พระชายาคนที่สิบของท่านอ๋องปีศาจ นิยาย บท 6

เมื่อกี้นี้หยุนชิงเหยียนเปลือยเปล่าหมดไม่เหลือ มีผิวขาวราวกับหิมะ ลำตัวที่อ่อนนุ่ม และเชอร์รี่สีชมพู เธออดไม่ได้จุดที่จะรู้สึกอาย และพูดด้วยความโกรธว่า "ไอ้สารเลว ไอ้เวร แน่จริงเจ้าก็ปล่อยข้าไป ข่มขืนผู้หญิง เจ้ายังเป็นลูกผู้ชายอยู่ไหม?....."

เซียวจิ่งเซียนแค่มองนางอย่างเย็นชา มองดูปากเล็ก ๆ จุดที่กำลังเปิดและปิดด้วยความโกรธ จู่ ๆ ก็มีแรงกระตุ้นที่อธิบายไม่ได้เกิดขึ้นในร่างกายของเขา และทันใดนั้นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

"อื้อ..." หยุนชิงเหยียนที่กำลังด่าอย่างเมามัน เบิกตากว้างขึ้นมา และมองดูใบหน้าที่ขยายใหญ่หลายเท่าอยู่ตรงหน้าเธอ เธอสัมผัสถึงจูบอันเร่าร้อนของเขา และการรุกรานที่กดขี่ข่มเหงของเขาอย่างไม่น่าเชื่อ ฝ่ามือของเขากำลังจับหน้าอกของเธอ

ทันใดนั้นก็เห็นความดูถูกเหยียดหยามในดวงตาของเขา เธอไม่ใจอ่อนแล้ว จ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของชายตรงหน้าเธอ ทันใดนั้นเธอก็อ้าปากออก และในตอนที่เขากำลังจะแหย่ลิ้นเข้ามาพัวพันกับเธอ เธอก็กัดลิ้นของเขาอย่างแรง

"ให้ตายเถอะ" เซียวจิ่งเซียนผลักนางออกไปด้วยความเจ็บปวด ถอยหลังไปสองก้าว แล้วมองเลือดสดของเขาที่ยังติดอยู่ตรงมุมปากของนาง นางมองเขาอย่างได้ใจ ความโกรธที่ฉายออกมาจากดวงตาสีดำ นางกล้าดียังไงมากัดเขา นางคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ

จู่ ๆ เขาก็ผลักนางลงบนเตียงโดยไร้ซึ่งความสงสาร พลิกตัวขึ้นทับนาง และใช้มือดึงสิ่งกีดขวางบนร่างกายส่วนล่างของนางออกด้วยความโกรธ ตอนนี้หยุนชิงเหยียนเปลือยกายต่อหน้าเขา