ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก นิยาย บท 3

เวลาหนึ่งทุ่ม ฟู่เซียวหานกลับมาถึงคฤหาสน์ตรงเวลา

ตอนนั้นซังฉิงอยู่ที่ห้องรับแขกพอดี หลังจากเห็นเขา ก็รีบก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว “พี่เขย! พี่กลับมาแล้วเหรอคะ?”

ฟู่เซียวหานยิ้มบาง ๆ ให้เธอทีหนึ่ง แล้วเหลือบตามอง

หลังซังหนี่เม้มปากทีหนึ่ง ก็ก้าวมาข้างหน้าเพื่อรับเสื้อคลุมของเขา แล้วเอ่ยปากพูด “ทานข้าวได้แล้วค่ะ”

“ขอโทษด้วยนะคะพี่เขย ฉันรบกวนพี่กับพี่สาวแล้วใช่ไหมคะ?

บนโต๊ะอาหาร ซังฉิงมองซังหนี่ แล้วพูดเสียงเบา “ที่จริงฉันเคยบอกหม่ามี๊แล้วว่า ฉันอยู่คนเดียวได้ แต่เธอก็ไม่วางใจ...”

“ไม่เป็นไร” ฟู่เซียวหานตอบ “เธออยู่ที่นี่ได้ตามสบาย ต้องการอะไรก็บอกมาได้ตลอด”

“แบบนี้...ได้เหรอคะ? จะเป็นการรบกวนมากเกินไปไหมคะ?”

“ไม่หรอก”

“คุณหนูซังฉิงอยู่ที่นี่สิคะถึงจะดี” ป้าคังวางอาหารลงบนโต๊ะพลางพูด “ที่นี่ไม่ได้คึกคักขนาดนี้มานานแล้วค่ะ!”

เมื่อเธอพูดจบ ตะเกียบในมือของซังหนี่ก็หยุดชะงักไปทันที

แต่ว่าคำพูดประโยคนี้ของป้าคังไม่ผิด

เธอมีนิสัยเงียบขรึม สู้ซังฉิงที่มักจะทำให้ผู้คนมีความสุขไม่ได้จริง ๆ ไม่เพียงแค่พวกป้าคังเท่านั้น แม้แต่ฟู่เซียวหาน เธอก็เคยได้ยินเขาพูดแบบนี้มาหลายครั้งแล้วเช่นกัน

ซังหนี่เองก็รู้ว่าตนเองเป็นส่วนเกินของที่นี่

หลังจากรีบทานอาหารในถ้วยของตนเองหมด เธอก็ลุกขึ้นทันที “ฉันขอตัวขึ้นห้องก่อน พวกคุณค่อย ๆ ทานนะ”

“พี่ทานแค่นี้เองเหรอคะ?” ซังฉิงกลับพูดขึ้นมา “ถ้าอย่างนั้นฉันขึ้นไปข้างบนเป็นเพื่อนพี่ดีกว่าค่ะ”

“ไม่ต้อง”

ซังหนี่ชักมือของตนเองที่เธอดึงเอาไว้ออก “เธอค่อย ๆ กินเถอะ ไม่เป็นไร”

เมื่อพูดจบ เธอก็กลับหลังหันแล้วเดินขึ้นไปข้างบนทันที

ก่อนเดินออกจากห้องทานอาหาร เธอได้ยินซังฉิงพูดกับฟู่เซียวหานอย่างระมัดระวัง “พี่เขย พี่ไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่ใช่ไหมคะ? ฉัน...ไม่ควรมารบกวนพวกพี่ใช่ไหมคะ?”

ในน้ำเสียงของเธอ แฝงไปด้วยความน้อยใจและเสียงสะอื้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน