พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 142

ตอนที่ 142 ชายาเจ้าช่างงามยิ่งนัก

เสื้อผ้าชุดนี้ ผมก็ทำเสร็จแล้ว ต่อมาก็คือการแต่งหน้าแล้วสินะ

จางยวี่โหร่วนั้นงดงามโดยธรรมชาติ ไม่เติมแป้งก็สวยงามมากแล้ว ดังนั้นจึงน้อยมากที่นางจะแต่งหน้า ถึงแม้จะแต่งหน้า ก็แค่แต่งบางๆเท่านั้น

ชายหนุ่มครุ่นคิดเล็กน้อย จากนั้นก็ใช้ปากกาจุ่มสีและวาดดอกไม้ลงระหว่างคิ้วของนาง

ริมฝีปากแดงเปล่งปลั่งสะดุดตามากขึ้นเพราะสีของผงสีแดง ทำให้คนอยากเข้าไปใกล้ชิดเมื่อเห็นอย่างอดไม่ได้

จางยวี่โหร่วมองดูตัวเองในกระจก แล้วก็ตกตะลึง

เดิมทีแล้วนางไม่ได้คาดหวังในฝีมือของชายคนนี้เลย แต่กลับไม่คิดว่าผลลัพธ์จะน่าทึ่งขนาดนี้

นางจ้องมองดูตัวเอง รู้สึกแปลกตาและไม่น่าเชื่ออยู่ในใจ ดูเหมือนลักษณะทั้งหมดเกิดการเปลี่ยนแปลงไป เปลี่ยนแปลงจนไม่เหมือนนางเล็กน้อย

ทันใดนั้น นางถูกเขากอดไว้อย่างแน่นหนาและแนบนิ่งอยู่ในอ้อมแขน

นางยังดูไม่เสร็จเลยนะ เพิ่งจะดูไปไม่นานเอง เขาต้องการจะทำอะไรอีก

“ ท่าน...อื้อ...” จางยวี่โหร่วเพิ่งจะเอ่ยปาก จูบอันร้อนแรงก็ประกบลงมายังริมฝีปาก ยึดลมหายใจของนางทั้งหมดไป

ผู้หญิงคนนี้รู้หรือไม่ว่าตัวเองงดงามและดึงดูดขนาดไหน แล้วยังมองเขาด้วยแววตาที่ไร้เดียงสาอีก นี่มันคือขาด ‘การสั่งสอน’ ไม่ใช่หรือไง?

ในเมื่อนาง ‘ดึงดูด’ก่อน เช่นนั้นเขาก็จะทำให้นางพึงพอใจ

จางยวี่โหร่วไม่สามารถจะปฏิเสธเขาได้เลย ทุกครั้งล้วนเป็นแบบนี้ มีแต่ถูกเขาใช้อำนาจเรียกร้องอย่างเชื่อฟังเท่านั้น

แต่ว่าในครั้งนี้ เขากลับบ้าคลั่งมากเกินไปหน่อย นางจึงต้านทานไม่ไหวเล็กน้อย

ในตอนนั้น จู่ๆเสี่ยวเฟิงก็ผลักประตูเปิดเข้ามาเสียงดัง “ คุณหนู เสื้อผ้าของคุณหนูหาได้หรือยังเจ้าค่ะ? ข้ามาแต่งตัวให้คุณหนูแล้ว ”

แต่ว่า ตอนที่นางเข้ามาแล้วเห็นฉากแบบนั้น จึงส่งเสียงร้องตกใจทันทีและหันหน้ากลับไปปิดตา

ถูกนางมาขัดจังหวะเช่นนี้ ทั้งสองคนในห้องจึงหยุดลง

จางยวี่โหร่วยิ่งหน้าแดงทั่วใบหน้า ก้มหน้าซ่อนอยู่ในอ้อมแขนของเขาจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา

ชายหนุ่มกลับดูสงบนิ่งอย่างมาก เพียงแค่มีความไม่พอใจที่ถูกคนรบกวนเล็กน้อย

“ เจ้า คราวหน้าตอนที่เข้ามาอย่าลืมเคาะประตูก่อน ”

“ เพคะ! ”

เสี่ยงเฟิงเพิ่งจะอายุ 14 ปี นางไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน ทั้งเขินอาย ทั้งหวาดกลัว ดูท่าทางตกใจจนไม่รู้เรื่องแล้ว

เมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นของนาง ใครจะใจแข็งตำหนินางได้

ในเมื่อจางยวี่โหร่วเตรียมตัวเสร็จแล้ว เช่นนั้นก็ไม่ต้องให้เสี่ยวเฟิงแต่งตัวให้อีก

เวลาผ่านมาสักพักแล้ว พวกเขาเตรียมตัวอีกสักหน่อยก็ได้เวลาออกเดินทางแล้ว

ทั้งสองคนเดินออกไปด้วยกัน ตราบใดที่เห็นว่าพวกเขายืนอยู่ด้วยกัน ทุกคนล้วนรู้สึกว่าเหมาะสมกันอย่างมาก

ชายหนุ่มสวมชุดสีขาว ร่างกายสูงยาว สง่าผ่าเผย ต่อให้มีหน้ากากหมาป่าสีทองแดงบนใบหน้า ก็ไม่อาจปิดบังเสน่ห์บนตัวเขาได้เลย

และหญิงสาวใส่ชุดกระโปรงสีขาวบางสง่างาม มีดอกเคมีเลียอยู่ระหว่างผม ราวกับนางฟ้าที่สวยงามไร้ที่ติ ยืนอยู่ข้างชายหนุ่ม คนหนึ่งแข็งแกร่งคนหนึ่งอ่อนนุ่มเข้ากันพอดี แม้จะใช้คำพูดทั้งหมดในโลกใบนี้ก็ยากที่จะอธิบายงดงามแบบนี้ได้

“ เอาล่ะ เราไปกันเถอะ! ” ชายหนุ่มจับมือของนางขึ้น จากนั้นก็เดินออกไปพร้อมกับนางอย่างช้าๆ