พลาดรัก นิยาย บท 56

"ไหนบอกว่าจะขึ้นไปดูห้องไง" สามีเห็นว่าภรรยาพาแม่ของฝ่ายหญิงกลับลงมาอีก

"ฉันคิดว่าทานข้าวก่อนแล้วค่อยขึ้นไปทีเดียวก็ได้ค่ะ..จริงไหมคะคุณ" ตอบสามีไปแบบตะกุกตะกัก

"จะ..จริงค่ะ" อีกคนก็พูดไม่ต่างกัน

"เป็นอะไรกันหรือเปล่า"

"ปะ..เปล่าค่ะ แล้วคุณจะถามทำไมเนี่ย" ว่าแล้วแม่ของไชยาก็ ชวนแม่ขวัญตาเข้าครัว แบบต่างคนต่างก็อายกัน

เย็นวันเดียวกันที่โต๊ะอาหาร..

"เมียก็มีแล้ว ลุงว่ากลับมาช่วยงานในไร่ได้แล้วล่ะ" พ่อเลี้ยงไม่เคยบังคับให้ไชยาเรียกพ่อ ในเมื่อเขาให้สถานะเป็นลุง..พ่อเลี้ยงก็เลยเรียกตัวเองว่าลุงมาตลอด

"ไม่เอาหรอกครับ ไม่เห็นสนุกตรงไหนเลย" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับตักอาหารวางใส่จานให้กับเธอ โดยมีสายตาหลายคู่มองตาม

"ช่างลูกเถอะค่ะคุณ จะมาพูดอะไรตอนทานข้าวคะ เกรงใจคนอื่นเขาบ้าง"

"ก็ได้ถ้างั้นลุงให้โอกาสใช้ชีวิตข้างนอกอีกสองปี ค่อยกลับมาช่วยลุงดูงาน"

"ผมยังไม่รับปากนะครับ"

"แล้วหนูล่ะอยากมาอยู่ไร่ไหม" พ่อเลี้ยงของไชยาก็เลยเปลี่ยนทิศทางลมใหม่

"ขวัญชอบทำไร่ค่ะ"

เพล้ง! ช้อนในมือของน้องนิวางลงที่จานแบบไม่ชอบใจ

"เจ้าลูกคนนี้ไม่รู้จักโตสักที" ผู้เป็นพ่อได้แต่บ่นตามลูกสาวที่วิ่งขึ้นบ้านไป ทุกคนรู้ดีว่าน้องนิคิดยังไงกับไชยา แต่ก็อีกนั่นแหละความคิดไม่สามารถที่จะห้ามกันได้ ถึงแม้ไชยาจะเป็นคนเจ้าชู้มาก แต่เขาไม่คิดจะทำแบบนั้นกับน้องสาวอยู่แล้ว "กินต่อเถอะครับอย่าไปสนใจเลย เดี๋ยวหิวคงลงมาหากินเองแหละ"

หลังทานข้าวเสร็จ..

"ที่นี่อากาศดีจังเลยนะคะ"

พอได้ยินว่าเธอชอบไร่ชอบสวนไชยาก็เลยพาออกมาเดินชมไร่

"คุณชอบทำไร่จริงเหรอ"

"ฉันว่าดีออก ได้อยู่กับธรรมชาติ ไม่ต้องไปเป็นลูกน้องของใคร"

"ถ้างั้นเสร็จงานไซต์นี้แล้วเดี๋ยวผมจะพามาอยู่ไร่"

"แต่น้องสาวของคุณ.." ถ้าเธอมาอยู่ที่นี่ มีหวังต้องได้ประจันหน้ากับน้องสาวเขาทุกวันแน่ ขวัญตาก็ยอมใครสะที่ไหน ถ้าไม่งั้นเธอคงไม่ควบคุมคนงานได้ทั้งไซต์หรอก

"น้องนิแกยังเด็กมาก ถูกเลี้ยงมาแบบเด็กๆ ดีซะอีกที่คุณจะได้ดูแลน้องผมไปด้วย"

"พูดเหมือนน้องคุณจะยอมให้ฉันดูแลอย่างนั้นแหละ"

"เมียผมเก่งอยู่แล้ว" มือหนาเอื้อมไปขยี้ผมคนตัวเล็กเบาๆ แบบเอ็นดู

"เก่งยังไงคะ"

"ถ้าไม่งั้นคุณจะทำให้คนงานกลัวได้เหรอ"

"รวมทั้งคุณด้วยใช่ไหม"

"คุณรู้เหรอ"

"เห็นหน้าฉันทีไรเดินห่างเป็นกิโล ไม่ใช่หรือคะ"

"อุ้ย..คุณรู้ได้ยังไง"

"ฉันไม่ได้รู้แค่นั้นนะ อะไรนะที่คุณชอบพูดเวลาเจอหน้าฉัน"

"ขวัญเอ๊ยขวัญมา..หวังว่าคงจะไม่..อุ๊วว" ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาลูบหน้าอกตัวเอง แต่พอหันกลับมาก็เจอกับสายตาของเธอเข้า "น่ารักขนาดนี้ใครจะกลัวได้ลงล่ะครับ"

"ฉันไม่พูดกับคุณแล้ว"

"อ้าวไม่พูดกับผมแล้วจะพูดกับใคร เราอยู่กันแค่สองคน"

"มืดมากแล้ว กลับเข้าบ้านกันเถอะค่ะ"

"รอให้มืดกว่านี้ก่อน"

"มืดกว่านี้เดี๋ยวก็ไม่เห็นทางกลับกันพอดี"

"นั่นแหละที่ผมต้องการ"

"คุณไชยา นี่มันไร่ของคุณนะคะ" แค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไร