หลังจากผ่านไปสองชั่วโมง ความอบอุ่นภายในห้องถึงได้จบสิ้นลงจริง ๆ สักที
มีเสียงน้ำดังลอยมาจากในห้องอาบน้ำ หลังจากที่ซังหนี่พักอยู่ไม่กี่นาที ในที่สุดก็ลุกขึ้นจากเตียงนอน เดินไปหยิบเสื้อผ้าบนพื้นด้วยสองขาที่สั่นระริก
วันนี้การกระทำของชายหนุ่มรุนแรงไปหน่อย ถึงขนาดที่ตอนนี้ในหัวสมองของเธอยังคงว่างเปล่าอยู่เล็กน้อย ติดกระดุมชุดนอนอยู่หลายครั้งก็ยังติดไม่ได้
ไม่นานนัก ชายหนุ่มก็เดินออกมาจากห้องอาบน้ำ
รูปร่างของเขาสูงชะลูด เครื่องหน้าดุดันแต่หล่อเหลา ในเวลานี้เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ จึงมีผ้าขนหนูพผืนหนึ่งพันอยู่รอบเอว หยดน้ำที่ยังไม่แห้งกำลังไหลลงมาตามกล้ามหน้าท้องของเขา
ตอนที่พบว่าซังหนี่ยังอยู่ หว่างคิ้วของเขาขมวดเข้าหากันเล็กน้อยทันที
ซังหนี่เองก็ไม่ได้มองเขาอีก เพียงก้มหน้าพยายามสู้รบกับกระดุมของตนต่อไป
“พรุ่งนี้ซังฉิงก็จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว”
ชายหนุ่มเดินผ่านข้างตัวเธอไป จู่ ๆ ก็พูดขึ้นว่า “คุณไปรับเธอที่โรงพยาบาลหน่อย ผมรับปากคุณแม่ของคุณเอาไว้แล้วว่า จะให้เธอพักอยู่ที่นี่สักระยะ”
มือที่กำลังติดกระดุมของซังหนี่หยุดชะงักลงทันที
หลังจากนั้น เธอก็หันหน้ากลับไปมองคนที่อยู่ด้านหลัง
นั่นคือสามีของเธอที่แต่งงานกันมาสองปีแล้ว——ฟู่เซียวหาน ผู้สืบทอดของถงเฉิงจื้อเหอกรุ๊ป
และซังฉิงที่เขาพูดถึง ก็คือน้องสาวต่างบิดามารดาของซังหนี่
เมื่อตอนอายุห้าขวบ ซังหนี่ได้พลัดหลงในสวนสนุก
จนกระทั่งอายุสิบหกปี ตระกูลซังถึงตามหาตัวกลับมาได้สำเร็จ
ขณะนั้น ตระกูลซังได้มีคุณหนูใหญ่อีกคนอยู่แล้ว ซึ่งก็คือ‘น้องสาว’คนนี้ของเธอ
คุณพ่อของเธอบอกว่า เป็นเพราะช่วงที่เธอเพิ่งพลัดหลงไป คุณแม่ของเธอมักจะอยู่ในอาการเหม่อลอย ไม่มีหนทางอื่น เขาทำได้เพียงไปรับเด็กหญิงคนหนึ่งมาเลี้ยงจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
ตอนนี้ ในที่สุดก็ตามหาตัวซังหนี่กลับมาได้ ครอบครัวของพวกเขานับว่าได้อยู่พร้อมหน้ากันแล้ว
แต่วันเวลาหลังจากกลับมาอยู่พร้อมหน้ากัน กลับไม่ได้มีความสุขเหมือนดั่งที่คิดไว้
สิบปีที่ผ่านมา ซังหนี่เติบโตขึ้นในชนบท ส่วนซังฉิงที่อยู่ภายใต้การเลี้ยงดูสั่งสอนของตระกูลซัง เชี่ยวชาญทั้งการเต้นรำ วาดรูป เล่นเปียโน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก