สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 805

ในเวลานี้เย้นหว่านจึงรู้แล้วว่าสาเหตุที่ฉู่ฉู่ไม่หันหลังกลับ และมีท่าทีเหินห่าง แท้จริงแล้วเพราะเธอกลัวว่าจะควบคุมอารมณ์ของตนเองไม่ได้และแสดงท่าทางโศกเศร้าออกมา

เธอกำลังหลบเลี่ยงและอดทนอยู่

เย้นหว่านมองดูเธออย่างทุกข์ใจ ดูเหมือนว่าจะคาดเดาอะไรบางอย่างได้

เธอเอื้อมมือออกไปกดไหล่ของฉู่ฉู่เบา ๆ และพูดอย่างนุ่มนวลว่า

“ฉู่ฉู่ เราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนก็คือคนที่พูดคุยเวลาคุณทุกข์ และยังสามารถปลอบโยนคุณเวลาคุณเศร้า

อย่าแบกไว้คนเดียว บอกฉันสิว่าคุณมีเรื่องอะไรที่ไม่มีความสุข "

ตัวของฉู่ฉู่แข็งนิ่ง และดวงตาของเธอแดงก่ำครู่หนึ่ง

เธอสูดอากาศ หันศีรษะ ดวงตาของเธอกะพริบพลางมองเย้นหว่าน

“คุณคิดว่าฉันเป็นเพื่อนแบบนี้จริง ๆ เหรอ?”

ตั้งตอนนี้ไป เนื่องจากเซอร์ยุนซีทำลายกระแสเอาใจภรรยาแบบดั้งเดิม ด้วยเหตุนี้เขาจึงนำสิ่งอื่นอีกมากมายมาจากโลกภายนอก

เช่น เพื่อนสนิท

ฉู่ฉู่ใช้ชีวิตอยู่ที่ลานนี้ตั้งแต่ยังเด็ก เธอไม่มีเพื่อนและยิ่งไม่มีเพื่อนสนิทผู้หญิงด้วยกัน ก็เพราะช่วงเวลานี้ที่ผูกพันกับเย้นหว่านทำให้กลายเป็นเพื่อนสนิทกัน

แต่ในใจของเธอลึก ๆ เธอไม่คู่ควรเป็นเพื่อนกับเย้นหว่าน เพียงเพราะคำสั่งของโห้หลีเฉินให้ติดตามดูแลปกป้องเย้นหว่านเท่านั้น

คล้ายกับคนใช้คนหนึ่งมากกว่า

เย้นหว่านมองฉู่ฉู่อย่างทุกข์ใจและพยักหน้าอย่างจริงจัง

“คุณคือเพื่อนของฉัน เพื่อนที่ดีมาก”

ประโยคเดียวก็เหมือนกับค้อนทุบน้ำแข็งอันบอบบาง เอาชนะปราการหัวใจทั้งหมดของฉู่ฉู่จนสิ้น

ในตอนนั้นน้ำตาของฉู่ฉู่ไหลออกมาจากดวงตาของเธออย่างรวดเร็ว แล้วโผเข้าสู่อ้อมแขนของเย้นหว่าน พร้อมกับเริ่มร้องไห้

“ฮือ ฮือ ฮือ เสี่ยวหว่าน ฉันรู้สึกอึดอัดมาก อึดอัดจนเหมือนกับหน้าอกของฉันกำลังระเบิด”

หลายวันมานี้ ทั้งวันทั้งคืน เธอดูเหมือนมีชีวิตจะอยู่ในนรก

เธอไม่รู้เลยว่าในโลกนี้ยังมีความเจ็บปวดแบบนี้อยู่ทำให้มีชีวิตไม่สู้ตายเสียดีกว่า

เย้นหว่านเอื้อมมือออกไปตบไหล่อย่างรวดเร็ว ฉู่ฉู่ให้ความสะดวกสบาย และปลอบใจเธอ

เป็นอย่างที่เธอคาดไว้จริง ๆ ฉู่ฉู่พบกับความทุกข์ใจอย่างมากซึ่งเกือบจะทำให้เธอเสียสติ และเปลี่ยนแปลงอารมณ์ของสาวน้อยคนนี้ครั้งใหญ่อย่างกะทันหัน ช่างน่าหม่นหมองถึงขีดสุด

“เป็นอะไรไป บอกฉันมาสิ จะได้ไม่อึดอัดอย่างนั้น”

หลังจากฉู่ฉู่ร้องไห้ครู่หนึ่ง เย้นหว่านก็ถามต่อ เพื่อคิดแก้ปัญหาด้วยวิธีการที่เหมาะสม

ที่จริงแล้วตั้งแต่แรกเธออาจจะไม่มีทางคลี่คลายปัญหาของเธอได้เลย

แต่การอยู่เป็นเพื่อนก็เป็นการปลอบใจวิธีหนึ่ง อย่างน้อยก็สามารถทำให้หัวใจที่ทุกข์โศกขอ ฉู่ฉู่ดีขึ้นได้บ้าง

ก็จะผ่านพ้นไปได้

เพื่อนก็คือการมีอยู่อย่างหนึ่ง ไม่จำเป็นต้องแก้ปัญหาได้ แต่ในเวลาทุกข์เศร้า สิ่งที่ดีที่สุดกลับเป็นการอยู่เป็นเพื่อนและปลอบใจกัน

เย้นหว่านยินดีที่จะเป็นเพื่อนเช่นนั้นของฉู่ฉู่

ฉู่ฉู่ร้องไห้สะอึกสะอื้น ดวงตาแดงก่ำ “ฉัน ฉันก็ไม่รู้ ฉันแค่รู้สึกทุกข์ใจ ทุกข์ใจราวกับกำลังจะตาย ฉัน... ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เมื่อฉันนึกถึงท่านดยุก หัวใจก็เจ็บปวดจนจะระเบิดออกมาแล้ว แต่ฉันอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเขา แต่ฉันอดไม่ได้ที่จะห่วงใยเขา ฉันอดไม่ได้...”

ยิ่งฉู่ฉู่พูดมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นเท่านั้น

เย้นหว่านมองดูเธออย่างทุกข์ใจ นี่เป็นความรักที่ลึกซึ้งอย่างไม่รู้ตัว และในวันนั้นเซอร์ยุนซีจากไปอย่างไม่ลังเลอย่างนั้น ฉู่ฉู่ก็ได้รับผลกระทบอันเจ็บปวดเช่นกัน

เย้นหว่านตบหลังฉู่ฉู่เบา ๆ และถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“ในเมื่อคุณทุกข์ใจอย่างนี้ แล้วทำไมไม่ไปหาเขาล่ะ”