ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก นิยาย บท 2

ผู้พูดคือหยวนโหรวเพื่อนสนิทของซังฉิง ซึ่งเป็นคุณหนูของกลุ่มบริษัทหนึ่งด้วยเช่นกัน

หยวนโหรวกับซังฉิงเติบโตมาด้วยกัน ก่อนหน้านี้ก็หวังว่าฟู่เซียวหานกับซังฉิงจะลงเอยกันด้วยดี

ตอนนี้ถูกซังหนี่แย่งตำแหน่งคุณนายฟู่ไปครองแล้ว จึงเป็นธรรมดาที่เธอย่อมไม่ชอบขี้หน้าซังหนี่

รวมถึงตอนที่เธอพบว่าซังหนี่ยืนอยู่ที่หน้าประตู บนใบหน้าของเธอไม่มีความอึดอัดหรือไม่สบายใจใด ๆ เลย

กลับเป็นซังฉิงที่ร้องเรียกเธอ “พี่ พี่มาแล้วเหรอ?”

ซังหนี่พยักหน้า “พี่มารับเธอกลับบ้าน เก็บข้าวของเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”

“เรียบร้อยแล้ว พวกเราไปกันเถอะ”

ท่าทางของซังฉิงดูเชื่อฟังมาก กลับเป็นหยวนโหรวที่อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “คุณนายฟู่ แล้วประธานฟู่ล่ะ? วันนี้ฉิงฉิงออกจากโรงพยาบาล เขาไม่มารับเหรอ?”

“อืม เขาไปที่บริษัทแล้ว”

“อ่อ ดูท่าเขาคงยุ่งมากสินะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเขายุ่งจริง ๆ จนปลีกตัวมาไม่ได้ หรือว่าคุณนายฟู่ไม่ให้เขามากันแน่?”

เมื่อเธอพูดจบ ซังฉิงก็รีบพูดเสียงเบา “หยวนโหรว เธอเลิกพูดได้แล้ว”

หยวนโหรวกลับกล่าวเสียงเย็นชา “ทำไมจะพูดไม่ได้? มีใครบางคนร้อนตัวเหรอไง?”

ซังหนี่ไม่ได้โต้เถียงเธอ เพียงแต่เลื่อนหน้าจอโทรศัพท์มือถือเพื่อเปิดหาบันทึกการโทร แล้วก็กดเบอร์ของฟู่เซียวหาน ยื่นไปให้หยวนโหรว

“คุณหมายความว่ายังไง?”

ซังหนี่สีหน้าจริงจัง “เธอสงสัยไม่ใช่หรือไง? โทรศัพท์ไปถามเขาเองสิ”

“คุณ...”

หยวนโหรวกำลังจะระเบิดอารมณ์ ซังฉิงกลับคว้ามือของเธอเอาไว้ แล้วส่ายหน้า “เธออย่าทะเลาะกับพี่สาวของฉัน”

“เพราะเธอเป็นคนดี” หยวนโหรวกัดฟันกรอด “ถึงได้ยอมให้คนอื่นเหยียบหัวเธอเพื่อชูคอ!”

ซังหนี่คร้านจะสนใจเธอ เพียงลากกระเป๋าเดินทางของซังฉิง แล้วเดินนำหน้าไป

ทันทีที่ขึ้นรถ คุณนายซังก็โทรศัพท์มาหา

“ลูกไปรับฉิงฉิงแล้วหรือยัง?”

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับลูกสาวแท้ ๆ ของตนเอง น้ำเสียงของคุณนายซังกลับแฝงไปด้วยความตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด

“ค่ะ”

“คุณหนูฉิงมาแล้ว”

ทันทีที่รถของซังหนี่จอดที่หน้าประตูคฤหาสน์ ป้าคังผู้ดูแลบ้านก็เดินมารออยู่ข้างหน้าแล้ว มองซังฉิงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ”

“ป้าคัง ไม่เจอกันนานเลยค่ะ”

บนใบหน้าของซังฉิงก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ร่าเริงเช่นกัน

“ใช่ค่ะ ไม่เจอกันนานเลย! เด็กน้อย นับวันยิ่งสวยขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว พอดีเลย วันนี้ป้าทำซี่โครงหมูเปรี้ยวหวานของที่หนูชอบที่สุดไว้ อีกเดี๋ยวหนูต้องลองชิมดูนะ!”

ในขณะที่พูด ป้าคังก็ได้ลากซังฉิงเข้าไปในบ้านแล้ว

เมื่อเทียบกับซังหนี่ที่อยู่ในฐานะนายหญิง แทบจะไม่มีความรู้สึกของการมีตัวตนอยู่เลย

แต่ว่าเธอก็คุ้นชินกับชีวิตแบบนี้ไปแล้ว หลังจากที่สั่งให้คนใช้ขนกระเป๋าเดินทางของซังฉิงไปไว้ที่ห้องรับแขกแล้ว ก็กลับไปที่ห้องของตนเอง

แต่ทันทีที่เธอหยิบแท็บเล็ตออกมา เสียงของซังฉิงก็ดังลอยมา “พี่ ที่แท้พี่ก็อยู่ที่นี่นี่เอง”

ซังหนี่หันหน้ากลับไปทันที

สายตาของซังฉิงเองก็กำลังสำรวจรอบ ๆ ภายในห้องของเธอพอดี จากนั้นก็ถามเธอว่า “พี่ พี่กับพี่เขย...แยกห้องนอนกันเหรอ?”