ภรรยาตาหวาน (คลั่งหื่น) นิยาย บท 33

Chapter 33 เกี้ยวเลี้ยวรัก

“สงบใจบ้างเถอะหลงเอ๋อร์ เดี๋ยวเจ้าจะล้มป่วยลงเสียก่อน”

ผู้เป็นมารดาปราดเข้ามาประคองบุตรสาว แต่นางกลับสะบัดกายแล้วผลักมารดาเต็มแรง

โครม!

อนุภรรยาหลี่ล้มคว่ำศีรษะกระแทกพื้นเต็มแรง ร้องโอดโอยแต่บุตรสาวหาได้ใส่ใจยังคงฟูมฟายตีอกชกตัวด้วยความริษยาที่กำลังเผาไหม้หัวใจของนางจนดำเป็นตอตะโก

“หากท่านแม่ไม่เป็นอนุ ข้าก็คงไม่ต้องโตมาโดยถูกตราหน้าว่าเป็นลูกอนุ ไม่ว่าอะไรท่านพ่อก็ต้องให้มันได้สิ่งที่ดีที่สุดก่อนข้าเสมอ ไม่ว่ามันเดินทางไปที่ไหนใครๆ ทุกคนก็ต่างมองไปที่มันเป็นตาเดียว ไม่มีใครสนใจข้าเลย ไม่มีเลย”

นางฟูมฟายแล้วยกมือขึ้นปิดหน้าร้องไห้จนตัวโยน ร้องอยู่นานเท่าไหร่ไม่อาจรู้ได้จนกระทั่งสาวใช้เดินเข้ามา

“เกวียนพร้อมแล้วเจ้าค่ะ”

“ยังดีที่ท่านพ่อยังมีน้ำใจ นึกว่าจะให้เราสองแม่ลูกเดินเท้าไปเสียอีก”

หลี่หลงฉายเชิดหน้าขึ้นอย่างทระนง ก่อนจะหันไปหามารดาที่เงียบงันไม่ปริปากพูดสิ่งใดเลย แล้วนางก็ได้เห็นว่ามารดายังคงนอนนิ่งอยู่ท่าเดิม ท่าที่นางผลักจนล้มลงไปกระแทกโต๊ะ

ความผิดปกตินี้ทำให้หัวใจของหลงฉายหล่นวูบลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า มือเย็นเฉียบ หัวใจเต้นช้าคล้ายจะหยุดเต้นลงเสียให้ได้

“ทะ...ท่านแม่”

นางค่อยๆ ก้าวเท้าเดินเข้าไปหามารดาจึงได้เห็นเลือดสีแดงชาดมากมายไหลออกจากศีรษะ หญิงสาวปราดเข้าไปเขย่าร่างมารดาทันที

“ท่านแม่! ท่านแม่!”

ไม่ว่าจะเขย่าแรงเท่าไหร่มารดากลับนอนนิ่งไม่ขยับกาย นางจึงตัดสินใจยื่นนิ้วไปอังที่ปลายจมูก

ไร้ซึ่งลมหายใจ

“ไม่! ไม่จริง! ไม่จริง!”

หลี่หลงฉายกรีดร้องคร่ำครวญราวกับผืนฟ้ากำลังจะถล่มลงมาเสียกระนั้น ชีวิตที่คิดว่าเลวร้ายจนถึงที่สุดแล้ว ก็ยังพบกับความเลวร้ายยิ่งกว่าเมื่อมารดาที่รักและคอยห่วงใยนางมาด่วนจากไปด้วยสองมือของนางเอก

“ท่านแม่!”

สติราวกับจะหลุดลอย นางกรีดร้องจนดวงตาแดงก่ำ ก่อนที่ดวงตาคู่นั้นจะเลื่อนลอยราวกับไม่ต้องการรับรู้สิ่งใดอีกต่อไป

ม้าลากเกี้ยวออกจากเมืองหนันหนิงมุ่งสู่เทือกเขาฉิงลี่ ซึ่งเป็นสถานที่ที่ไม่มีมนุษย์อาศัยอยู่ ป่าจึงยังคงเป็นป่าและอุดมสมบูรณ์ไปด้วยสัตว์นานาชนิด

รอนแรมสามวันสองคืน นอนกลางดินกินกลางทราย กระนั้นหลี่ซินเหมยกลับรู้สึกมีความสุขที่ได้เดินทางไปพร้อมกับสามี ยินดีไปกับเขาที่ได้ทุกสิ่งทุกอย่างกลับคืนอีกทั้งยังพ้นคำครหาว่าเป็นกบฏต้องรับโทษอาญาแผ่นดิน

“ข้าเกรงว่าเรานั่งอยู่ในเกี้ยวจะไม่เหมาะ จึงพยายามอดทนมาตลอด แต่เวลานี้ข้าอดทนไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ”

หญิงสาวไม่พูดเปล่าแต่ยอบกายลงนั่งข้างล่างที่พื้นเกี้ยวโดยที่สามียังคงนั่งอยู่บนเบาะนั่งยกสูง จากนั้นจึงจัดการปลดเปลื้องกางเกงของสามีแล้วควักแท่งหยกหวานออกมา

นางกลืนน้ำลายก่อนจะแลบลิ้นเลียริมฝีปากออกมาราวกับกระหาย และนั่นยิ่งทำให้ปลายหัวหยักถึงกับผงกหัวหงึกๆ ด้วยความซ่านกระสันอยากจะให้นางครอบครองรักด้วยปากแทบจะขาดใจ

หญิงสาวอ้าปากกลืนแท่งหยกเข้าไปจนเกือบมิดด้ามแล้วดูดแรงดังจ๊วบจ๊าบอย่างไม่เก็บกักความรู้สึกอีกต่อไป นางเอียงใบหน้าน้อยๆ แล้วถอกด้วยริมฝีปากจนปลายหัวหยักถูไถไปกับกระพุ้งแก้มนุ่มนิ่ม ก่อนจะดูดแรงๆ แล้วคายออก จากนั้นจึงใช้ลิ้นลามเลียจากโคนไปสู่ปลายแล้วกดปลายลิ้นแช่ตรงส่วนโคน

“อืม”

จางจ้าวถางถึงกับครางเสียงหลง ในขณะที่ม้ายังวิ่งฮ้อตะบึงลากเกี้ยวไปอย่างรวดเร็ว เหล่าทหารที่อารักขาไม่ได้สนใจเพ่งเป้าหมายไปยังหนทางเบื้องหน้าและภยันตรายรอบกาย จึงไม่มีใครรู้ว่าท่านแม่ทัพและภรรยากำลังดูดเลียกันอย่างเร่าร้อนโหยหา

จ๊วบ!

นางดูดแรงแล้วใช้มืออีกข้างช่วยรูดตรงส่วนโคนที่ริมฝีปากไม่สามารถครอบครองได้ทั้งหมด นั่งยองๆ แล้วถอดกางเกงของตนออกก่อนจะใช้นิ้วมือข้างที่เหลือช่วยตัวเองโดยการแหย่นิ้วเข้าไปในกลีบบุปผา แล้วขยี้บี้บดเมล็ดสวาทอย่างแรง

“อ๊า!”

นางครางเสียงแผ่วให้ได้ยินกันแค่เพียงสองคนผัวเมีย ก่อนจะซูดปากเพราะเสียวรูจนเผลอดูดเอ็นอุ่นอย่างแรง