ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 63

บทที่63 พระอาทิตย์ตกพอดี วิวสวยคนงาม

การถามเฉินตงออกไปตรงๆว่ามีเงินเท่าไหร่ สิ่งนี้ถือว่ากำลังซักไซ้เรื่องส่วนตัวของเขาแล้ว

กู้ชิงหยิ่งที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูมาอย่างดี ไม่สามารถทำสิ่งที่ไร้มารยาทเช่นนี้ได้

แต่ว่าวันนี้เฉินตงทำให้เธอเซอร์ไพรส์ติดๆกันซ้ำๆ จนเหมือนมีค้อนหนักๆฟาดเข้าที่สมองของเธอ ทำให้เธอไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้อีกต่อไปแล้วจริงๆ

ไม่ว่าจะเป็นการซื้อกิจการไท่ติงหรือการพัฒนาย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองและการซื้อวิลล่าที่อยู่ตรงหน้านี้ด้วย

สามสิ่งนี้ มีอันไหนที่ไม่ได้คำนวณด้วยหน่วยร้อยล้านบ้างล่ะ?

ถึงแม้ว่าเฉินตงจะมีผู้สูงศักดิ์คอยช่วยเหลือ แต่ผู้สูงศักดิ์ก็คงจะไม่ฮึดฮัดหยิบเงินมาสนับสนุนเฉินตงโดยตรงหรอกใช่ไหมล่ะ?

นี่มันไม่ใช่การช่วยเหลือแล้ว นี่มันคือพ่อกำลังจ่ายเงินให้กับลูกชายชัดๆ!

เห็นได้ชัดว่า กู้ชิงหยิ่งคิดว่าเรื่องนี้ไม่สอดคล้องกับเหตุและผลอย่างแน่นอน

เฉินตงหยุดชะงักลง มองดูกู้ชิงหยิ่งที่กำลังประหลาดใจแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน : “ก็มีไม่มากนักหรอก รูดติดต่อกันหลายครั้ง เงินในบัตรก็เหลือไม่เยอะแล้ว”

พูดพร้อมกับหยิบบัตรธนาคารชงโค ออกมาแล้วคำนวณอย่างตั้งใจ และเอ่ยว่า : “น่าจะยังมีอยู่ห้าร้อยล้านล่ะมั้ง”

“บัตรธนาคารชงโค!”

ในเสี้ยววินาทีที่มองเห็นบัตรธนาคาร สีหน้าของกู้ชิงหยิ่งเปลี่ยนไปอย่างมาก เธอเอามือปิดปากอย่างตกตะลึงและเกือบจะร้องตะโกนออกมา

เธอแทบจะไม่สนใจน้ำเสียงที่ไม่รู้จะทำเช่นไรดีของเฉินตงขณะที่พูดออกมาว่ามีเงินอยู่ห้าร้อยล้าน เพราะว่าบัตรธนาคารชงโคที่อยู่ตรงหน้า ทำให้เธอช๊อคเสียยิ่งกว่าเอาเซอร์ไพรส์ทั้งหมดในวันนี้รวมเข้าไว้ด้วยกันเสียอีก!

เกณฑ์ของการมีเงินฝากจำนวนพันล้านแล้วยังมีเงื่อนไขการตรวจสอบที่ซับซ้อนและเข้มงวดต่างๆทำให้บัตรของธนาคารรชงโคกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งความมั่งคั่ง

สาเหตุที่เธอชัดเจนขนาดนี้เป็นเพราะว่าพ่อของเธอเองก็มีเช่นกัน

แต่ว่าเฉินตง…มีได้อย่างไร?

“คุณรู้จักเหรอ?” เฉินตงเองก็ประหลาดใจด้วยเช่นกัน

อยากให้รู้ด้วยว่าแม้แต่หลินเสว่เอ๋อที่เป็นพนักงานรับฝากเงินในตอนนั้นก็ยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ

กู้ชิงหยิ่งพยักหน้าแล้วกดเสียงต่ำลงและเอ่ยถามว่า : “นี่คือสิ่งที่ผู้สูงศักดิ์ท่านนั้นมอบให้คุณเหรอคะ?”

นอกเหนือจากผู้สูงศักดิ์ที่เฉินตงบอกแล้ว เธอไม่รู้จริงๆว่าจะเชื่อมโยงบัตธนาคารชงโค กับเฉินตงได้อย่างไร

“อื้ม ตอนแรกภายในบัตรมีหนึ่งพันล้าน ตอนนี้ผมได้นำส่วนหนึ่งออกมาใช้หมุนเวียนสำหรับโครงการภาคตะวันตกของไท่ติง” เฉินตงพยักหน้าพอเก็บบัตรเรียบร้อยแล้ว เมื่อพิจารณาอย่างละเอียดรอบคอบแล้ว การที่กู้ชิงหยิ่งรู้จักบัตรธนาคารชงโค ก็นับเป็นเรื่องปกติ

ไม่ว่ายังไงตัวของกู้ชิงหยิ่งเองก็เป็นทายาทคนรวยรุ่นที่สอง ถึงแม้ว่าบัตรธนาคารชงโค จะหาได้ยากมาก แต่ผู้จัดการธนาคารล้วนแต่รู้จัก กู้ชิงหยิ่งจะรู้จักด้วยก็สมเหตุสมผลเช่นกัน

“พันล้าน…”

หัวใจของกู้ชิงหยิ่งเต้นแรง ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกว่าไม่รู้ควรจะพูดอะไรดี

บัตรหนึ่งพันล้านของธนาคารชงโคมอบให้เฉินตงมือเปล่าเลยงั้นเหรอ?

ผู้สูงศักดิ์คนนี้ร่ำรวยอย่างมากด้วยสินะ?

เป็นเพราะว่าฐานะภูมิหลังของกู้ชิงหยิ่ง ในตอนนี้จึงยากที่จะซ่อนความหวาดผวาเอาไว้ได้และหลุดปากโพล่งออกมาว่า : “ตางั่งเอ๊ย คุณไม่อยากจะถามผู้สูงศักดิ์คนนั้นของคุณหลอว่า คุณเป็นลูกชายที่หายสาบสูญไปนานหลายปีของเขาหรือเปล่า ใช่ไหมล่ะ? เพราะว่าการแสดงออกแบบนี้มันดูไม่ดูใจกว้างมากเกินไปหลอ?”

เมื่อพูดมุกตลกออกมา แต่กลับมองไม่เห็นคำพูดอยู่ในนั้น

สิ่งนี้ทำให้เฉินตงแสดงออกด้วยการย่อตัวลง สายตาของเขาสลัวลงไปและมีร่องรอยของความหดหู่ปรากฎขึ้น

อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่านี่เป็นเรื่องตลกของกู้ชิงหยิ่งเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงระงับอารมณ์ลงไปได้อย่างรวดเร็ว จนกู้ชิงหยิ่งเองก็ไม่สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของเขาเลยเช่นกัน

“ไปเถอะ ไปดูข้างในบ้านกัน”

เฉินตงดึงกู้ชิงหยิ่งเดินเข้าไปในวิลล่า

เขาได้จัดเตรียมให้คุนหลุนเชิญนักออกแบบมาทำการตกแต่งบ้านในสไตล์ที่อบอุ่น

ภายใต้สถานการณ์ที่มีงบประมาณเพียงพอ เขาเชื่อว่าภายในของวิลล่าทั้งหมด จะไม่ทำให้เขาผิดหวังอย่างแน่นอน

วิลล่าหลังนี้ เป็นบ้านหลังใหม่ของเขาและแม่ในอนาคต

หลังจากที่เขากับแม่ต้องเร่รอนอยู่ในเมืองนี้มานานหลายปี นี่เป็นสถานที่ที่จะลงหลักปักฐาน

เพราะจากการเลี้ยงดูเขามา แม่ของเขาต้องได้รับความทุกข์ยากลำบากที่เฉินตงไม่สามารถจินตนาการได้เลย

ตอนนี้เขามีความสามารถแล้วก็ควรที่จะเป็นนกอินทรีย์ที่หาอาหารมาป้อนได้แล้ว

เพื่อที่จะมอบสถานที่พักฟื้นที่มีสภาพแวดล้อมที่ดีให้กับแม่ เฉินตงยินดีที่จะจ่ายเงินเพิ่มมากขึ้นอีก

การออกแบบตกแต่งภายในด้วยไสตล์ที่อบอุ่นอยู่ภายใต้คำขอของเฉินตง