พระชายาคนที่สิบของท่านอ๋องปีศาจ นิยาย บท 5

"ไม่สู้แล้ว" เธอหยุด

"เจ้าจะพูดหรือไม่?" จู่ ๆ เซียวจิ่งเซียนก็ใช้มือบีบคางของนาง ในดวงตามีรังสีแห่งความโกรธฉายออกมาสองดวง นางคิดว่าเขากำลังล้อเล่นกับนางงั้นหรือ?

"พูดอะไร ถ้าเจ้ามีความสามารถก็ไปสืบเองสิ" หยุนชิงเหยียนถลึงตาใส่เขา ไม่รู้สึกชื่นชอบเขาเลยแม้แต่น้อย สำหรับผู้ชายที่ปฏิบัติต่อภรรยาของเขาเช่นนี้ในคืนวันแต่งงานของพวกเขา ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เขาดูน่ารังเกียจและไร้ยางอายอย่างยิ่ง

ดวงตาที่หล่อเหลาของเซียวจิ่งเซียนหรี่ลงครึ่งหนึ่งและจ้องมองตรงไปที่นาง นี่ถือว่านางยอมรับแล้วหรือ? ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ตกลงไปที่หน้าอกที่เปิดอยู่เพราะเมื่อกี้ ผิวที่เรียบเนียนตรงคอของนางราวกับหิมะ และมุมปากก็ยกส่วนโค้งที่ชั่วร้าย ไม่ว่านางจะเป็นใครก็ตาม? ในเมื่อนางเสนอมาเอง เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะปล่อยนางไป ส่วนนางจะเป็นใครนั้น? ไม่ช้าเขาก็สืบจนรู้เอง

หลังจากมองตามสายตาของเขา หยุนชิงเหยียนก็ตระหนักว่ารูปร่างสัดส่วนของเธอได้หลุดออกมา เธอรีบเอามือปิดไว้ และด่าว่า "คนบ้ากาม"

"คนบ้ากาม? ได้ ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าคนบ้ากามที่แท้จริงคืออะไร" เซียวจิ่งเซียนออกแรงดึงนางเข้ามาซบอกของตน จากนั้นใช้สายตาส่งสัญญาณให้คนอื่นออกไป

ผู้หญิงบนเตียงและชายที่เจ็บปวดทั้งสี่ถอยออกไปอย่างเงียบ ๆ

"เจ้าจะทำอะไร?" หยุนชิงเหยียนเส้นประสาทตึงทันที และเซลล์ทั้งหมดในร่างกายของเธอก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที

"รู้สึกกลัวตอนนี้ มันสายเกินไปไหม ในเมื่อเจ้ากล้าแอบอ้างชื่อเข้ามา ถ้างั้นน่าจะคิดได้ไม่ใช่หรือ?" เซียวจิ่งเซียนยิ้มเยาะเย้ยตรงมุมปาก

'แคว่ก' เสียงเสื้อผ้าบนร่างกายฉีกขาด เผยให้เห็นเสื้อชั้นในสีแดงสด ดวงตาที่สวยงามของหยุนชิงเหยียนแสดงความโกรธ และเริ่มตอบโต้ เซียวจิ่งเซียนยิ้มเยาะ กังฟูจุดที่ไร้ความสามารถแบบนี้ ใช้กับคนธรรมดาได้ แต่จะสู้กับเขา ช่างไม่เจียมตัวเลยจริง ๆ อยู่ดีไม่ว่าดี ชอบหาเรื่องใส่ตัว เขายกมือขึ้นเล็กน้อย ร่างกายของนางก็ลอยขึ้นไปบนอากาศทันที

'พลั่ก' หยุนชิงเหยียนถูกโยนลงบนเตียง เธอหันกลับมาด้วยความเจ็บปวดอย่างรวดเร็ว และกระโดดขึ้นพร้อมที่จะสู้กลับ......

เซียวจิ่งเซียวจ้องมองนางด้วยความดูถูก แม้ว่าท่าทางดื้อรั้นของนาง จะทำให้เขาสนใจมาก แต่เขาก็ไม่อยากเสียเวลากับนาง ดีดนิ้วหนึ่งที นางก็ยืนนิ่งอยู่จุดนั้น

หลังจากที่หยุนชิงเหยียนรู้สึกตัว เธอก็ตระหนักว่าเธอโดนเขาจี้จุดไว้แล้ว บ้าชะมัด ทำไมคนโบราณถึงรู้เคล็ดตัวเบากับสกัดจุด แต่พอถึงยุคปัจจุบันก็หายไป ขยับไม่ได้เลยสักนิด เธอได้แต่จ้องเขาด้วยความโกรธ กังฟูจุดที่เรียนมา ดูเหมือนจะใช้ไม่ได้กับที่นี่เลย

"เลวทราม แน่จริงก็ปล่อยข้า สู้ตัวต่อตัว เจ้ากลัวว่าเจ้าจะเอาชนะข้าไม่ได้หรือ?" เธอจงใจยุให้เขาโกรธ เพื่อยื้อเวลา

"คิดจะใช้วิธียั่วยุ แต่น่าเสียดายที่ข้าไม่หลงกดเจ้าหลอก คืนแรกของคู่บ่าวสาวนั้นสั้นเกินไป และข้าไม่อยากเสียเวลากับเรื่องนั้น" เซียวจิ่งเซียนมองทะลุความตั้งใจของนางได้ในพริบตา มีร่องรอยการเหยียดหยามแวบผ่านในดวงตาของเขา นิ้วของเขาเคลื่อนผ่านใบหน้า แล้วเลื่อนลงไปตรงคออันเรียบลื่นของนาง เคลื่อนไปมาระหว่างกระดูกไหปลาร้าอันสวยงามของนาง ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ผิวของนางลื่นเนียนและนุ่มจริง ๆ

หัวใจของหยุนชิงเหยียนสั่นไหว สัมผัสที่อ่อนโยนจากนิ้วของเขา ทำให้กระแสไฟฟ้าไหลผ่านร่างกายของเธอ ไม่ได้นะ เธอสงบลงทันที เธอต้องช่วยเหลือตัวเอง เธอมองเขาแล้วพูดอย่างจริงจัง "ในเมื่อเจ้ารู้ว่าข้าเป็นตัวปลอม ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ปล่อยข้าไปพวกเราทำข้อตกลงกัน ข้าจะช่วยเจ้าหาหยุนชิงเหยียนตัวจริง"

เธอได้ตัดสินใจแล้ว ผ่านด่านตรงหน้านี้ให้ได้ก่อน ส่วนเรื่องอนาคตค่อยว่ากันภายหลัง

"เจ้าฉลาดมาก แต่น่าเสียดาย คนที่เจ้าเจอคือข้า ข้าไม่ชอบทำข้อตกลงมาแต่ไหนแต่ไร แม้ว่าเจ้าจะเป็นแค่ตัวแทน แต่เจ้าก็เป็นคนสวยจริง ๆ คนที่เสนอมาเอง ข้าไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ "เซียวจิ่งเซียนพูดอย่างเย็นชา ทันใดนั้นเขาก็โอบเอวบางของนางไว้ ดีดนิ้วเบา ๆ เสื้อตัวในก็ตกลงบนพื้น ตามมาด้วยเสื้อชั้นในสีแดงสดตัวนั้น