ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 61

บทที่61 Genting Sky

ความเด็ดขาดและความห้าวหาญของเฉินตง ทำให้หวางหนันหนันตกตะลึงอยู่ไม่น้อย

มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังปล่อยหมัดไปบนก้อนสำลีที่ไร้ความรู้สึก

เสียงวิพากษ์วิจารณ์นับไม่ถ้วนพุ่งไปที่ตัวเธอ พร้อมกับแสงกดจากแฟลชที่แทบจะกลืนกินเธอ

ในตอนที่เธอได้สติกลับคืนมา กลับพบว่าเฉินตงหายตัวไปตั้งนานแล้ว

และประตูของศูนย์การค้าหลงถิงฮัวหยวนเองก็ได้เปิดทำการแล้วเช่นกัน

กลุ่มฝูงชนผู้ซื้อบ้านเข้าไปในศูนย์การค้าขาย ภาพเหตุการณ์ในตอนนี้มีบรรยากาศคึกคักเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

และเธอยืนตระหง่านนิ่งอึ้งอยู่ที่เดิม

ราวกับเป็นตัวตลกที่ไม่มีความจำเป็นอะไรเลย

…….

เมื่อขึ้นรถแท็กซี่ออกจากหลงถิงฮัวหยวน เฉินตงก็ตรงไปที่ Genting Sky

ท่าทางที่โลภมากของตระกูลหวาง ทำให้เขาคลื่นไส้

การปรากฏตัวของหวางหนันหนันในวันนี้ ยิ่งทำให้เขารู้สึกโกรธเคืองเป็นอย่างยิ่ง

หัวใจของเขาที่มีต่อหวางหนันหนันได้เย็นชาไปหมดแล้ว ตั้งแต่ตอนนั้นที่หวางหนันหนันเอาเงินช่วยชีวิตก้อนสุดท้ายของแม่ไป

หากไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวท่านหลง ป่านนี้แม่ของเขาได้เข้าไปนอนเหยียดยาวอยู่ในโลงศพที่เย็นเยียบเรียบร้อยแล้ว

สิ่งนี้ทำให้เขาไม่มีความนับถือต่อหวางหนันหนันและตระกูลหวางเลยแม้แต่น้อย!

สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยในช่วงสามปีที่ผ่านมา

แต่ถ้าคิดจะให้เขายังเก็บรักษาความรักความสัมพันธ์ที่มีต่อหวางหนันหนันและตระกูลหวางอยู่ล่ะก็ มันเป็นไปไม่ได้โดยเด็ดขาด!

เขาถูใบหน้าเพื่อเก็บกดความโกรธที่อยู่ในใจเอาไว้

เฉินตงมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วบิดนิ้วมือไปมา ทันใดนั้นก็เข้าใจได้ว่าทำไมบางคนจึงมักจะชอบสูบบุหรี่เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้

ในขณะที่ใจลอย ในหัวของเขาก็ปรากฏเงาของชิงหยิ่งขึ้นมาโดยฉับพลัน

เขายิ้มนิดๆ บางทีนี้อาจจะเป็นแสงสว่างสุดท้ายในชีวิตรักของเขาตอนนี้

อย่างน้อยในยามที่เขาเหนื่อยล้า เธอเองก็รู้ว่าเขานั้นทำงานหนักและต้องการพักผ่อนอย่างมาก

และไม่ได้ปฏิบัติราวกับเขาเป็นทาสเหมือนกับหวางหนันหนันที่ชอบเรียกร้องจนเกินขีดจำกัด

“เธอไม่น่าจะชอบกลิ่นควัน”

เฉินตงส่ายหัวและมองไปข้างหน้า

มาถึง Genting Sky แล้ว

Genting Sky ตั้งอยู่ในตึกที่สูงที่สุดของเมือง ราวกับกำลังยืนตระหง่านอยู่บนยอดเขา มองเห็นทุกสิ่งมีชีวิตบนโลก เป็นมูลค่าในการบริโภคที่แตกต่างอย่างเห็นได้ชัด และปิดประตูกั้นที่ไม่ให้คนจำนวนนับไม่ถ้วนได้เข้ามา

แน่นอนว่า ถ้าได้รับประสบการณ์ในการรับประทานอาหารบนปุยเมฆด้วยตนเองแล้วหล่ะก็ การเสียเงินหลักแสนก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่สิ้นเปลืองแต่อย่างใด

อย่างน้อยเฉินตงก็มีความคิดเช่นนี้

ขณะที่เขาขึ้นลิฟท์ไปถึงชั้นบนสุดของ Genting Sky

เพลงเปียโนที่ไพเราะได้รุกล้ำเข้ามาในโสตประสาท การตกแต่งที่หรูหราและสง่างามทำให้สภาพแวดล้อมสวยงามอย่างไร้ที่ติ

หน้าต่างบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดานรอบด้าน สามารถมองเห็นวิวด้านนอกได้อย่างชัดเจน

และ ชั้นเมฆลอยละล่องอยู่ภายนอกหน้าต่าง

เขาเดินตามพนักงานเสิรฟไปยังตำแหน่งของจุดชมวิวอันยอดเยี่ยมที่ได้กำหนดไว้ โดยมีกู้ชิงหยิ่งนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

เพียงแต่ว่ากู้ชิงหยิ่งนั่งด้วยท่าทีที่ไม่สงบและเต็มไปด้วยความกังวลใจ

“เสี่ยวหยิ่ง กลุ้มใจเรื่องอะไรเหรอ?” เฉินตงยิ้ม

กู้ชิงหยิ่งตกใจในทันใด แล้วเงยหน้ามองเฉินตงพร้อมกับพูดด้วยความประหลาดใจว่า : “ขอบคุณพระเจ้า ในที่สุดคุณก็มาแล้ว ฉันกลัวจริงๆว่าเธอจะทำอะไรกับคุณ”

เฉินตงยิ้มเล็กน้อย : “ความสัมพันธ์ของเธอกับผมตัดขาดกันไปนานแล้ว เธอยังจะทำอะไรกับผมได้อีก?”

“ฉันกลัวว่าเธอที่อยู่ตรงนั้นจะสร้างความวุ่นวายที่ส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของคุณและบริษัท” กู้ชิงหยิ่งไม่ปิดบังความกังวลใจของตนเองเลยแม้แต่น้อย

เฉินตงยกมือขึ้นขอเมนูกับพนักงานเพื่อให้กู้ชิงหยิ่งสั่งอาหาร

พร้อมกับยิ้มและนั่งลงในเวลาเดียวกัน : “วางใจเถอะ ผมแก้ปัญหาเรียบร้อยแล้ว เป็นตัวเธอเองที่จะต้องอับอายขายหน้า ผมจะรั้งเธอไว้ได้อีกเหรอ?”

กู้ชิงหยิ่งรู้สึกสงสัย แต่ก็ไม่ได้ซักถามอะไรต่อ

ดังนั้นเธอถึงได้รีบกลับมายังประเทศจีน เพราะต้องการจะใช้ความสามารถของตัวเองในการช่วยเหลือเฉินตงให้เสร็จสมบูรณ์

รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินตงหายไป เปลี่ยนเป็นความเศร้าเล็กน้อย

จะจับมือของกู้ชิงหยิ่ง เธอก็ดึงกลับคืนมา

กู้ชิงหยิ่งขมวดคิ้ว : “ฉันพูดอะไรผิดหรือเปล่า?”

“ไม่หรอก”

เฉินตงแค่นยิ้มออกมาแล้วอธิบายว่า : “อันที่จริงมีคนช่วยเหลือผม เขามอบเงินให้ผมเป็นจำนวนมาก ช่วยผมช่วยชีวิตคุณแม่ ช่วยให้ผมเซ็นสัญญากับไท่ติงในราคาสูงเสียดฟ้าและสามารถเข้าซื้อกิจการไท่ติ่งมาได้

หลังจากหยุดไปชั่วครู่ เฉินตงก็ถอนหายใจ : “มีเพียงแค่เรื่องนี้ ที่ผมยังไม่อยากบอกคุณเป็นการชั่วคราว เป็นเพราะว่าแม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่ได้ปรับตัวจากการเปลี่ยนแปลงสถานะของตัวเองเลย ไว้ผมค่อยเล่าให้คุณฟังทีหลังนะ”

สำหรับพ่อที่ไม่เคยพบหน้ามาก่อนคนนั้น เฉินตงไม่อยากจะที่จะพูดถึงเลย

ผู้ชายที่สามารถละทิ้งครอบครัวไปนานกว่ายี่สิบปี สามารถเรียกว่าพ่อและสามีได้เหรอ?

แต่เขายังคงมีความรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณที่พ่อช่วยแม่ในช่วงเวลาวิกฤตครั้งนี้

เขาไม่รู้ว่าที่จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลเฉินกันแน่ นอกจากนี้เขายังสงสัยว่าพ่อเป็นคนส่งท่านหลงมาคอยสนับสนุนเขา สุดท้ายแล้วมันคือข้อตกลงซื้อขายใช่หรือเปล่า?

ตอนนี้ในใจของเขายังคงสับสนวนเวียนอยู่ ดังนั้นจึงไม่ต้องการจะพูดกับกู้ชิงหยิ่งถึงเรื่องนี้

หลังจากฟังคำพูดของเฉินตงจบแล้ว กู้ชิงหยิ่งยิ่งอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น

แต่หลังจากเหลือบมองท่าทางการแสดงออกของเฉินตงแล้ว เธอก็พยักหน้า ไม่ซักไซ้ถามอะไรต่อไปอีก

เธอเคารพความเป็นส่วนตัวของเฉินตง

และรู้ด้วยว่า หลังจากอยู่กับเฉินตงแล้ว ก็จะสามารถเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ได้อย่างช้าๆ

“ใช่แล้วล่ะ คุณไม่ได้บอกว่ามีเซอร์ไพรส์ให้ผมเหรอ?”

เฉินตงมองกู้ชิงหยิ่งอย่างคาดหวัง

ร่างบอบบางของกู้ชิงหยิ่งสั่นสะท้าน ในดวงตามีความตื่นตระหนกเกิดขึ้นทันที

จากประสบการณ์การเซอร์ไพรส์มากมายที่เฉินตงมอบให้เธอ ทันใดนั้นเธอรู้สึกไม่แน่ใจเล็กน้อยว่า หลังจากเปิดเผยตัวตนกับเฉินตงแล้ว สำหรับเขาแล้ว สุดท้ายยังถือว่าเซอร์ไพรส์หรือเปล่า

ถ้าอย่างนั้น…จะบอก…หรือไม่บอก?