พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม(16+) นิยาย บท 74

บทที่ 74คดีโชกเลือดที่เกิดจากเสื้อตัวเดียว

พอผู้ชายหน้าตาหน่อมแน้มที่ยืนอยู่ข้างๆ ซ่งสี่จื้อได้ยินเนี่ยเฟิงพูดถึงตัวเองแบบนี้ เขาก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที

“นี่คุณมาจากบริษัทการสื่อสารเจ้าไหนกัน? กล้ามาพูดกับผมได้ยังไง? ไม่กลัวถูกผมทำให้โดนแบนรึไง?”

ซ่งสี่จื้อยืนยิ้มอย่างได้ใจอยู่ข้างๆ “คางเมิ่ง ฉันว่าเพราะเธอไปรับบทนางรองเรื่องนั้นมาเลยไม่ได้ติดตามข่าวสารบันเทิงเลยใช่มั้ย เธอถึงไม่รู้จักดาวรุ่งคนใหม่คนนี้น่ะ?”

คางเมิ่งขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ต้องยอมรับจริงๆ ว่าช่วงนี้เธอยุ่งมาก เพื่อถ่ายงานแล้ว เธอก็ยุ่งจนร่างกายแทบทรุดเลย

ในวงการบันเทิงนี้มันก็มีการเปลี่ยนแปลงไปทุกวัน ยิ่งช่วงนี้ก็มีดาราหน้าใหม่หลายคนถูกดันขึ้นมา แถมเด็กพวกนั้นก็ดูคล้ายกันไปหมด

คางเมิ่งไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ เธอสนใจแค่การพัฒนาของตัวเองเท่านั้น

“ฉันไม่รู้จักเขา”

คางเมิ่งคิดว่ายังไงพ่อหนุ่มนี่ก็เป็นแค่คนที่ไม่ได้เป็นที่รู้จักมากนัก ไม่อย่างนั้นเธอก็ต้องรู้จักสิจริงไหม?

พอซ่งสี่จื้อได้ยินอย่างนั้นเธอก็หัวเราะออกมาเสียงดัง “แม้แต่อานจ้ายเสี้ยนเธอยังไม่รู้จักอย่างนั้นเหรอ? แสดงว่าเธอนี่มันตกข่าวอย่างแรงเลยนะเนี่ย!”

อานจ้ายเสี้ยนเป็นไอดอลหมุ่นที่ดังมากๆ ของบริษัทการสื่อสารจินไห่ในช่วงนี้เลย เขาทำได้ดีทั้งร้องทั้งเต้น แล้วด้วยหน้าตาที่หล่อเหลาของเขา จึงเป็นที่ดึงดูดของแฟนคลับมากมาย

เนื่องจากคางเมิ่งไม่ได้ถูกใจหนุ่มน้อยแบบนี้อยู่แล้ว เธอจึงไม่เคยหันมาสนใจเลย

เดิมทีอานจ้ายเสี้ยนนั้นเป็นหนึ่งในนักร้องนำของบริษัทการสื่อสารจินไห่อยู่แล้ว เนื่องจากฐานแฟนคลับของเขาค่อนข้างกว้างขวาง เขาจึงค่อยๆ รับงานเดี่ยวมาเรื่อยๆ จนพักหลังๆ เขาก็รับงานโฆษณาไปไม่น้อยเลยทีเดียว

เนื่องจากเขามีแฟนครับค่อนข้างมาก ดังนั้นตอนนี้เลยมีคนเริ่มทาบทามให้เขาไปเล่นซีรี่ย์แล้ว พอซ่งสี่จื้อรู้เรื่องนี้เข้าจึงรีบเข้ามาเกาะติดอานจ้ายเสี้ยวไว้ทันที

เนี่ยเฟิงคิดว่าใครซะอีก ที่แท้ก็แค่นักแสดงตัวน้อยของบริษัทการสื่อสารจินไห่นี่เอง

“อานจ้ายเสี้ยนขึ้นแท่นคนที่มีผู้ติดตามมากกว่าสิบล้านเลยนะ ด้วยระยะเวลาในการเข้าวงการแค่ครึ่งปีเท่านั้น ผลงานแบบนี้เธอไม่มีทางเทียบเขาติดหรอก เมื่ออยู่ต่อหน้าว่าที่ดาราดังแบบนี้เธอยังกล้าแย่งเสื้อกับเขาอีก ฉันว่าเธอคงไม่อยากมีอนาคตในวงการบันเทิงอีกแล้วสินะ!”

ในสมัยนี้เป็นที่แน่นอนอยู่แล้วว่าใครที่มีแฟนคลับมากกว่าก็ยิ่งทำอะไรได้มาก!

ซ่งสี่จื้อคงลืมไปแล้วว่าเธอเคยอับอายต่อหน้าเนี่ยเฟิงกับคางเมิ่งขนาดไหน มาวันนี้พอมีอำนาจขึ้นมาหน่อยก็ทำตัวได้ใจใหญ่เลย ทำอย่างกับว่าแฟนคลับของอานจ้ายเสี้ยนพวกนั้นเป็นของตัวเองยังไงอย่างนั้น

”ที่คุณจะบอกก็คือ ใครที่มีแฟนคลับเยอะกว่าคนนั้นก็มั่นคงกว่าใช่ไหมครับ?”

เนี่ยเฟิงถามไปพร้อมกับกระตุกคิ้ว

“ยังต้องถามอีกเหรอ คุณรู้รึเปล่าว่าสำหรับไอดอลคนหนึ่งแล้วแฟนคลับนั้นหมายถึงอะไร? มันก็คือพลังอำนาจกับเงินทองยังไงล่ะ เพราะพวกเขามีกำลังซื้อ เท่านี้ฉันก็สามารถหาเงินได้มากมายจากพวกเขาแล้ว ตาสว่างสักทีเถอะ! ใครที่ได้รับความนิยมคนนั้นก็คือราชา!”

อานจ้ายเสี้ยนนั้นต้องเสียงดีอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงเป็นนักร้องนำไม่ได้หรอก ส่วนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขานั้นมองไกลๆ ยังพอได้ พอเข้าใกล้แล้วรู้สึกขยะแขยงยังไงไม่รู้

จินตนาการไปไม่ออกเลยว่ารสนิยมของคนเรามันไปถึงขั้นไหนกันแล้ว แต่มันก็ขึ้นอยู่กับภาพลักษณ์ของบริษัทด้วยแหละ

ตอนที่เนี่ยเฟิงได้ยินชื่อของบริษัทการสื่อสารจินไห่หัวใจของเขาก็เจ็บแปร๊บๆ ขึ้นมา เพราะบริษัทการสื่อสารจินไห่เคยเป็นของตระกูลเนี่ยมาก่อน

บริษัทการสื่อสารจินไห่ก่อตั้งมาได้ไม่นาน นับๆ แล้วก็แค่ห้าสิบปีเท่านั้น

แต่บริษัทการสื่อสารจินไห่นั้นเติบโตได้รวดเร็วมาก

ห้าสิบปีก่อน ตอนที่เศรษฐกิจยังไม่ดี ปู่กับพ่อของเขาก็ได้ใช้โอกาสนั้นก่อตั้งบริษัทการสื่อสารจินไห่ขึ้นมา และยังได้สร้างดารานักแสดงกับนักร้องที่มีความสามารถออกมาอีกชุดหนึ่ง

จนตอนนี้มีหลายคนเลยยังอยู่ในวงการอยู่เลย ทั้งเสียงร้องทั้งฝีมือการแสดงรวมไปถึงผลงานของพวกเขาอีกมากมายนั้นถือว่าเป็นระดับตำนานไปแล้ว

เนี่ยเฟิงนึกถึงสมัยเด็กๆ พ่อของเขาก็มักจะพาเขาไปเดินเล่นในบริษัทการสื่อสารจินไห่อยู่บ่อยๆ

พวกพี่ชายกับพี่สาวที่ดูดีในบริษัทการสื่อสารจินไห่พวกนั้นมักจะเข้ามาล้อมเขาไว้อยู่บ่อยครั้ง