พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว นิยาย บท 17

บทที่ 17 คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเขา

เมื่ออารียาเห็นสร้อยคอหัวใจวีตัส เธอก็ตาโต เธอตามสร้อยคอเส้นนี้มาเป็นเวลานาน เธอมั่นใจได้เลยว่ามันเป็นสร้อยเส้นที่อยู่ในทีวี

สร้อยแพงขนาดนี้มาอยู่ในมือของรพีพงษ์ได้ยังไงกัน

อีกอย่างคนที่มาต้อนรับเธอควรจะเป็นเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ ไม่ใช่หรือไง ทำไมถึงเป็นรพีพงษ์ล่ะ

จนกระทั่งตอนนี้ เธอยังไม่สามารถเชื่อมโยงรพีพงษ์กับเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ได้

รพีพงษ์ถือสร้อยคอวีตัสเดินเข้ามาหาอารียา เขาเตรียมมันมานานขนาดนี้ ก็เพื่อชดเชยให้กับช่วงเวลาหลายปีที่ทำให้เธอถูกรังแก

เมื่อเธอเห็นเขาเดินเข้ามา จิตใต้สำนึกบอกให้เธอก้าวถอยหลัง

“นะ…… นายอย่าเข้ามา นายอธิบายให้ฉันเข้าใจก่อนว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น รพีพงษ์ ฉันรู้ว่านายอยากให้ฉันมีความสุข แต่นายก็ห้ามไปทำเรื่องผิดกฎหมาย” อารียาพูดด้วยความตึงเครียดเล็กน้อย

จู่ๆ เธอก็สงสัยขึ้นมาว่า เขาจะไปขโมยสร้อยเส้นนั้นมา

รพีพงษ์หัวเราะพรวดออกมา เขาไม่นึกได้ว่าเธอจะคิดว่าเขาทำเรื่องผิดกฎหมายเพื่อเอาสร้อยเส้นนี้มา

“ผมไม่ได้ทำผิดกฎหมาย ผมใช้เงินซื้อสร้อยเส้นนี้มา แล้วก็วิลล่าฟ้าอนงค์นี่ผมก็ยืมมาจากเพื่อน ผมใช้ชื่อของเขา เพื่อที่จะทำเซอร์ไพรส์คุณ” รพีพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

เดิมทีเขาอยากจะบอกว่าที่นี่ก็เป็นของเขาเหมือนกัน แต่คิดๆ ดูแล้วอาจจะทำให้เธอรับไม่ได้ เลยบอกว่าเป็นของเพื่อน

“ผมไม่มีความจำเป็นต้องหลอกคุณ ถ้าผมทำเรื่องผิดกฎหมายจริง ผมคงไม่มายืนอยู่ที่นี่หรอก” รพีพงษ์พูดเสริม

อารียาไม่ได้โง่ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยเชื่อภาพที่อยู่ตรงหน้า เธอคิดว่าเขาทำอะไรผิดกฎหมายเพื่อที่จะใช้ที่นี่ แต่มันก็เห็นได้ชัดว่า ที่นี่ได้รับการประดับประดาอย่างสวยงาม ถ้าไม่ได้รับการอนุญาตจากเจ้าของ รพีพงษ์ก็คงจะไม่สามารถทำแบบนี้ได้

อีกอย่างคนที่พาเธอมาที่นี่ก็เป็นคนของวิลล่าฟ้าอนงค์ ดังนั้นการที่เขาทำแบบนี้ เจ้าของที่นี่ก็คงจะรู้ดี

ถ้านี่มันเป็นเรื่องจริง แล้วสร้อยเส้นนั้นเขาเป็นคนซื้อมาจริงๆ อย่างนั้นเหรอ

แม้ไม่กี่ปีมานี้เธอเมินเฉยใส่เขา แต่การที่เธออยู่กับเขามานาน เธอรู้จักนิสัยของเขาดี เขาคงไม่โง่ทำเรื่องผิดกฎหมายเพื่อสร้อยเส้นเดียวหรอก

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ใจเธอก็สับสนไปหมด

ที่แท้รพีพงษ์ไม่ได้ไร้ประโยชน์อย่างที่เธอจินตนาการไว้ ผู้ชายคนนี้ทำเหมือนตัวเองเป็นคนไร้ประโยชน์ตอนที่อยู่ต่อหน้าคนอื่น เขาเพียงแค่จงใจทำเช่นนั้น

แต่ก็เพราะการที่เขาเป็นแบบนี้เลยทำให้เธอโดนรังแกไม่น้อย ไม่กี่ปีมานี้เธอโดนคนอื่นมองด้วยสายตาเย็นชามาโดยตลอด แบกรับเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากคนอื่นอย่างเงียบๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ความน้อยใจที่เธออัดอั้นอยู่ก็ระเบิดออกมาทันที อยู่ๆ เธอก็รู้สึกแสบจมูกขึ้นมา

น้ำตาคลออยู่ที่เบ้าตาของเธอ เธอกัดปากตัวเอง ทำให้คนรู้สึกเห็นใจ

รพีพงษ์เห็นท่าทีของเธอ เขาก็ตกใจขึ้นมาทันที เขาเดินเข้าไปเพื่อจะยื่นสร้อยคอให้เธอ วันนั้นเขาเห็นสายตาที่เธอมองสร้อยเส้นนี้ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าเมื่อเธอได้รับสร้อยเส้นนี้เธอจะต้องมีความสุขแน่นอน

อารียายื่นมือออกไปผลักเขาออก น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่

“รพีพงษ์ นายหลอกฉันมาตลอดเลยใช่ไหม นายไม่ได้เป็นเหมือนที่คนอื่นพูดใช่ไหม” อารียาถามซักไซ้