พลาดรัก นิยาย บท 57
"ขอบพระคุณมากเลยนะคะ"
"จะขอบคุณทำไมก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนี่ ไม่ต้องเป็นห่วงแม่ของเราหรอกนะ ทางนี้เดี๋ยวแม่จะดูแลให้เอง"
ในเมื่อจะทำงานแค่ไซต์งานนี้แล้วไชยาจะพาขวัญตากลับมาอยู่ไร่ เขาก็เลยถือโอกาสฝากแม่ของเธอไว้ที่นี่ ไม่ต้องไปฝากลุงของเธอแล้ว ซึ่งผู้ใหญ่ก็เห็นดีเห็นงามด้วย เด็กจะได้ไม่ห่วงหน้าพะวงหลัง
"ไปถึงแล้วขวัญจะโทรมาหานะคะแม่"
"เดินทางปลอดภัยนะลูก ฝากดูแลน้องด้วย"
"ครับ"
พอร่ำลากันเสร็จไชยาก็พาเธอขับรถออกมา เพราะวันหยุดยาวใกล้จะหมดลงแล้วพวกเขาต้องกลับไปเตรียมพร้อมทำงาน
"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่าอยู่ที่นี่ มีแม่และก็ลุงผมคอยดูแลอยู่" เขาเห็นว่าเธอมองกระจกหลังแบบเป็นห่วง
"ค่ะ" ทำไมเธอจะไม่ดีใจที่มีครอบครัวเพิ่มขึ้น และมีที่สำหรับฝากแม่ไว้
ใช้เวลาขับรถอยู่หลายชั่วโมงกว่าจะกลับมาถึงรีสอร์ทที่สระบุรี
"อยากจะนอนกับเมีย"
"ไม่ได้ค่ะ คุณไปนอนห้องของคุณสิ"
"แล้วผมจะนอนหลับไหม"
"ห้องฉันรกฉันอยากจะเก็บห้องก่อน"
"ถ้างั้นคุณก็ไปนอนห้องผมสิ"
"ห้องคุณแตกต่างอะไรจากห้องฉันเนี่ย"
ชายหนุ่มเดินหน้าบึ้งกลับมาห้องตัวเองเมื่อเธอไม่ให้ค้างคืนด้วย
"ว่าไงครับคุณไชยา วันหยุดยาวได้ไปบ้านสาวสมใจไหม"
"เรื่องของผม"
"อ้าวนี่คุณ คุณจะไม่เล่าอะไรให้ผมฟังหน่อยเหรอ"
"คุณเวย์คะ"
"คร้าบ"
"เมียเรียกรีบวิ่งแจ้นกลับห้องเลยนะ" มองตามเพื่อนไปแล้วอดไม่ได้ที่จะมองกลับไปดูห้องของเธอ
วันต่อมา.. และวันนี้ก็เป็นวันทำงานวันแรก
ขวัญตารีบเข้าหน้างานเพื่อดูความเรียบร้อยก่อนรวมพลตอนเช้า
"มาแปลก" นอร์เวย์แปลกใจ เพราะไชยาเป็นคนชวนมารวมแถวกับคนงาน ทุกครั้งเวลาชวนชอบทำหน้าซังกะตายทุกที
"แฮ่ม!" เสียงกระแอมของไชยาดังขึ้น เมื่อเห็นเธอตรวจความเรียบร้อยคนงานผู้ชายแบบถึงเนื้อถึงตัว
"อะไรติดคอคุณเหรอคุณไชยา" นอร์เวย์ที่ยืนอยู่ใกล้ถึงกับสะดุ้ง
"คุณจะไม่สนใจผมก็ได้นะคุณนอร์เวย์"
"อยู่ดีๆ คุณเล่นกระแอมออกมาผมก็ตกใจน่ะสิ"
"อะไรนักหนาชักจะรำคาญคุณแล้วนะ" ขณะที่พูดกับนอร์เวย์สายตาไชยายังคงเหลือบมองไปที่ขวัญตา ซึ่งเธอก็ไม่ได้สนใจ เพราะมันคือหน้าที่ในแต่ละวันของเธออยู่แล้ว
"คุณเนี่ยนะรำคาญผม" พวกเขาชอบคุยเล่นกันแบบนี้อยู่แล้วไม่ได้คิดอะไรมากเลย
"คุยอะไรกันอยู่คะ" ปิ่นมุกตำหนิสามีเพราะไม่ตั้งใจเข้าแถวฟังสิ่งที่เซฟตี้กำลังพูดเลย
พอเลิกแถวทุกคนก็แยกย้ายกลับออฟฟิศ ส่วนขวัญตาก็ต้องได้เดินเข้าไปหน้างานเพื่อตรวจความเรียบร้อยหน้างานอีกที
"อุ้ยนี่คุณไชยา" หญิงสาวตกใจอยู่ดีๆ ไชยาก็เดินเบียดด้านหลัง
"ห้ามเข้าใกล้ผู้ชายที่ไหนอีก"
"แต่นั่นมันงานของฉันนะ"
"แค่มองห่างๆ ก็ได้นี่ ทำไมต้องไปจับนั่นจับนี่ด้วย"
"คุณคิดบ้าอะไรอยู่ ฉันก็ตรวจสอบสายเซฟตี้สิว่ามันได้มาตรฐานไหม"
"ไม่รู้ล่ะไม่ให้ตรวจสอบผู้ชาย"
"คนบ้า แล้วนี่คุณจะตามฉันไปไหน"
"ไปส่งหน้างาน"
"ฉันเดินของฉันแบบนี้ทุกวัน ไม่หลงทางหรอกน่า"
"คุณไชยาคะ" ขณะที่ทั้งสองกำลังเดินคุยกันมาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกไชยา
"ครับ" ไชยาตอบรับแบบอัตโนมัติเพราะมีคนเรียกชื่อ
"วันหยุดช่วงปีใหม่คุณไปไหนคะ ลืมแล้วเหรอว่าสัญญากับฉันไว้ว่ายังไง"
"อุ้ย" พอได้ยินสิ่งที่เธอคนนั้นพูด ไชยารีบหันกลับไปมองคนที่เขาเดินตามมา "ผมจำไม่ได้แล้วครับ"
"ถ้าอย่างนั้นต้องถูกทำโทษนะคะเนี่ย คืนนี้ไปดื่มกันอีกไหมคะ"
"ช่วงนี้ผมดื่มเหล้าไม่ได้ครับ ขอตัวก่อนนะครับ" ไชยารีบวิ่งตามหลังขวัญตาที่เดินเลี่ยงไปอีกทางหนึ่ง
"เมียจ๋ารอผัวด้วย"
ขวัญตาตกใจสิ่งที่เขาพูดถึงกับมองซ้ายมองขวา โชคดีที่ตอนนี้คนงานไปเอาของที่สโตร์ยังไม่เข้าหน้างาน
"คุณพูดอะไร"
"คุณโกรธผมเหรอ"
"ฉันจะโกรธคุณทำไม"
"แน่ใจนะว่าไม่โกรธ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาดรัก