ภรรยาร้อนรัก นิยาย บท 47

ตอนที่ 45 เว่ยเว่ย สาวงามแดนเหนือ

งานเลี้ยงต้อนรับเจ้าเมืองแดนเหนือจัดขึ้นอย่างสมเกียรติ เพราะสตรีที่เดินทางมาด้วยนั้นเป็นผู้ที่ช่วยชีวิตเขาไว้ ยามเมื่อเขาเจ็บป่วยไร้หนทางรักษา แม้หมอหลวงเก่งกาจเพียงใดก็มิอาจจะช่วยเหลือได้ นางยอมสละเลือดของนางเพื่อแลกกับความสงบสุข เช่นนั้นเขาจึงได้จัดงานขึ้นให้นางและท่านเจ้าเมือง ที่มีความเป็นมาซับซ้อนยิ่งนัก

“เว่ยเว่ยงดงามยิ่งท่านอ๋องเห็นต้องชอบเจ้าแน่ ๆ” บิดาเอ่ยขึ้น เมื่อมองเห็นบุตรีเดินออกมาจากห้องที่แต่ตัวงดงามเสียจริง เครื่องประดับก็ปักพอเป็นพิธีแต่ดูงดงามยิ่ง ชุดปักเลื่อมงดงามเป็นดอกเหมยกุ้ยสีแดงตรงชายกระโปรง เสื้อคลุมสีขาวทาบทับสีชมพูเข้มด้านใน กระโปรงสีขาวบางเบามองเห็นกระโปรงด้านในสีชมพูเข้มเช่นเดียวกัน รวบผมเพียงครึ่งศีรษะปักปิ่น เพียงสองอันดูงดงามมากมายนัก

“ข้าก็หวังให้เขาชอบข้าเจ้าคะท่านพ่อ” เว่ยเว่ยเอ่ยขึ้น พร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้มประทินโฉมบางเบาแลดูงดงามมาก

“พี่ใหญ่ข้างามหรือไม่” เว่ยเว่ยเอ่ยถามความพี่ใหญ่ ที่เขาเพ่งพินิจดูน้องสาวก็งามมากโข บุรุษผู้นั้นเห็นต้องชอบนางแน่ ๆ

“งดงามมาก ว่าแต่น้องสามเล่าไม่มาด้วยหรือ” เขาเอ่ยถามถึงน้องสาวฝาแฝด

“นางท้องโตไม่อยากเดินทางเจ้าค่ะ” เว่ยเว่ยเอ่ยถึงน้องสาวฝาแฝด

“อืมเช่นนั้นพรุ่งนี้พี่จะไปเยี่ยมนางเสียหน่อย อยากเห็นน้องเขยว่าหน้าตาเป็นเช่นไร” เขาพูดขึ้นอยากเห็นหน้าของน้องเขยผู้แสนดียิ่งนัก

“คืนเขาก็ไม่มาด้วยสิเจ้าคะ มีเพียงท่านอ๋องเท่านั้น ข้าหวังว่าให้เขาตกตะลึงในความงามของข้า” เว่ยเว่ยเอ่ยขึ้นอย่างยิ้มแย้ม แล้วปิดปังใบหน้าของนางด้วยผ้าผืนบางสีขาวปัดลายเหมยกุ้ยดูข้าชุดเช่นเดียวกัน

สองเท้าก้าวย่างเข้าในงานและเสียบรรเลงดนตรีก็ดังคลอขึ้น ท่ามกลางสายตานับร้อยคู่ ที่จ้องมองการเดินเข้างานของนาง บุรุษที่หล่อเหลา เป็นบัณฑิตที่ยืนอยู่ในงานต้อนรับ กลับเดินเข้ามาหานางอย่างจงใจ “แม่นางยินดีต้อนรับสู่เมืองหลวง ข้านามว่า มู่ถังยินดีที่ได้พบสตรีที่งดงามเช่นเจ้า” เขาว่าแล้วเดินแนะนำนางแก่สหายของเขาทั้งหลาย