พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 147

หยางซู่ผงกศีรษะ สีหน้าของเขากลับเคร่งขรึมมากขึ้น

"ในเมื่อพวกแกเคยได้ยินชื่อคุณพ่อของฉัน ก็ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!"

หลิวซวินแค่นเสียงเย็นชาและแสดงท่าทีน่าเกรงขามออกมา

"ญาติผู้พี่ เรื่องนี้..."

เทียนปั๋วสีหน้าเขียวคล้ำเพราะไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี

เดิมทีคราวนี้เขามีแผนการใหญ่ แต่ไม่นึกฝันเลยว่าหลิวซวินจะโผล่ขึ้นมากลางทางเสียได้ แถมพ่อของอีกฝ่ายก็ค่อนข้างมีความสามารถและใช่ว่าจะล่วงเกินได้ง่าย ๆ อีกต่างหาก

ทว่ายามนี้เขาจะยอมจากไปด้วยความผิดหวังแบบนั้นได้อย่างไรกันเล่า!

"พอสักทีเถอะน่า คุณหลิวยังมีอำนาจมากกว่าไอ้ขี้แพ้บางตัวเสียอีก!"

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้เข้า หลี่หยวนหยวนรู้สึกลิงโลดมากเสียจนอดไม่ได้ที่จะชูนิ้วหัวแม่มือให้แก่หลิวซวิน ในขณะเดียวกัน เธอก็มองฉินหมิงด้วยสายตาดูแคลนยิ่งขึ้น

"ก็นั่นน่ะสิ ต้องขอบคุณคุณหลิว..."

หลี่ฉินกับเฉินถิงถิงเองก็ให้กำลังใจแล้วมองหลิวซวินด้วยสายตาขอบคุณ

หยางซู่คนที่อยู่ตรงหน้าพวกเธอดูบ้าระห่ำและยากจะรับมือได้ยิ่งนัก พวกเธอไม่มีความสามารถที่จะไปจัดการกับเขาได้จึงได้แต่ฝากความหวังทั้งหมดเอาไว้กับหลิวซวินเท่านั้นแล้ว

หลังจากได้รับคำชื่นชมพร้อมกันจากทุกคน หลิวซวินก็อดไม่ได้ที่จะมองฉินหมิงด้วยท่าทีทะนงตน

หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ เขาก็เห็นฉินหมิงเป็นศัตรูหัวใจ ตอนนี้เขาเอาชนะฉินหมิงทั้งยังได้แสดงตัวตนต่อหน้าเฉินถิงถิงและคนอื่น ๆ เขาจึงรู้สึกภาคภูมิใจอย่างที่ปรารถนา!

ฉินหมิงยิ้มจาง ๆ แล้วไม่เก็บมาใส่ใจ

เขาไม่มีความคิดฉันท์ชู้สาวกับเฉินถิงถิงแต่อย่างใด ในเมื่อหลิวซวินอยากเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงาม เขาก็มอบโอกาสให้อีกฝ่ายแล้ว

และดูเหมือนว่าหลิวซวินก็สามารถแก้ปัญหาได้โดยไม่ต้องเลือดตกยางออก ซึ่งดีกว่าการใช้ความรุนแรงเป็นไหน ๆ

เขาจึงไม่มีความความจำเป็นที่จะต้องไปแข่งขันกับหลิวซวิน!

เมื่อเห็นว่าฉินหมิงยอมแพ้แล้ว หลิวซวินก็ยิ่งรู้สึกพึงพอใจมากขึ้น

"พวกแกมัวแต่ยืนงงอะไรกันอยู่ตรงนั้นอีกเล่า?"

"ก่อนที่ฉันจะโกรธ ก็รีบไสหัวไปจากที่นี่ซะ!"

หลิวซวินชี้หน้าหยางซู่และคนอื่น ๆ พลางตะโกนใส่ หมายจะฉวยโอกาสแสดงอำนาจต่อหน้าเฉินถิงถิง หลี่ฉินและคนอื่น ๆ!