ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 1041

บทที่ 1041 พุ่งไปอย่างไร้ความหวาดเกรง

………………..

“ไม่ให้ข้าไปหรือ”

สวี่ชิงมองไปยังเทียนสีแดงที่อยู่ไกลๆ ร่างถอยไปข้างหลังเล็กน้อย หลบบริเวแสงไฟของมัน เพียงไหววูบก็พุ่งตรงไปยังบริเวณรอยแยกของชั้นที่สองที่ออกมาทางนั้นเมื่อก่อนหน้านี้

หลังจากนั้นครู่หนึ่งก็เข้าไปใกล้ แต่รอยแยกทางนั้นหายลับไปแล้ว

“ไม่เพียงแต่ไม่ให้ข้าไปจากที่นี่ แม้แต่รอยแยกชั้นสองก็หายไปด้วย”

“สาเหตุของมัน…”

สวี่ชิงสีหน้าเคร่งขรึม

ในใจวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว สุดท้ายก็ตั้งไว้สามประเด็น

“หนึ่งคือผลกรรมเวรที่เกิดจากหน้ากากนั่น! บางทีมันอาจจะไปจากที่นี่ไม่ได้ หรือไม่ก็เป็นพลังเหนี่ยวนำของตัวมันทำให้ข้าจากไปไม่ได้ก่อนที่จะอธิษฐาน”

“สองคือเหตุจากตัวเทียนสีแดงเอง! เพราะความพิเศษบางอย่างในตัวข้า ดังนั้นมันจึงมีจิตคิดร้ายกับข้าอย่างมหาศาล คิดจะฝืนรั้งข้าเอาไว้ที่นี่”

“สามคืออำนาจเทพแห่งโชคเมื่อก่อนหน้านี้! พลังอำนาจเทพนี้แม้ข้าจะควบคุมได้เศษเสี้ยวหนึ่ง แต่จะอย่างไรก็ไม่สมบูรณ์ ดังนั้นมีความเป็นไปได้ว่าอาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลงสุดโต่งบางอย่าง เช่นหลังจากที่โชคดีก็จะเกิดเคราะห์หายนะขึ้นแบบนั้นหรือ”

สวี่ชิงสัมผัสรับรู้พลังอำนาจเทพเคราะห์หายนะในร่าง มองออกว่าระดับการเคลื่อนไหวของมันมากกว่าปกติเล็กน้อย

เพียงแต่อาศัยเรื่องนี้ ไม่อาจวิเคราะห์ได้อย่างสมบูรณ์

“และก็มีความเป็นไปได้ว่า เหตุผลทั้งสามข้อล้วนกำลังส่งผลอยู่ทั้งหมด!”

“เช่นนั้นวิธีแก้ไข…”

สวี่ชิงขมวดคิ้ว สมองขบคิดอย่างรวดเร็ว และในตอนนี้เอง ความเย็นยะเยือกรอบๆ ก็พลันหลอมรวม เพียงพริบตาร่างของสวี่ชิงก็ถอยร่นไป

เสียงเปรี๊ยะๆ ดังก้อง บริเวณเหนือศีรษะของเขา ความว่างเปล่าตรงนั้นเกิดน้ำแข็งผนึกอย่างรวดเร็ว

จากดวงตาสวี่ชิงดำสนิทในพริบตา เจ้าเงาหลอมผสาน เขามองเห็นเงานับไม่ถ้วนทันที กำลังพุ่งมาอย่างรวดเร็วจากทั่วทุกสารทิศ คล้ายว่าถูกควบคุม แผ่จิตคิดร้ายเข้มข้นพุ่งตรงมาหาตน

เสี้ยวขณะต่อมา จากการที่ดวงอาทิตย์ลอยขึ้นในร่างสวี่ชิง แสงเซียนอาทิตย์ทมิฬพลันปะทุ ก่อเป็นแสงเซียนนับไม่ถ้วนสาดไปทั้งสี่ทิศ ทุกที่ที่พาดผ่าน ผนึกน้ำแข็งแตกร้าว เงานับมหาศาลโหยหวน

เวลาเพียงพริบตา เงารอบๆ สวี่ชิงก็น้อยลงไปกว่าครึ่ง

ร่างของเขาเพียงไหววูบก็พลันพุ่งออกไป

เพียงแต่เงาที่เหลืออยู่ก็มีจำนวนไม่น้อย ยังคงพุ่งมาจากทิศต่างๆ พุ่งตรงมาหาสวี่ชิง

“ไม่มีทางมีมากขนาดนี้!”

สวี่ชิงทะยานไปอย่างรวดเร็วพลางแผ่แสงเซียน ทำการไล่ล่าที่ยากจะเลี่ยงไปในแดนลับต้นกำเนิดโลกแห่งนี้ อีกทั้งระหว่างนี้ แสงไฟจากเทียนสีแดงก็ยังคงกะพริบครั้งแล้วครั้งเล่า

ทุกครั้งล้วนทำให้ภาพดวงดาวแต่ละภาพๆ ที่นี่เกิดการเปลี่ยนแปลงเร็วยิ่งขึ้น ขณะเดียวกันแสงเทียนส่องมาบนร่างสวี่ชิงก็ทำให้วิญญาณของเขาเกิดความรู้สึกแผดเผา

“เงาพวกนี้ไม่ใช่แค่ผู้บำเพ็ญจากแดนศักดิ์สิทธิ์ปีกมารที่ตายอยู่ที่นี่ในอดีตเนิ่นนานเท่านั้น!”

“ความเก่าแก่ของแดนลับต้นกำเนิดโลกมากยิ่งกว่าแดนศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นก่อนที่มันจะลงมาเยือนยังแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ จะต้องอยู่ในโลกอื่นมาก่อนอย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้…ถึงได้สะสมเงามหาศาลได้ขนาดนี้!”

จิตสังหารในดวงตาสวี่ชิงฉายวาบ ความพิเศษของเงาเหล่านี้คือมองเห็นถึงจะสังหารได้ ดังนั้นสำหรับสวี่ชิงแล้ว ตอนนี้มองเห็น เช่นนั้นไม่ใช่แค่แสงเซียนฆ่าได้ วิชาอื่นๆ ของเขาก็ทำได้เช่นกัน

ดังนั้นไม่นานนัก จากเสียงกึกก้องเลื่อนลั่นที่ดังสนั่นหวั่นไหว ไหมวิญญาณสายเซียนต่างวิถีจำนวนมหาศาล ก็ราวสายน้ำโหมบ่าทะลักออกมาจากร่างสวี่ชิง มาพร้อมด้วยพลังอำนาจเทพ ทำการโจมตี

ทุกที่ที่พาดผ่าน เงาแตกร้าวสูญสลายเป็นกลุ่มๆ

แต่ความรู้สึกอันตรายของสวี่ชิงไม่เพียงแต่ไม่ลดลง แต่กลับรุนแรงขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ

เพราะใต้แสงเทียนสีแดงเล่มนั้น ความรู้สึกแผดเผาของวิญญาณรุนแรงยิ่งขึ้นแล้ว

ขณะเดียวกันภาพดาวแต่ละภาพๆ ที่เกิดขึ้นในแดนลับต้นกำเนิดโลก หลังจากที่การเปลี่ยนแปลงของพวกมันเร่งเร็วขึ้นก็เหมือนดวงตามากมายถูกวาดออกมา ฉายความละโมบอย่างไร้ที่สิ้นสุด จ้องมองสวี่ชิง

และการจ้องมองของมัน ความรู้สึกอันตรายที่นำมาให้เขาก็ปะทุพวยพุ่งขึ้นทันที

วิญญาณของเขานอกจากจะรู้สึกแผดเผาแล้ว กระทั่งว่ายังเกิดสัญญาณฉีกขาด คล้ายว่าดวงตาที่วาดออกมาจากดวงดาวเหล่านั้นแผ่แรงเหนี่ยวนำที่น่ากลัวออกมา จะดูดวิญญาณของสวี่ชิงไป

ไม่เพียงแต่เช่นนี้เท่านั้น สิ่งที่ทำให้จิตใจสวี่ชิงหนักอึ้งคือเขาสามารถสัมผัสได้ว่า วิญญาณของตัวเองจากที่ไร้รูปร่างกำลังเปลี่ยนมามีรูปร่างอย่างรวดเร็ว

รูปร่างนี้คือภาพ!

เขากำลังเปลี่ยนเป็นภาพภาพหนึ่งอย่างช้าๆ !

พูดให้ถูกคือภาพวิญญาณที่ใช้กายเนื้อเป็นกระดานวาดออกมา

“สภาวะที่ข้าหลอมผสานกับเจ้าเงาทำให้มองเห็นเงาพวกนั้นได้ ดังนั้นจึงโจมตีสังหารพวกมันได้ แต่…”

“สรรพสิ่งทั้งหลายล้วนมีด้านตรงข้าม ในขณะที่ข้ามองเห็นพวกมัน การมีตัวตนของข้าเช่นนี้เทียนสีแดงนั่นก็มองเห็นเช่นกัน…ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงถึงได้ถูกเร่งให้เร็วขึ้น”

“แต่หากคลายสภาวะในตอนนี้ เงาพวกนั้นที่นี่ ข้าเนื่องจากมองไม่เห็นก็จะฆ่าไม่ได้!”

นี่เป็นสิ่งที่ขัดแย้งกัน เหมือนวงจรที่ไม่จบสิ้นสวี่ชิงสีหน้าเคร่งเครียด แต่ก็ยังคงคลายการหลอมผสานกับเจ้าเงาอย่างรวดเร็ว จากการคลายไปของเจ้าเงา ในยามที่ดวงตาทั้งสองของสวี่ชิงไม่ดำมืดแล้ว ความรู้สึกเหมือนวิญญาณถูกเหนี่ยวนำออกไปในที่สุดก็หายไป

แต่ว่าเงาจากรอบๆ สวี่ชิงเนื่องจากมองไม่เห็น ยากจะสังหาร ทำให้เพียงหลบเลี่ยงอย่างสุดกำลัง ขณะเดียวกันก็หาวิธีจากไป

แต่มีเทียนสีแดงเล่มนั้นอยู่ การทดลองจากไปทุกวิธีของสวี่ชิงล้วนล้มเหลว

การเปิดของป้ายทุกครั้งล้วนหักทันทีทั้งหมด

สุดท้ายแล้ว แม้ว่าตัวเขาจะไม่ได้หลอมรวมกับเจ้าเงาต่อไป แต่แสงจากเทียนสีแดงก็ยังทำให้สวี่ชิงแสดงสัญญาณของการถูกกลืนอยู่ดี

กายเนื้อของเขายังเป็นปกติ แต่วิญญาณไม่คุ้นเคยไปทีละนิดๆ แม้แต่ความคิดก็เหมือนจะได้รับผลกระทบไปด้วย เหมือนว่าจิตใจเกิดคราบสนิม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน