พระชายาคนที่สิบของท่านอ๋องปีศาจ นิยาย บท 5

"ไม่สู้แล้ว" เธอหยุด

"เจ้าจะพูดหรือไม่?" จู่ ๆ เซียวจิ่งเซียนก็ใช้มือบีบคางของนาง ในดวงตามีรังสีแห่งความโกรธฉายออกมาสองดวง นางคิดว่าเขากำลังล้อเล่นกับนางงั้นหรือ?

"พูดอะไร ถ้าเจ้ามีความสามารถก็ไปสืบเองสิ" หยุนชิงเหยียนถลึงตาใส่เขา ไม่รู้สึกชื่นชอบเขาเลยแม้แต่น้อย สำหรับผู้ชายที่ปฏิบัติต่อภรรยาของเขาเช่นนี้ในคืนวันแต่งงานของพวกเขา ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เขาดูน่ารังเกียจและไร้ยางอายอย่างยิ่ง

ดวงตาที่หล่อเหลาของเซียวจิ่งเซียนหรี่ลงครึ่งหนึ่งและจ้องมองตรงไปที่นาง นี่ถือว่านางยอมรับแล้วหรือ? ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ตกลงไปที่หน้าอกที่เปิดอยู่เพราะเมื่อกี้ ผิวที่เรียบเนียนตรงคอของนางราวกับหิมะ และมุมปากก็ยกส่วนโค้งที่ชั่วร้าย ไม่ว่านางจะเป็นใครก็ตาม? ในเมื่อนางเสนอมาเอง เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะปล่อยนางไป ส่วนนางจะเป็นใครนั้น? ไม่ช้าเขาก็สืบจนรู้เอง

หลังจากมองตามสายตาของเขา หยุนชิงเหยียนก็ตระหนักว่ารูปร่างสัดส่วนของเธอได้หลุดออกมา เธอรีบเอามือปิดไว้ และด่าว่า "คนบ้ากาม"

"คนบ้ากาม? ได้ ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าคนบ้ากามที่แท้จริงคืออะไร" เซียวจิ่งเซียนออกแรงดึงนางเข้ามาซบอกของตน จากนั้นใช้สายตาส่งสัญญาณให้คนอื่นออกไป

ผู้หญิงบนเตียงและชายที่เจ็บปวดทั้งสี่ถอยออกไปอย่างเงียบ ๆ

"เจ้าจะทำอะไร?" หยุนชิงเหยียนเส้นประสาทตึงทันที และเซลล์ทั้งหมดในร่างกายของเธอก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที

"รู้สึกกลัวตอนนี้ มันสายเกินไปไหม ในเมื่อเจ้ากล้าแอบอ้างชื่อเข้ามา ถ้างั้นน่าจะคิดได้ไม่ใช่หรือ?" เซียวจิ่งเซียนยิ้มเยาะเย้ยตรงมุมปาก