ภรรยาที่แสนหวานของ ประธานหัวดำกำลังยุ่งอยู่กับการไล่ตามภรรยาของเขา นิยาย บท 7

Yan Xi เหงื่อออกและรีบไปที่โรงเรียนของ Yan Can

ในห้องแพทย์ของโรงเรียน ชายหนุ่มในชุดแขนสั้นสีอ่อนกำลังนั่งเงียบ ๆ ปล่อยให้แพทย์ที่อยู่ข้างๆ รักษาบาดแผลโดยไม่ขยับเขยื้อน

ทันทีที่ Yan Xi เข้าประตู เธอพบดวงตาของชายหนุ่ม เห็นได้ชัดว่าไม่แสดงออก แต่บังคับให้เธออ่านถึงการพึ่งพาและความสุขจากพวกเขา

เธออดไม่ได้ที่จะปรับสีหน้าให้อ่อนลง ดวงตาของเธอกวาดมองอีกฝ่าย และหลังจากเห็นรอยข่วนบนใบหน้าและแขนของเขา ความโกรธก็พลุ่งพล่านจากก้นบึ้งของหัวใจ เธอจึงหันศีรษะไปมองคนที่อยู่ข้างๆ เธอ .

"คุณ Zhao Yan Can ได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร"

นี่คือเจ้าของเดิมที่ดูแลอย่างดีเพราะกลัวชนใคร...

Zhao Shuyuan เป็นครูใหญ่ของชั้นเรียนของ Yan Can และเขากล่าวขอโทษว่า "เป็นการทะเลาะกับเพื่อนร่วมชั้น..." สาเหตุของเหตุการณ์นั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าปากกา

Yan Can ไม่เคยพูดในชั้นเรียนและเพื่อนร่วมชั้นของเขามองว่าเขาเป็นคนที่มองไม่เห็น วันนี้จู่ๆ เด็กชายผมสีเหลืองก็เกิดความสนใจและต้องการแกล้งเขา เมื่อเขาเห็น Yan Can นอนเขียนและวาดภาพอยู่บนโต๊ะเขาก็เอื้อมมือไป ออกไปหยิบปากกาจากมือของเขา

เป็นผลให้ Yan Can ซึ่งเงียบมาตลอดแสดงการต่อต้านเป็นครั้งแรก เขาจับปากกาแน่นอยู่ในมือและไม่ปล่อย ระหว่างการต่อสู้ของคนทั้งสอง ปากกาตกลงไปที่พื้นและหัก ปลายปากกาทำให้ Yan Can แตกออก...

ไม่มีใครรู้ว่าเด็กชายร่างผอมคนนี้มีพละกำลังมาจากไหน เขาสามารถล้มคนได้ด้วยหมัดเดียว...

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ Zhao Shuyuan ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักที่นั่งอย่างเชื่อฟังและปล่อยให้พี่สาวตรวจดูอาการบาดเจ็บ ความคิดของเขาค่อนข้างบอบบาง

เมื่อเขาทราบข่าวก็รีบวิ่งไปทันที ผมสีเหลืองช้ำจนแม้แต่พ่อแม่ของเขาก็จำเขาไม่ได้ และผู้ชายคนนี้... แค่ถลอกผิวหนังของเขา...

หลังจากฟังเรื่องราวทั้งหมด Yan Xi ก็ค่อนข้างตกตะลึง

เธอเงยหน้าขึ้นและพบกับดวงตาสีดำของเด็กชาย อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปลูบผมนุ่มๆ ของเขา เสียงของเธอทำให้ยิ้มโดยไม่รู้ตัว

“คุณเรียนรู้ที่จะต่อสู้ได้อย่างไร?”

เด็กชายกระพริบตาและไม่พูดอะไร เพียงมองเธอเงียบๆ

เหยียนซี: "..."

เธอรู้สึกว่าถังเลือดของเธอว่างเปล่า

หยานคานคิดว่าน้องสาวของเธอกำลังโกรธและรู้สึกผิดเล็กน้อยในดวงตาของเธอโดยไม่รู้ตัว เธอเอื้อมมือไปเกี่ยวนิ้วของเธอ และวางสิ่งที่เธอถืออยู่ในมือของเธอไว้ในฝ่ามือของเธอ

Yan Xi มองลงไปและมีปากกาวางอยู่บนฝ่ามือของเขาอย่างเงียบ ๆ แม้ว่าฝาของปากกาจะมีสีหลุดลอกไปบ้าง แต่ก็เห็นได้ ว่ามันได้รับการปกป้องอย่างดี

ดวงตาของเธออ่อนลง

ถ้าจำไม่ผิด นี่คือของขวัญวันเกิดจากเจ้าของเดิม...

หัวใจของฉันเป็นที่หวงแหนของผู้อื่นและมันทำให้คนอื่นรู้สึกอบอุ่นเสมอ มุมปากของ Yan Xi ค่อยๆโค้งเป็นรอยยิ้มที่สดใส

แม้ว่าเธอจะคิดว่าการกระทำของน้องชายของเธอไม่มาก แต่เธอก็ยังต้องทำสิ่งต่างๆ เพื่อรักษาหน้า เธอสงบลง หันไปมองอาจารย์ Zhao และถามว่า "เพื่อนร่วมชั้นคนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง"

“แม้ว่ามันจะดูรุนแรงไปหน่อย แต่มันเป็นบาดแผลทางผิวหนังทั้งหมด และพ่อแม่ของเขาได้พากลับบ้านแล้ว”

“อย่างไรก็ตาม พ่อแม่ของเพื่อนร่วมชั้นคนนั้นขอให้คุณจ่ายค่ารักษาพยาบาลของลูก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ Yan Xi ก็พยักหน้า "แน่นอน ถ้าจำเป็น" แม้ว่าน้องชายของเธอจะไม่ใช่ต้นเหตุของเหตุการณ์ แต่เธอก็ยินดีจ่ายค่ารักษาพยาบาล

ไม่มีอะไรมาก แค่มีความสุข!