ฟู่เซียวหานกลับมาก่อนมื้อเย็น
เมื่อเห็นหลานชายของตนเอง คุณนายใหญ่ย่อมยิ้มด้วยความดีใจ ดึงมือของฟู่เซียวหานเอาไว้ตลอดพร้อมทั้งถามด้วยความห่วงใย
“ดูสิ ผอมลงอีกแล้ว” คุณนายใหญ่พูดขึ้นด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย “ดูหลานใช้ชีวิตเข้าสิ ทำไมถึงได้ผอมลงกว่าตอนก่อนแต่งงานมากขนาดนั้น ภรรยาของหลานดูแลหลานยังไง?”
คำพูดประโยคนี้ของเธอ เห็นได้ชัดว่าหมายถึงซังหนี่
ซังหนี่ยังไม่ทันได้อ้าปากพูด ซังฉิงกลับพูดขึ้นว่า “คุณย่า อย่าเข้าใจพี่สาวของหนูผิดสิคะ พี่สาวของหนูยุ่งทุกวันเลยค่ะ ได้ข่าวว่าพี่มีการ์ตูนอีกเล่มที่กำลังจะตีพิมพ์ คุณย่าไม่สังเกตเห็นเหรอคะว่าพี่สาวของหนูก็ผอมลงไปเยอะเหมือนกัน? เมื่อวานหนูเห็นยังสงสารเลยค่ะ”
ดูเหมือนปากของซังฉิงกำลังช่วยพูดแทนซังหนี่
แต่ทำไมคำพูดประโยคนี้ฟังดูแปลก ๆ
แน่นอนว่า คงจะมีเพียงซังหนี่คนเดียวเท่านั้น ถึงเข้าใจคำพูดประชดประชันในนั้นออก
หลังจากคุณนายใหญ่ฟังซังฉิงพูดจบ ก็ไม่พอใจยิ่งกว่าเดิม “การ์ตูนอะไร? ของไม่เข้าท่าพวกนั้นอีกแล้วเหรอ เธอนี่มัน...”
คุณนายใหญ่เตรียมที่จะสั่งสอน ฟู่เซียวหานก็ตัดบทขึ้นมาทันที “เตรียมตัวกินข้าวได้หรือยังครับ?”
“เซียวหาน หลาน...”
คุณนายฟู่เองก็เอ่ยปากได้ทันเวลาเช่นกัน “คุณแม่คะ เซียวหานก็โตป่านนี้ สามารถดูแลตัวเองได้แล้วค่ะ”
เธอพูดขนาดนี้แล้ว คุณนายใหญ่ทำได้เพียงกลืนคำพูดกลับลงไปเท่านั้น
จากนั้น เธอหันหน้าไปหาซังฉิง “ยังไงซะยัยหนูฉิงของพวกเราก็เป็นเด็กดี รู้ความ รู้จักดูแลคนอื่น ตอนนั้นถ้าหากไม่ใช่เพราะว่า...”
เหมือนกับสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ เสียงของคุณนายใหญ่ค่อย ๆ จางหายไป
คุณนายฟู่ก็เอ่ยขึ้นมาได้จังหวะพอดี “ซังหนี่ คุณพ่อคุณแม่ของหนูยังไม่กลับมาเหรอจ๊ะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก