ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 62

บทที่62 เฉินตง คุณมีเงินเท่าไหร่กันแน่?

ในท้ายที่สุด กู้ชิงหยิ่งก็เลือกที่จะไม่พูดอะไร

วันนี้เฉินตงทำเรื่องเซอร์ไพรส์เธอมากเกินไป ยิ่งใหญ่เกินไป มันทำให้เธอนึกสงสัยว่าเซอร์ไพรส์ที่ตนเองได้เตรียมเอาไว้นั้น สำหรับเฉินตงจะถือว่าเป็นเซอร์ไพรส์จริงๆหรือเปล่า?

เนื่องจากเธอไม่แน่ใจ เธอจึงวางไว้ก่อนชั่วคราว เธอไม่อยากทำให้บรรยากาศแปลกไป

อนาคตยังอีกยาวไกล หลังจากนี้ยังไงก็มีเวลาพูดอยู่

กู้ชิงหยิ่งคิดเช่นนี้ แต่เธอไม่รู้ว่าเฉินตงเตรียมเซอร์ไพรส์คืนให้เธอเอาไว้แล้ว

หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว เฉินตงและกู้ชิงหยิ่งก็ออกจาก Genting Sky

หลังจากขึ้นรถปอร์เช่911 กู้ชิงหยิ่งถึงได้มีสติกลับคืนมา : “ยังมีเซอร์ไพรส์อีกเหรอคะ?”

วันนี้ทั้งวัน สำหรับเธอแล้ว ถ้าหากตัดเรื่องหวางหนันหนันทิ้งไป มันจะสมบูรณ์แบบมาก

เธอเองก็ไม่ร้องขอให้เฉินตงทำอะไรเพื่อเธอมากเกินไปเช่นกัน เป็นเพราะเธอรู้ดีว่าเฉินตงยุ่งอยู่กับการทำงานอย่างต่อเนื่องเพื่อการพรีเซลส์ (จำหน่ายล่วงหน้า)หลงถิงฮัวหยวนจนเหนื่อยถึงขีดสุดแล้ว

กลับคิดไม่ถึงว่า เฉินตงกลับยังมีเซอร์ไพรส์มอบให้เธอ

“อื้ม”

เฉินตงยิ้มอย่างมีเลศนัย

กู้ชิงหยิ่งส่ายหน้า : “วันนี้คุณมีเซอร์ไพรส์ให้ฉันมากพอแล้วล่ะค่ะ ฉันชอบมันมาก แต่ว่าช่วงนี้คุณเหนื่อยมากแล้ว ตอนนี้เปิดพรีเซลส์แล้ว ฉันคิดว่าคุณควรจะพักผ่อนให้มากๆนะคะ”

เฉินตงรู้สึกอบอุ่นในหัวใจของเขา

เขาส่ายหน้าแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน : “ไม่เป็นไรหรอก สถานที่ตรงนั้นก็สามารถพักผ่อนได้เช่นกัน”

ร่างบอบบางของกู้ชิงหยิ่งสั่นสะท้าน ใบหน้างดงามแดงระเรื่อทันที และมีความตื่นตระหนกตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

คนบ้างานนี่…คงจะไม่…

จู่ๆก็มีความคิดหนึ่งปรากฏขึ้นในสมองของเธอ ทำให้กู้ชิงหยิ่งรู้สึกเหมือนกับมีไฟเผาไหม้ไปทั่วทั้งตัว

เธอก้มหน้าลงไปแล้วกัดฟันขบที่ริมฝีปากแดง

แบบนี้…เร็วเกินไปแล้ว เร็วเกินไปจริงๆนะ!

กำหนดความสัมพันธ์ไว้นานแค่ไหน?

คนบ้างานคนนี้คิดไปถึงขั้นนั้นได้ยังไง?

“เสี่ยวหยิ่ง คุณไม่สบายเหรอ?”

เฉินตงมองไปดูความผิดปกติของกู้ชิงหยิ่ง แล้วพูดด้วยความเป็นห่วง

“เปล่า เปล่าค่ะ…”

แก้มทั้งสองข้างของกู้ชิงหยิ่งแดงระเรื่อ ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก็เอ่ยด้วยเสียงที่ต่ำเหมือนยุงว่า : “พวกเรา…จะไม่พัฒนาเร็วไปหน่อยเหรอคะ?”

“เร็วเหรอ?”

เฉินตงตกใจมาก เขาไม่เข้าใจว่ากู้ชิงหยิ่งหมายความว่าอะไร

“ไม่เร็วงั้นเหรอ?” กู้ชิงหยิ่งประกบสองมือที่ประหม่าจนมีเหงื่อออกเข้าหากัน : “พวกเรา เพิ่งจะ เพิ่งจะเป็นแฟนกันได้ไม่กี่วันเท่านั้นเองนะ”

“มันก็ไม่มีผลกระทบที่ผมจะเซอร์ไพรส์คุณนี่นา”

เฉินตงยักไหล่ : “ไปเถอะ ไปเขตวิลล่าเขาเทียนซานกัน”

“อะไรนะ?”

กู้ชิงหยิ่งสะดุ้งทันทีแล้วมองไปที่เฉินตงอย่างไม่เชื่อสายตา : “จะไปที่เขตวิลล่าเขาเทียนซาน? ไม่ใช่ว่าจะไป…”

ทันใดนั้นเธอก็ยกมือขึ้นปิดปากไม่พูดอะไรอีก

เฉินตงขมวดคิ้วแล้วมองกู้ชิงหยิ่งอย่างสงสัย : “ทำไมคุณถึงตกใจมากอย่างนี้ล่ะ?”

กู้ชิงหยิ่งหลบสายตาและก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว แล้วกระซิบเสียงเบาเหมือนเด็กที่ทำผิด

“เปล่า ไม่มีอะไร…”

น้ำเสียงลดลงไป

ทันใดนั้นเสียงอันอ่อนโยนก็ดังขึ้นมาที่ข้างหู

“แล้วคุณว่า...จะไปที่ไหนกันล่ะ?”

น้ำเสียงที่อ่อนโยน มีความร้อนพัดโชยแผ่วๆเข้ามาที่ข้างหู ทำให้ใบหน้าของกู้ชิงหยิ่งแดงไปถึงต้นคอ

เธอรีบหลบเลี่ยง มองไปด้านนอกหน้าต่างแล้วพูดว่า : “คุณ คุณมันเป็นคนนิสัยไม่ดี”

เฉินตงฉีกยิ้มแล้วกลับไปนั่งลงบนเก้าอี้ : “ไปกันเถอะ ผมจะพาคุณไปดูบ้านของเรา”

แล้วสตาร์ทรถพอร์เชอ911

หลังจากที่ขับรถอยู่บนถนนแล้ว กู้ชิงหยิ่งถึงได้คลายความกระอักกระอ่วนใจเมื่อสักครู่นี้

เธอถามเฉินตงอย่างประหลาดใจว่า : “คุณซื้อวิลล่าที่เขาเทียนซานเหรอ?”