พลิกชะตารัก มรดกเซียน นิยาย บท 49

หลี่ฉินแม่ลูกเองก็รู้สึกสับสนเช่นกัน ลูกมองแม่และแม่มองลูก แต่พวกเธอก็ไม่เข้าใจว่าฉินหมิงมีความคิดหรือจุดประสงค์อะไรซ่อนอยู่กันแน่

"เจ้าสุนัขจอมดูถูกคน!"

"ก็แค่เงินหลายหมื่นหยวน แกไม่เห็นหรือไงว่าฉันเอาเงินออกมาไม่ได้น่ะ!"

ฉินหมิงมองเถียนปั๋วด้วยสายตาเย็นชา บัตรเครดิตที่คุณหลินมอบให้เขามีเงินอยู่ในนั้นถึงสิบล้านหยวน เขาไม่คิดว่าคุณหลินจะโกหกเขาหรอก

"ปากแข็งนักนะแก!"

"เห็นกันอยู่ชัด ๆ ไม่ใช่หรือไงว่า แกหยิบบัตรสมาชิกร้านตัดผมออกมาวางเอาไว้ตรงนี้!"

สีหน้าของเถียนปั๋วเต็มไปด้วยแววดูแคลน ขณะที่เขาหยิบบัตรเครดิตขึ้นมาและกำลังจะปาใส่หน้าของฉินหมิง

"ช้าก่อน!"

ผู้อำนวยการหูรีบขวางเถียนปั๋วเอาไว้ จากนั้นเขาก็หยิบบัตรเครดิตขึ้นมาดูให้ถี่ถ้วนแล้วก็ให้รู้สึกประหลาดใจ

ด้วยความรอบรู้อันกว้างขวางของเขานั้น ก็ทำให้เขารู้ว่าได้ทันทีว่านี่คือบัตรเครดิตวงเงินขั้นสูงสุดของธนาคารเจียงตู!

ธนาคารเจียงตูเป็นธนาคารเอกชนขนาดใหญ่ที่สุดในเมืองเจียงเฉิน ได้ผนึกกำลังกับธนาคารของรัฐเพื่อร่วมกันจัดให้มีบริการพิเศษแก่กลุ่มลูกค้าที่มีสินทรัพย์สูง

ธนาคารของรัฐมีข้อจำกัดด้านการโอนเงินและธุรกรรมออนไลน์เป็นจำนวนมากซึ่งก่อให้เกิดความยุ่งยากแก่ผู้มีอันจะกิน

แต่ธนาคารเจียงตูกลับไม่มีข้อจำกัดในเรื่องนี้ เพราะมีความเชี่ยวชาญในการให้บริการเหล่าคนดังและผู้มีอันจะกิน หลักเกณฑ์การดำเนินการอย่างน้อย ๆ จะอยู่ที่ร้อยล้านหยวน!

บรรดาตระกูลน้อยใหญ่ ผู้มีอันจะกินและผู้มีอิทธิพลทั้งหลายในเมืองเจียงเฉินต่างใช้บัตรเครดิตจากธนาคารเจียงตูกันทั้งนั้น

นอกเหนือไปจากนั้น บัตรเครดิตของธนาคารเจียงตูก็ยังแบ่งออกเป็นสี่ระดับขั้น โดยระดับขั้นสูงสุดคือบัตรเครดิตวงเงินขั้นสูงสุด!

ผู้อำนวยการหูรู้ดีว่าการที่ฉินหมิงมีบัตรเครดิตวงเงินขั้นสูงสุดอาจจะเกี่ยวเนื่องกับอำนาจของตระกูลใหญ่ก็เป็นได้ เขาน่าจะเป็นทายาทสายตรงหรือไม่ก็แขกผู้ทรงเกียรติของตระกูลใหญ่บางตระกูล

นี่คือสัญลักษณ์ของสถานะและพลังอำนาจ!

"ผู้อำนวยการหู มีอะไรงั้นเหรอครับ?"

"มันก็แค่บัตรสมาชิกร้านตัดผมเท่านั้น คุณจะคุยกับไอ้เด็กจน ๆ คนนี้ไปทำไมกัน?"

เถียนปั๋วยิ้มเหยียดหยัน

"อวดดีนักนะ!"

"แกกล้าล่วงเกินคนชั้นสูง อยากตายหรือไง?"

"แกเชิญรนหาที่ตายไปคนเดียวเถอะ แต่อย่าลากฉันเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย!"

ผู้อำนวยการหูโกรธมากเสียจนตบหน้าเถียนปั๋วแรง ๆ ไปฉาดหนึ่ง

"ผู้อำนวยการหู คะ...คุณมาตบหน้าผมทำไมล่ะครับเนี่ย?"

เถียนปั๋วกุมแก้มอันปวดระบมของตนเอง จากนั้นก็รู้สึกตื่นตะลึงที่ถูกผู้อำนวยการหูตบเอา

"ไอ้โง่เอ๊ย แกกำลังจะทำให้ฉันซวย!"

"ใครบอกแกว่านี่เป็นบัตรสมาชิกร้านตัดผมวะ? นี่เป็นบัตรเครดิตวงเงินขั้นสูงสุดของธนาคารเจียงตูต่างหากล่ะ!"

ผู้อำนวยการหูเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มเยาะ

"อะไรนะครับ?"

"ธนาคารเจียงตู? บัตรเครดิตวงเงินขั้นสูงสุด?"

"ระ...เรื่องนี้จะเป็นไปได้ยังไงกัน!"

สีหน้าของเถียนปั๋วเต็มไปด้วยความตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่ไม่ทันตั้งตัวมาก่อน เหมือนว่าในหัวของเขามีเสียงระเบิดดังปัง!

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นบัตรเครดิตของธนาคารเจียงตูมาก่อน แต่เขาก็เคยได้ยินชื่อธนาคารเจียงตูและรู้ว่าผู้มีคุณสมบัติพอที่จะใช้บัตรเครดิตของธนาคารเจียงตูจะต้องมีสถานะที่พิเศษมากทีเดียว นี่ไม่ใช่อะไรที่หมอตัวเล็ก ๆ อย่างเขาจะสามารถล่วงเกินได้เลย!

สิ่งที่เขาไม่นึกฝันมาก่อนก็คือ ฉินหมิงไอ้เด็กยากจนข้นแค้นกลับมีบัตรเครดิตของธนาคารเจียงตู มิหนำซ้ำยังเป็นบัตรเครดิตวงเงินขั้นสูงสุดที่ยากจะพบเห็นได้อีกต่างหาก

เป็นใครก็น่าจะนึกออกว่าเรื่องนี้สร้างความตื่นตกใจแก่เขามากขนาดไหน!

"นายท่าน ผมขอทราบชื่อแซ่ของคุณได้ไหมครับ?"

"ไม่ทราบว่าคุณมีอะไรให้ผมรับใช้หรือเปล่า?"

ผู้อำนวยการหูยิ้มประจบประแจงให้ฉินหมิงพลางพยักหน้าแล้วก้มศีรษะให้ ท่าทางเคารพนอบน้อมอย่างถึงที่สุด

"ผมแซ่ฉิน ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ต้องการให้คุณมารับใช้!"

"แต่ผมมีอะไรต้องชี้แนะโรงพยาบาลของคุณสักหน่อย!"

ฉินหมิงชี้ไปทางเถียนปั๋วพลางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา "หมอเถียนคนนี้เล่นตุกติกกับตัวยาแล้วกอบโกยผลประโยชน์เข้ากระเป๋าทำให้อาการของคนไข้แย่ลง เขาไม่มีจรรยาบรรณแพทย์เลยสักนิด!"

"ผมหวังว่าโรงพยาบาลของคุณจะจัดการกับคนแบบนี้อย่างจริงจัง อย่าปล่อยให้คนพรรค์นี้มาทำลายชื่อเสียงโรงพยาบาลของคุณได้!"

"มีเรื่องแบบนั้นด้วยเหรอ?"

ผู้อำนวยการหูสีหน้าหม่นคล้ำ มีหมอบางคนในโรงพยาบาลที่จำหน่ายยารักษาโรคเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ เรื่องนี้เกิดขึ้นอยู่เป็นระยะ ๆ ขอเพียงหมอรับรองว่าตัวยามีประโยชน์และไม่เป็นอันตรายต่อผู้ป่วย ปกติเขาก็มักจะไม่สนใจเรื่องนั้น

แต่เถียนปั๋วทำตัวล้ำเส้นเกินไป ตัวยาที่เขาจัดสุ่ม ๆ ให้ผู้ป่วยไม่เพียงแต่จะไม่มีประโยชน์เท่านั้น แต่ยังเป็นอันตรายต่อผู้ป่วยอีกด้วย!

ผู้อำนวยการหูกับโรงพยาบาลจะไม่ทนเรื่องแบบนี้เป็นอันขาด!