พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 75

บทที่ 75ห้ามแตะต้องคนของผม

พูดจบ หัวหน้าร้านก็ยื่นมือออกมาหวังจะผลักอกคางเมิ่ง!

เสี้ยววินาทีที่มือของเธอจะโดนตัวคางเมิ่งนั้น เนี่ยเฟิงก็ได้หยุดมือของหัวหน้าร้านไว้ก่อน ตามด้วยการจ้องมาที่หัวหน้าร้านด้วยแววตาที่แสนอันตราย พอเขาออกแรงที่มือหัวหน้าร้านก็ร้องโอดครวญขึ้นมาทันที

หัวหน้าร้านกุมมือของตัวเองแล้วทรุดลงพื้นพร้อมกับเสียงโอดโอยที่ดังไปทั่วบริเวณ “มือฉันหักแล้ว! มันหักแล้ว!”

“มันไม่ได้หักหรอกครับ แค่กระดูกร้าวเท่านั้นเอง”

เนี่ยเฟิงจ้องหัวหน้าร้านอย่างเย็นชา “ผมเป็นคนที่ค่อนข้างยึดมั่นในหลักการ โดยปกติแล้วผมจะไม่ลงมือกับผู้หญิง แต่ถ้าคุณมาทำร้ายผู้หญิงของผมก่อนละก็ ไม่ว่าคุณจะเป็นใครผมก็ไม่เว้นทั้งนั้น”

คางเมิ่งที่อยู่ข้างๆ ยืนจ้องเนี่ยเฟิงด้วยความอึ้ง เมื่อมองจากมุมนี้แล้ว คางเมิ่งก็สามารถมองเห็นโครงหน้าของเนี่ยเฟิงได้อย่างชัดเจน ใบหน้าสุดคูล จู่ๆ คางเมิ่งก็รู้สึกใจเต้นราวกับสายฟ้าขึ้นมา!

พอซ่งสี่จื้อเห็นอย่างนั้น ก็ก้าวถอยหลังไปโดยอัตโนมัติ “เนี่ยเฟิง! นี่พวกคุณคิดจะทำอะไร? คิดจะบังคับซื้อขายกันใช่มั้ย? อีกฝ่ายก็บอกแล้วนี่ว่าไม่ขายฟังไม่รู้เรื่องรึไง? หน้าด้านหน้าทนซะจริง แถมยังกล้าลงไม้ลงมืออีก!”

“เธอเป็นคนลงมือก่อนนะ ทางเราแค่ป้องกันตัวโดยสมควรแก่เหตุเท่านั้น ช่วยเข้าใจด้วยว่า น้องเจ็ดของเรานั้นเป็นถึงซูเปอร์สตาร์ ถ้าเธอได้รับบาดเจ็บไปพวกคุณจะรับผิดชอบกันไหวเหรอ?”

“ซูเปอร์สตาร์เหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า! ช่วยตักน้ำชะโงกดูเงาตัวเองด้วย! กล้าดียังไงมาคุยโวโอ้อวดต่อหน้าคนดังที่มีแฟนคลับเป็นสิบล้านน่ะ! ช่างหน้าด้านจริงๆ!”

ซ่งสี่จื้อยิ้มออกมาอย่างเฉยชา “เนี่ยเฟิง! คนโหดเหี้ยมอย่างคุณก็รู้แค่การใช้กำลังบังคับคนอื่นเท่านั้นแหละ! คุณคิดว่าทุกปัญหาสามารถแก้ไขได้ด้วยกำลังรึไง?”

“ปกติแล้วผมจะเป็นคนที่ใช้เหตุผลในการโน้มน้าวคนอื่น แต่ผมก็ถนัดการใช้ความรุนแรงเพื่อรับมือกับความรุนแรงเหมือนกันนะ คนอื่นจะทำกับผมยังไงก็ได้ผมไม่สน แต่ถ้าคุณมาดีกับพี่เจ็ดแล้ว ผมก็ไม่มีทางทำอะไรคุณแน่นอน”

แต่น่าเสียดายที่คนพวกนี้ได้ล่วงเกินพี่เจ็ดของเขาไปแล้ว เขาไม่มีทางปล่อยคนพวกนี้ไปง่ายๆ หรอก

“นี่แก! แกรอเดี๋ยวนะ แกหักมือฉัน ฉันไม่มีทางปล่อยแกไปแน่!”

หัวหน้าร้านหยิบมือถือออกมาด้วยใบหน้าที่โหดเหี้ยม ดูเหมือนว่าจะส่งข้อความออกไปแล้ว และไม่นาน ก็ได้มีคนกลุ่มหนึ่งเดินดุ่มๆ เข้ามา!”

“ที่รักคะ!”

พอเห็นคนกลุ่มนั้นมาถึง เธอก็รีบลุกขึ้นมาจากพื้น พร้อมกับร้องไห้ฟูมฟาย “ที่รักคะ สองคนนี้แหละค่ะที่ก่อความวุ่นวาย! แถมพวกมันยังหักข้อมือฉันอีก!”

ซ่งสี่จื้อมองดูรปภสิบกว่าคนที่เดินเข้ามา เธอก็แอบรู้สึกดีใจขึ้นมา เธอเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเนี่ยเฟิงจะจัดการกับสถานการณ์แบบนี้ยังไง!

“ถึงว่าล่ะ อายุแค่นี้ก็ได้เป็นหัวหน้าร้านแล้ว ที่แท้ก็ใช้มารยาแลกมานี่เอง!”

คางเมิ่งที่รู้สึกว่าไม่ได้รับความเป็นธรรม “การบริการของอาคารตี้กั๋วมันก็แย่เกินไปหน่อยนะ! คนที่เลือกปฏิบัตินี่มีทุกที่จริงๆ!”

คางเมิ่งเองก็แอบเป็นกังวลแล้วเหมือนกัน เมื่อกี้เนี่ยเฟิงก็ใจร้อนไปหน่อย ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะรับมือยังไงต่อดี

พอผู้จัดการของอาคารตี้กั๋วเห็นว่ากระดูกที่มือของแฟนตัวเองถูกทำร้าย เขาก็รู้สึกโกรธมาก “แกเป็นคนทำใช่มั้ย?!”

“ใช่ เพราะเธอมาทำร้ายคนของผม”

เนี่ยเฟิงไม่ได้เกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย

“หึ! แกตายแน่! จับตัวมันไว้!”

ผู้จัดการตะโกนออกมา รปภสิบกว่าคนก็กรูกันเข้ามา!

คางเมิ่งที่เห็นอย่างนั้นก็หน้าถอดสีในทันที คนเยอะขนาดนี้ แถมรปภทุกคนยังผ่านการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี เนี่ยเฟิงกับเธอจะรับมือได้ไหมนะ?

ตอนแรกร่างกายของคางเมิ่งก็ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ และเธอก็ไม่อยากจะเรียนหมอหรือศิลปะการต่อสู้ด้วย เธอคิดแค่ว่าโตขึ้นตัวเองจะไปเป็นครูเท่านั้น เธอจึงไม่เคยได้เรียนรู้วิชาป้องกันตัวอย่างจริงๆ จังๆ มาก่อนเลย

ตอนนี้คางเมิ่งกำลังรู้สึกเสียใจมาก ถ้าเธอเรียนรู้มาบ้าง ในสถานการณ์แบบนี้ก็คงสามารถช่วยแบ่งเบาภาระให้เนี่ยเฟิงได้เลย!

“ก็แค่หนอนแมลงที่ไร้ค่าแล้วยังจะเรียกคนมาให้ขายขี้หน้าอีก?”