ภรรยาตาหวาน (คลั่งหื่น) นิยาย บท 4

Chapter 4 แม่ทัพภาค

“คงเหนื่อยมากสินะ”

คนตัวโตหัวเราะในลำคอ เอี้ยวมองใบหน้าพริ้มหลับของคนตัวเล็กและลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ดวงตายามทอดมองนั้นอ่อนโยนอย่างที่เขาไม่เคยมองสตรีนางใดด้วยสายตาเช่นนี้มาก่อน

ก่อนนี้...

เขาคือบุรุษที่ไม่ว่าคุณหนูจากตระกูลใดก็ต่างหมายตาอยากจะได้ไปเป็นสามี ที่แคว้นหู่เฉียงอันจัดว่าเป็นแคว้นที่มีความเจริญรุ่งเรืองมากที่สุด อีกทั้งยังเป็นที่ตั้งพระราชวังอันงดงามของโอรสแห่งสวรรค์ มีใครบ้างไม่รู้จัก ‘คุณชายสี่แห่งตระกูลจาง’ นั่นเพราะเขารูปงาม หน่วยก้านแข็งแรง อีกทั้งยังดำรงตำแหน่ง ‘แม่ทัพภาค’ ที่ยังหนุ่มแน่นอีกทั้งยังมีอนาคตไกล

แต่เพราะเล่ห์กลการเมือง เมื่อเขาเป็นคนเถรตรง การทำงานที่ซื่อสัตย์เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตนจึงไปขัดแข้งขัดขาเหล่าขุนนางกังฉิน จนถูกใส่ร้ายว่าเป็นกบฏหมายจะกำจัดเขาให้พ้นทาง

จางจ้าวถางจำต้องหนีโทษประหารหลบหลี้มาไกลถึงแคว้นหานที่แสนทุรกันดาร โดยเลือกซุกซ่อนตัวในเมืองเล็กๆ อย่างเมืองผิงฉี

เวลานี้บิดามารดาถูกจับใส่โซ่ตรวนคุมขังไว้ในคุกหลวง ในขณะที่บ่าวไพร่บริวารแตกฉานซ่านเซ็น จวนสกุลจางกลายเป็นจวนร้างถูกทางการยึดไว้เป็นสมบัติในคลังหลวง

ตระกูลที่เคยรุ่งเรืองจบสิ้นย่อยยับลงไม่เหลือชิ้นดี แม้แต่อดีตคู่หมั้นคู่หมายคนงาม ‘คุณหนูตระกูลกง’ ก็หลบลี้หนีหน้าอีกทั้งยังป่าวประกาศขอถอนหมั้นต่อหน้าสาธารณชน

สองปี...

จ้าวจางถงพยายามรวบรวมหลักฐานเพื่อกอบกู้ตระกูลจ้าวให้พ้นมลทิน เขามีรายชื่อขุนนางทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการโกงกินขูดรีดภาษีค้าข้าวและภาษีการท่าเรือ ขุนนางที่ลักลอบค้าดินปืนเถื่อน ขุนนางที่แอบเปิดซ่องค้ากามไม่หวั่นเกรงอาญา พวกมันทุกคนล้วนรวมหัวกันสร้างหลักฐานเท็จใส่ร้ายเขา

เมื่อได้หลักฐานจนมั่นใจแล้ว จางจ้าวถางก็แอบลักลอบเข้าวังหลวงในยามวิกาลเพื่อเข้าเฝ้าองค์ฮ่องเต้ แน่นอนว่าวังหลวงหาใช่ตลาดร้านค้าที่จะเข้าออกได้โดยง่าย แต่เพราะฮ่องเต้ทรงรับสั่งให้องครักษ์เงาของพระองค์ปล่อยเขาเข้าไป อีกทั้งยังตรัสด้วยอย่างอ่อนโยน

‘มาแล้วหรือแม่ทัพจาง เจิ้นรอเจ้าอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน’

ฮ่องเต้ทรงมีพระปรีชาสามารถ ทรงล่วงรู้อยู่แล้วว่าข่าวกบฏที่กุขึ้นนั้นเป็นฝีมือของขุนนางฝ่ายใด แต่เพราะพยานหลักฐานที่ชี้ชัดมายังแม่ทัพจางนั้นแน่นหนา พระองค์จึงไม่อาจคัดค้านเสียงข้างมากของเหล่าขุนนางกังฉิน เป็นเหตุให้ฮ่องเต้ไม่สั่งประหารคนในตระกูลจางโดยทรงอ้างว่าต้องการจับกุมตัวจางจ้าวถางให้ได้ก่อน จึงจะจัดการพิจารณาโทษอีกครั้งหนึ่ง

ซึ่งนับเป็นพระมหากรุณาธิคุณที่ทำให้แม่ทัพจางถึงกับหลั่งน้ำตาแห่งความดีใจออกมา

หลักฐานที่เขาใช้เวลารวบรวมกว่าสองปีนั้น ทรงรับสั่งจะสืบสวนต่อและลากคนผิดออกมารับโทษเพื่อล้างมลทินให้แก่สกุลจาง อีกทั้งยังต้องการกวาดล้างเหล่าขุนนางที่ฝังรากลึกใช้ระบบเส้นสายกันอย่างอาจหาญไม่เกรงกลัวอาญาบ้านเมืองให้จงได้

ดังนั้นนับจากนี้เขาก็แค่รอ...

แต่ไม่คิดเลยว่าการรอเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งหลังจากผ่านคืนวันอันเลวร้าย จะทำให้ได้เจ้าสาวตาบอดมาเป็นภรรยา...

‘หลี่ซินเหมย เจ้าตัวหอมเกินไปแล้ว’

ความคิดของชายหนุ่มสะดุดกึกเมื่อคนตัวเล็กหลับลึกจนโน้มใบหน้าลงมาใกล้กับใบหน้าของเขา จมูกโด่งได้กลิ่นสาบสาวที่แสนเย้ายวนและนั่นทำให้เขาถึงกับต้องลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก