พลาดรัก นิยาย บท 58

"อื้อ คุณจะพาฉันกลับไปอยู่ไร่จริงเหรอคะ"

"จริงสิ" ขณะที่พูดใบหน้าคมยังคงมัววุ่นวายอยู่กับช่วงล่างลำตัวของอีกฝ่าย

"คุณพูดเหมือนง่ายเลย เรายังไม่ได้ทำเรื่อง อื้ออ อ " ก็อยากจะปล่อยให้เขาทำให้เสร็จก่อนอยู่หรอก แต่มันคาใจ

"คุณขวัญตาครับ ตอนนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่ คุณช่วยให้ความสำคัญกับสิ่งที่ผมกำลังทำหน่อยสิ"

"กว่าคุณจะทำเสร็จ คุยกันก่อนไม่ได้หรือไงคะ"

"ขอครั้งหนึ่งก่อน" ว่าแล้วคนร่างหนาก็ขยับขึ้นมาพร้อมกับส่งความเป็นชายเข้าไป..

"อือ เบาๆ ก่อนสิคะมันเจ็บ"

"ทำไมเจ็บล่ะ" ขนาดของเขาไม่ได้ใหญ่ขึ้นสักหน่อย

"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เจ็บหน่วงแบบนี้มา 2-3 วันแล้ว" นี่แหละเธอถึงไม่อยากให้เขามานอนในห้องด้วย เพราะตั้งแต่ครั้งสุดท้ายเธอก็เริ่มเจ็บแบบจุกๆ

"อ้อนหรือเปล่าเนี่ย"

"ใครจะบ้าอ้อนบอกว่าตัวเองเจ็บล่ะคะ"

"เดี๋ยวโดนบ่อยๆ เข้า ก็หายเจ็บเอง อ้าา ซี๊ดด" มีเหรอที่เขาจะยอมหยุด ไม่กระแทกแรงก็ได้แต่ถ้าจะไม่ให้ได้เลยเดี๋ยวเสียชื่อไชยา

คนตัวเล็กควานหาที่ยึดเหนี่ยวไว้เมื่อร่างของเธอสั่นสะเทือนไปด้วยแรงที่เขาโยก

ไชยาเห็นว่าเธอเกร็ง วันนี้เขาก็เลยไม่ได้เปลี่ยนท่าอะไรมาก และไม่ได้อดกลั้นไว้ พอความเสียวเพิ่มมากขึ้นชายหนุ่มก็ปล่อยสิ่งที่มันคลั่งอยู่ให้ออกมา..

"เลือด?" ขวัญตาเห็นว่ามันเจ็บมาก เธอก็เลยเช็คดู

"อะไรกัน วันนี้ผมไม่ได้ทำแรงนี่ เจ็บมากไหม"

หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อย ไชยาก็เลยรีบใส่เสื้อผ้า พร้อมกับหาเสื้อผ้าของเธอมาให้ใส่

[โรงพยาบาล] ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วเหลือแค่แพทย์ที่เฝ้าเวร

พอหมอเช็คอาการของคนไข้ดีแล้วก็เลยเรียกญาติเข้ามาพบ

"ต่อไปนี้ เรื่องบนเตียงต้องเพลาลงแล้วนะคะ"

"ทำไมหรือครับ"

"ภรรยาของคุณกำลังตั้งท้อง อายุครรภ์น้อยมาก เป็นไปได้อยากให้เว้นระยะเรื่องอย่างว่าไปสัก 2 เดือน"

"กำลังท้อง?"

"ใช่ค่ะ มันเป็นอาการเตือน ถ้าคุณยังคงทำกิจวัตรเหมือนเดิม เด็กอาจจะหลุดก็ได้"

"ผมกำลังจะเป็นพ่อคนเหรอครับ" ชายหนุ่มถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง เขานึกคะนองมากจนไม่ได้ระวังเรื่องนี้ และไม่คิดว่าเธอจะท้องเร็วขนาดนี้ด้วย

"คุณยังไม่เข้าใจที่หมอพูดอีกเหรอคะ" ที่จริงขวัญตาไม่ได้บอกหมอหรอก บอกแค่อาการที่เธอเป็น และมีเลือดออก นอกนั้นหมอเป็นคนหาคำตอบเองทั้งหมด โดยการตรวจช่องทางเข้า เห็นว่าถูกใช้งานอย่างหนักหน่วง ก็เลยต้องเรียกผู้เป็นสามีเข้าพบ

02 : 00 น.

"เดินดีๆ นะจ๊ะ"

"ฉันไม่เจ็บมากแล้ว" พอได้ยาเข้าไปก็รู้สึกดีขึ้นมาก

"ไม่ได้..คุณหมอให้ค่อยๆ ก้าว" พอมาถึงห้องนอน ไชยาก็พาเธอไปนอนลงที่เตียงเบาๆ พร้อมกับห่มผ้าให้

"คุณจะไปไหน"

"ผมก็จะนอนอยู่นี่แหละ" เขาวางหมอนลงข้างๆ เตียง

"คุณจะนอนทำไมตรงนั้น ขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกัน"

"ไม่ได้..ผมไม่ไว้ใจตัวเอง"

"คุณจะเอาฮาไปถึงไหน ขึ้นมานอนข้างบนค่ะ"

"ก็บอกไม่ได้ไง คุณนอนไปเลย"

เช้าวันต่อมา..

"คุณแต่งตัวจะไปไหน" ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าเธอกำลังใส่เสื้อผ้าทำงาน

"จะเข้าหน้างานน่ะสิคะ"

"บอกแล้วไงว่าจะพาไปอยู่ไร่"

"ถึงเราจะไปอยู่ไร่ฉันก็ต้องไปลาออกก่อน"

"เดี๋ยวผมลาออกให้"

"ฉันไปเองได้ค่ะ คุณก็ต้องทำเรื่องลาออกของคุณไม่ใช่เหรอ"

"ผมก็จะทำพร้อมกันทั้งสองคนนี้แหละ"

"คุณหมอให้ฉันใช้ชีวิตประจำวันได้ปกติค่ะ ขอเว้นแค่เรื่องนั้น"

"แต่ผมไม่ให้ใช้ คุณนอนอยู่นิ่งๆ เลย"

"คุณไชยา"

"อย่าเรียกผมเสียงอ้อนแบบนี้อีก ผมบอกแล้วไงว่าไม่ไว้ใจตัวเอง"

"แล้วนั่นคุณจะไปไหนคะ" ขวัญตาถามขึ้นเมื่อเห็นเขาเดินไปที่ประตู

"เดี๋ยวผมจะไปทำธุระที่หน้างาน ผมจะให้ร้านเอาข้าวมาให้ คุณห้ามไปไหนนะ"

[ออฟฟิศสถาปนิก]

"เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ" เพื่อนๆ คิดว่าฟังผิดเมื่อได้ยินว่าไชยาลาออก

"ผมส่งอีเมลไปลาออกกับบริษัทแล้ว พรุ่งนี้ผมก็จะกลับไปอยู่บ้าน"

"เดี๋ยวนะคุณไชยา อะไรมันจะเร็วขนาดนั้น" ทีแรกนอร์เวย์คิดว่าตัวเองจะได้ไปก่อน

"เมียผมกำลังท้องจะพาไปอยู่บ้าน"

"คุณมีเมียตั้งแต่เมื่อไร" ณวัฒน์ถามแบบแปลกใจ

"มีวันกินเลี้ยงบริษัท คุณจะถามอะไรผมนักหนาเนี่ย" ขณะที่พูดมือของเขาก็ยังคงเก็บของไม่ยอมหยุด

"เดี๋ยวนะ วันกินเลี้ยงบริษัท?" พวกเพื่อนๆ ยกนิ้วขึ้นมานับวัน เพราะกินเลี้ยงบริษัทก่อนวันหยุดยาวแค่ไม่กี่วัน

"แล้วเมียคุณเป็นใคร" ไม่รู้ว่าจะถามอะไรแล้ว เพราะตอนนี้ไชยาเก็บของเตรียมออกไปแล้ว