พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 48

"ถึงอย่างนั้นก็เถอะ!"

"ฉันเคยเห็นคนหน้าด้านมาก่อนนะ แต่ก็ยังไม่เคยเห็นใครหน้าด้านขนาดนั้นเลย!"

"คุณเฉินสวยออกขนาดนั้น แต่ดูเขาสิรูปร่างหน้าตาแทบไม่ต่างอะไรกับหมีตัวหนึ่งเลย เขาจะคู่ควรกับคุณเฉินได้ยังไงกันเล่า!"

"ฉันไม่รู้จริง ๆ เลยว่าเขาไปเอาความมั่นใจมาจากที่ไหนกัน!"

...

ผู้ป่วยอีกสองคนในแผนกที่กำลังเฝ้ามองดูความหน้าด้านที่เถียนปั๋วแสดงออกมา พูดด้วยความขัดเคืองใจ พวกเขาต่างออกตัวปกป้องเฉินถิงถิง

เถียนปั๋วโมโหเสียจนเอ่ยขึ้นมาว่า "ป้าหลี่ ผมบอกเงื่อนไขไปแล้ว ถ้าป้าไม่ตอบตกลง ป้าก็ต้องจ่ายเงินห้าหมื่นกว่าหยวนมาเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นผมจะไปแจ้งความ!"

"ถ้าตำรวจจับป้าด้วยข้อหาฉ้อโกง ก็อย่ามาโทษผมแล้วกัน!"

"นี่มัน......"

หลี่ฉินแม่ลูกถึงกับพูดไม่ออก ตอนนี้แม้แต่เงินห้าพันหยวนพวกเธอยังไม่มีเลย นับประสาอะไรกับห้าหมื่นหยวนเล่า

พวกเธอจะไปหาเงินตั้งมากมายขนาดนั้นมาจากที่ไหนกัน!

พวกเธอสามคนแม่ลูกรู้สึกสิ้นหวังไปชั่วขณะและไม่ทราบว่าควรจะทำอย่างไรดี

"ก็แค่ห้าหมื่นหยวนเอง ฉันจ่ายให้พวกเธอก็ได้!"

ฉินหมิงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"ไอ้หนู แกอีกแล้ว!"

เถียนปั๋วโมโหจนหน้าเขียว

เมื่อสักครู่นี้เป็นเพราะฉินหมิงเปิดโปงเรื่องที่เขาเล่นติกตุกกับยาจีน ทำให้เขาต้องมีเรื่องกับครอบครัวของหลี่ฉิน

ตอนนี้เขาบีบให้ครอบครัวของหลี่ฉินยอมจำนนได้แล้วเชียว แต่เขาก็ไม่คาดคิดเลยว่าฉินหมิงจะกระโดดออกมาขวาง!

ไม่ว่าใครก็คงจินตนาการได้ถึงความเกลียดชังที่เขามีต่อฉินหมิง!

"เลขาฉิน ขอบคุณค่ะ พวกเราซาบซึ้งในน้ำใจของคุณเหลือเกิน"

"คราวนี้คุณรักษาโรคให้แม่ของฉัน พวกเราก็ไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไงดีแล้ว จะให้คุณมาจ่ายเงินให้พวกเราอีกได้ยังไงกันเล่า!"

เฉินถิงถิงรีบเอ่ยขึ้นเพื่อปฏิเสธน้ำใจของฉินหมิง

"ไม่เป็นไรครับ!"

"คิดเสียว่าผมให้คุณยืมเงินก้อนนี้ไปก่อนก็แล้วกัน เอาไว้คุณมีเงินเมื่อไรก็ค่อยเอามาใช้คืนผมก็ได้"

ฉินหมิงกล่าวพร้อมยิ้มให้

"แต่ว่า......"

เฉินถิงถิงยังคงลังเลใจ

"ไม่เห็นจะมีอะไรไม่ดีเลย ทุกคนมีเรื่องลำบากกันได้ทั้งนั้น สักวันถ้าผมเจอเรื่องลำบากเข้าล่ะก็ คุณต้องช่วยผมด้วยนะ"

ฉินหมิงปลอบใจเธอ

"อืม ขอบคุณค่ะ"

เฉินถิงถิงรู้สึกจมูกแสบร้อน ดวงตาพร่าเลือนไปด้วยหยาดน้ำตาและรู้สึกประทับใจสุดจะบรรยาย

นับตั้งแต่เธอได้พบฉินหมิงเข้า ฉินหมิงก็คอยช่วยเหลือเธอครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไม่เคยเรียกร้องสิ่งใดตอบแทน อุปนิสัยที่แสนดีเช่นนี้ทำให้เธอรู้สึกประทับใจอย่างสุดซึ้ง

เธอแอบสาบานอยู่ในใจว่าต่อให้ต้องตาย เธอก็ต้องตอบแทนบุญคุณของเขาให้ได้!

ในยามนี้มีเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังขึ้นคำรบหนึ่ง จากนั้นนางพยาบาลเฝิงที่เพิ่งจะเดินออกไปก็รีบเข้ามาพร้อมกับผู้อำนวยการและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกหลายคน

ผู้อำนวยการหูเหลือบมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในแผนกด้วยสีหน้าแปลกพิกล "หมอเถียน คุณบอกว่ามีคนไข้ที่ต้องช่วยชีวิตไม่ใช่เหรอ? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

"เรื่องนี้......"

เถียนปั๋วรู้สึกอับอายมากจึงรีบอธิบายว่า "ผู้อำนวยการหู นี่เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดครับ คนไข้รักษาโรคหายแล้วและเตรียมจะออกจากโรงพยาบาล..."

"ออกจากโรงพยาบาลงั้นรึ?"

"ผมจำได้ว่าพวกเธอยังค้างค่ารักษาอีกห้าหมื่นหยวนอยู่เลย หลังจากจ่ายค่ารักษาทั้งหมดนี้แล้ว พวกเธอก็จะสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ทุกเมื่อ"

ผู้อำนวยการหูไม่สนใจ หลังจากผู้ป่วยหายดีแล้ว ย่อมไม่แปลกที่จะออกจากโรงพยาบาล

"ผมจะจ่ายค่ารักษาให้พวกเธอเอง!"

“เอาบัตรไปรูดได้เลย!”

ฉินหมิงควักบัตรเครดิตออกมาแล้วโยนลงบนโต๊ะต่อหน้าต่อตาเถียนปั๋ว

เถียนปั๋วก้มมองแล้วหัวเราะขึ้นมาทันที "ไอ้หนู แกถึงขนาดแกล้งหยิบบัตรสมาชิกร้านตัดผมขึ้นมาเชียวรึ?"

"เพราะแกเอาแต่บอกว่าจะจ่ายค่ารักษาแทนพวกเธอ ฉันก็นึกว่าแกมีปัญญา แต่กลับกลายเป็นว่าแกมันก็แค่ไอ้หนุ่มจน ๆ!"

"พอลองนึกดูแล้ว ถึงแม้ว่าเงินห้าหกหมื่นหยวนจะไม่ได้มากมายอะไร แต่เลขากระจอก ๆ อย่างแกที่มีเงินเดือนอย่างมากก็แค่ไม่กี่พันหยวน จะจ่ายเงินมากขนาดนั้นได้ยังไงกันเล่า!"

เถียนปั๋วเอ่ยพลางยิ้มเยาะ

บัตรเครดิตที่ฉินหมิงควักออกมามีรูปลักษณ์ฉูดฉาดบาดตา ตรงมุมขวาบนพิมพ์คำว่า "บัตรเครดิตวงเงินขั้นสูงสุด" จนดูราวกับบัตรสมาชิกในร้านตัดผม ไม่เหมือนบัตรเครดิตเลยสักนิด!

เอาบัตรสมาชิกร้านตัดผมมาจ่ายค่ารักษาในโรงพยาบาลไม่ใช่เรื่องตลกหรือไงกัน?

เถียนปั๋วแทบจะหัวเราะออกมาดัง ๆ อยู่แล้ว!