช่วยกันกระทำชั่วนั่นเอง

พริบตาที่จูเย่าเหวินมองเห็นผู้ช่วย หางตาเขาก็กระตุกทันที

“คณบดี! คณบดีช่วยผมด้วย! ทุกอย่างที่ผมทำก็เพื่อคุณ! คุณอย่าทิ้งผมไปโดยไม่สนใจเลยนะ!”

สองขาของผู้ช่วยคนนั้นถูกตีจนหัก ตอนนี้ทำได้เพียงลากร่างกายพิการคลานเข้าไปหา

ขากางเกงเขาที่ลากอยู่บนกระเบื้องสีขาวเกิดเป็นรอยเลือดขึ้นมาสองทาง!

จูเย่าเหวินอกสั่นขวัญแขวน “แกถึงกับกล้าลงมือตีคน! ป่าเถื่อนสิ้นดี!”

“ก็เหมือนกันนั่นแหละ แกเองก็ใช้คนของแกแอบถอดนอตบนเครื่องมือของโรงพยาบาลคังหมิงแล้วป้ายสีให้พี่สี่ของฉันไม่ใช่หรือ?”

เนี่ยเฟิงพิงพนักเก้าอี้ มองจูเย่าเหวินอย่างเดือดดาล กล่าวต่ออีกว่า

“แกยังปลอมแปลงเอกสารของโรงพยาบาล หาคนไข้มาหลายๆ คนเพื่อใส่ร้ายว่าโรงพยาบาลคังหมิงบกพร่องในการรักษาโรค รอหลังจากเรื่องใกล้จะซาแล้ว ก็ค่อยแย่งโครงการที่โรงพยาบาลคังหมิงทำอยู่มา เป็นยังไง? ฉันพูดไม่ผิดใช่ไหม?”

“เหลวไหล! เรื่องพวกนี้ไม่มีหลักฐานสักหน่อย!”

จูเย่าเหวินแค่นเสียงออกมา มองฝ่ายตรงข้ามอย่างโกรธจัด

“งั้นหรือ? น่าเสียดาย แกหาคนมาผิดไป พวกนั้นไม่ได้ปากแข็งเหมือนแก แค่ขู่หน่อยก็พูดออกมาหมดเปลือกแล้ว”

เนี่ยเฟิงเชิดคาง “ลุงสี่ เปิดโปรเจคเตอร์”

เนี่ยเหล่าสี่เดินเข้ามาเปิดโปรเจคเตอร์

ภาพวิดีโอภาพหนึ่งปรากฏออกมาทันที

เมื่อกี้คนเหล่านั้นที่ร้องไห้เสียงดังอยู่ในโรงพยาบาลคังหมิงกำลังคุกเข่าร้องไห้สารภาพผิดอยู่ในห้องห้องหนึ่งอย่างเป็นระเบียบ

“ฉันขอโทษ มีคนให้เงินก้อนโตกับเรา บอกให้เราจงใจทำลายชื่อเสียงโรงพยาบาลคังหมิง!”

“ฉันเลอะเลือนไปแล้วจริงๆ ถึงได้ทำเรื่องเช่นนี้ออกมา ฉันสำนึกผิดแล้ว!”

“ต่อไปพวกเราไม่กล้าแล้ว ไม่กล้าแล้วจริงๆ! เงินเหล่านี้ฉันไม่เอาแล้ว ฉันจะไปมอบตัว!”

จูเย่าเหวินมุมปากกระตุก คนเหล่านี้ทำไมจู่ๆ ถึงเปลี่ยนฝั่งเสียแล้ว?”

“แกให้ผู้ช่วยของแกไปติดสินบนพวกเขา มอบเงินให้ก้อนหนึ่ง แล้วให้พวกเขาไปทำเรื่อง เจตนาทำให้ชื่อเสียงของโรงพยาบาลคังหมิงมัวหมอง......”

“แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน! แกมีหลักฐานอะไรถึงพิสูจน์ว่าฉันเป็นคนให้ผู้ช่วยไปทำ? อาจจะเป็นคำพูดเหลวไหลของแกฝ่ายเดียวก็ได้!”

จูเย่าเหวินยิ้มเย็น “ตอนนี้แกยังรังแกมาถึงฉันแล้ว? เนี่ยเฟิง แกก็แค่กากเดนของตระกูลเนี่ยเท่านั้น! แกคิดจริงๆ หรือว่าความสามารถแค่นี้ของแกจะมาต่อกรกับฉันได้?!”

จูเย่าเหวินหรี่ตา ในแววตาเจืออันตรายอยู่เต็มเปี่ยม

“ต่อกรได้หรือไม่ ก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับแก”

เนี่ยเฟิงล้วงบัตรใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋า ถือเล่นไว้ในมือ พริบตาที่เห็นบัตรใบนี้ จูเย่าเหวินก็ตกตะลึง!

“แกมีมันได้ยังไง!”

“ตกใจมากเลยใช่ไหม?” เนี่ยเฟิงแสยะปากยิ้ม บัตรแม่เหล็กใบนี้ใช้กับที่ไหนกันนะ? ฉันแปลกใจจัง”

“เนี่ยเฟิง!”

พลันจูเย่าเหวินก็โกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่!

“แกรนหาที่เองนะ!”