พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว นิยาย บท 19

บทที่ 19 หักนิ้วมันซะ

ธายุกรเห็นว่ารพีพงษ์เดาได้อย่างง่ายดายว่าสองคนนี้เป็นคนที่เขาส่งมา เขาลุกลี้ลุกลนขึ้นมาทันที

เขามองรพีพงษ์ด้วยสายตาเคียดแค้น จากนั้นก็ด่าออกไปว่า “รพีพงษ์ สมองแกเพี้ยนไปแล้วเหรอ แกมีหลักฐานอะไรมากล่าวหาว่าฉันเป็นคนส่งพวกมันมา”

“อีกอย่างนี่เป็นนิทรรศการของคุณปู่ ฉันจะบ้าส่งคนมาขโมยวัตถุโบราณของคุณปู่ได้ยังไง”

ทุกคนสังเกตเห็นเหตุการณ์ต่างก็พากันมามุงดู

นภทีป์เดินมายืนข้างหน้าทุกคนแล้วมองหัวขโมยที่อยู่บนพื้น จากนั้นก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

อารียากำลังจะอธิบายให้คุณปู่ฟัง แต่ธายุกรกลับเดินเข้ามาขัดแล้วพูดขึ้นมาว่า “คุณปู่ ไอ้สองคนนี้มันคือคนที่มาขโมยของ ผมเห็นมันจะมาขโมยของเลยรีบให้คนมาจับมันครับ”

“ไอ้รพีพงษ์มันมาใส่ความว่าผมเป็นคนส่งสองคนนี้มา มันต้องมีแผนอะไรในใจแน่ๆ ครับ”

ความไร้ยางอายเป็นทักษะของธายุกร เขาใช้มันออกมาทันที ไม่เพียงไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนส่งสองคนนี้มา แถมยังเถียงว่ารพีพงษ์เป็นคนพวกมันมา

ตั้งแต่ไหนแต่ไร นภทีป์เชื่อหลานชายที่รักของตัวเองมาตลอด ดังนั้นเขาเลยมองไปยังรพีพงษ์ด้วยสายตาที่ไม่พอใจ “รพีพงษ์ แกนี่กล้ามากเลยนะ ทำไมต้องใส่ร้ายธายุ”

“ผมไม่ได้ใส่ร้ายเขา เขารู้อยู่แก่ใจดี อีกอย่างสองคนนี้คุณก็ไม่ได้จับมันด้วยตัวเอง คุณยังมีหน้าพูดออกมาอีกนะ” รพีพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“แกพูดอะไร! ฉันเห็นมันสองคนจะมาขโมยของเลยแจ้งรปภ.ให้มาจับมัน ก็ถือว่าฉันเป็นคนจับเหมือนกัน เป็นความดีความชอบของฉันด้วย ถ้าไม่เชื่อแกก็ถามรปภ. พวกนั้นดูก็ได้” ธายุกรพูดเถียงขึ้นมา

เขาส่งสายตาไปหาพัชรพล ดูๆ แล้ว ทุกคนคงรู้ว่ารพีพงษ์เป็นคนไร้ประโยชน์ ดังนั้นคงไม่มีใครพูดแทนมันหรอก

ถึงแม้เขาจะไม่รู้จักรปภ. พวกนี้ แต่การที่เขาส่งสัญญาณไปแบบนั้น พวกนั้นคงจะช่วยเขาพูดแน่ๆ

นภทีป์หันไปมองพัชรพลและคนอื่นๆ แล้วเอ่ยปากถามขึ้น “ที่ธายุพูดจริงหรือเปล่า”

พัชรพลแสยะยิ้มแล้วปรายตามองธายุกร รพีพงษ์คือคนที่ไตรทศเรียกว่าพี่ พวกเขาคงไม่กล้าทำอะไรรพีพงษ์

“พวกเราเป็นคนที่คุณรพีพงษ์จ้างมา ผมไม่ได้รู้จักกับคนคนนั้น แล้วเขาก็ไม่ได้แจ้งอะไรพวกเราด้วย” พัชรพลพูดตอบ

ทุกคนต่างพากันฮือฮา คิดไม่ถึงว่าธายุกรจะพูดโกหก ทุกคนต่างรู้สึกว่าธายุกรหน้าไม่อาย

ธายุกรก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าพัชรพลจะไม่ให้ความร่วมมือ เขาก่นด่าพัชรพลในใจไปหลายสิบรอบ

นภทีป์หน้าเสียไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังไม่เชื่อว่าหัวขโมยสองคนนี้เป็นคนที่หลานชายตัวเองส่งมา

“ไม่ว่าใครเป็นคนส่งพวกมันมา แต่ไม่ใช่คนที่ธายุส่งมาแน่ๆ อีกอย่างรปภ. พวกนี้ก็น่าจะเป็นคนที่อารีจัดหามา รพีพงษ์อยู่ในระดับไหนฉันรู้ดี เขาคงไม่สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้หรอก”

“อารี ฉันรู้ว่าแกอยากให้มันได้หน้า แต่ถ้ามันอยากได้หน้ามันก็ต้องพยายามเอาเอง นี่มันเอาแต่พึ่งพาแก ไม่เอาไหนเลยสักนิด นี่ยังกล้ามาใส่ร้ายธายุอีก ฉันว่าคนที่คิดไม่ซื่อก็คงจะเป็นมันนั่นแหละ!” นภทีป์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

“คุณปู่คะ ไม่ใช่อย่างนั้น……” อารียากระวนกระวาย เธออยากแก้ต่างให้รพีพงษ์

แต่น่าเสียดายที่นภทีป์ไม่ฟังแม้แต่น้อย เขามองไปยังสองคนที่อยู่บนพื้น แล้วถามขึ้นว่า “ใครเป็นคนส่งพวกแกมา”

ธายุกรกลอกตาไปมาเพื่อส่งสัญญาณให้พวกมัน พัชรพลไม่ฟังเขาแต่ไอ้สองคนนี้ต้องฟังเขาแน่

หัวขโมยสองคนรู้ถึงสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ พวกมันหันไปหารพีพงษ์แล้วพูดว่า “รพีพงษ์ส่งพวกเรามา เขาบอกว่าคนในตระกูลฉัตรมงคลทำไม่ดีกับเขา ดังนั้นเลยอยากให้พวกเราขโมยวัตถุโบราณเพื่อแก้แค้นตระกูลฉัตรมงคล”

ทุกคนต่างพากันมองไปยังรพีพงษ์แล้วถกเถียงกันขึ้นมา

“คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะเป็นคนแบบนี้ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็เป็นลูกเขยของตระกูลฉัตรมงคล แต่กลับส่งคนมาขโมยของในตระกูลตัวเอง”