ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 1140

บทที่ 1140 เป็นเขา…

‘ยินดีต้อนรับเข้าสู่นิทาน’

สวี่ชิงพึมพำในใจ สืบสัมผัสดินแดนนี้

เขาไม่ทราบบัญญัติของจอมเซียน ทุกอย่างเมื่อครู่ล้วนคาดเดาจากสิ่งที่เห็นและได้ยินในปัจจุบัน

ความจริงเป็นอย่างไร…

“รอข้าเข้านครเซียนน่าจะมีโอกาสรับรู้”

สวี่ชิงพึมพำ เก็บข้อสงสัยนานัปการไว้ในใจ จิตสัมผัสเขาจดจ่อกับคันฉ่องเบื้องหน้า

คันฉ่องนี้ธรรมดานัก ไม่หรูหราแม้แต่น้อย ทั้งไม่มีอะไรผิดปกติ คล้ายสิ่งของวางตามบ้านคนทั่วไป

เส้นที่ก่อตัวจากจุดดำทั้งหมดทอดยาวเข้าคันฉ่องตลอด

จุดดำพวกนั้นเคลื่อนตัวเข้าไปไม่หยุด ก่อนหายลับจากไป

ส่วนตัวคันฉ่องไม่มีเงามรรคาแม้แต่น้อย มีเพียง… สีขาวแถบหนึ่ง

‘ที่นี่คือทางออกจากโลกชั้นแรกหรือ’

สวี่ชิงครุ่นคิด

สำรวจอย่างละเอียดสักพัก หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาขับเคลื่อนความคิด มุ่งตรงไปทางคันฉ่อง

ทะลวงผ่านชั่วพริบตา

ไม่มีสิ่งกีดขวาง ราบรื่นหาใดเปรียบ

ทว่า…

ชั่วพริบตายามทะลวงผ่านคันฉ่องสำเร็จ ห้วงคิดสวี่ชิงกลับเกิดคลื่นสะเทือน

ด้วยสถานที่ซึ่งเขาปรากฏตัวกลับเป็นจุดดำนับไม่ถ้วนที่ก่อตัวเป็นเส้นยาวเหมือนเดิม

เขายังอยู่ภายในโลกชั้นแรกแห่งนี้

ทั้งเหมือนกลับมาจุดเริ่มต้น

เมื่อมองไป… คันฉ่องไม่อยู่แล้ว มีเพียงเส้นทอดยาวไปข้างหน้า

ด้านหลังก็เช่นกัน

สวี่ชิงเงียบไป เพื่อยืนยันคำตอบ เขาเดินหน้าอีกครั้ง

กระทั่งเจอตัวประหลาดพวกนั้น เห็นคันฉ่อง ทะลวงผ่านอีกครั้ง สืบสัมผัสอย่างละเอียด สุดท้าย… ก็กลับมาจุดเดิม

นี่คือวงจรหนึ่ง

เพื่อทลายวัฏจักรนี้ สวี่ชิงลองเปลี่ยนแปลง แต่กลับไม่เป็นผล

ถึงขั้นว่าเขาเลือกแปลงกายเป็นจุดดำหน้าคันฉ่อง แฝงตัวเป็นจุดดำเข้าคันฉ่อง

แต่ยังกลับมาจุดเริ่มต้นเหมือนเดิม

“ผู้นำเซียนแสงเหนือต้องเป็นผู้ครองบัญญัติกาลอวกาศแน่ ถือเป็นผู้ร่วมวิถีเดียวกับข้า แต่วิธีสร้างบัญญัติกาลอวกาศของเขาแตกต่างจากข้า”

สวี่ชิงพึมพำ

“ข้าอาศัยปัญจธาตุ ผสานกาลเวลากับห้วงมิติ ผลักดันเป็นกาลอวกาศ”

“แต่เขาก้าวเดินอีกทาง คล้ายเริ่มต้นจากไม่มี พัฒนามาทีละขั้น”

“ถ้าอย่างนั้น… อาจมีอีกวิธีที่ทำให้ข้าออกจากที่นี่ได้”

ความคิดสวี่ชิงจดจ่อกับเส้นยาวนั้น

‘นั่นคือกลายเป็นหนึ่งในจุดดำมากมายที่ก่อตัวเป็นเส้นยาวตรงจุดเริ่มต้นนี้ กล่าวคือแปลงกายเป็นจุดดำอย่างแท้จริงก้าวเข้าภาพวาดเหมือนคนจากภายนอก จากนั้นค่อยผ่านทุกอย่างด้วยวิธีคิดของโลกนี้…’

‘อาศัยสิ่งนี้สร้างวัฏจักร’

‘เมื่อเป็นเช่นนี้ย่อมเท่ากับผ่านประสบการณ์อย่างแท้จริง ไม่ได้เข้าใจเพียงผิวเผิน’

‘แม้ว่าเสี่ยงอันตราย แต่ต้องลองสักครั้ง!’

สวี่ชิงนึกถึงตรงนี้ หลังประเมินในใจ เขาไม่ลังเลอีก ดิ่งห้วงคิดลงมากขึ้น ผสานรวมกับเส้นยาวเพียงหนึ่งเดียวบนโลกนี้ กลายเป็นหนึ่งในจุดดำนับไม่ถ้วนที่ก่อตัวเป็นเส้นนี้

กลายเป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้

พริบตานั้นเขาเกิดความรู้สึกซึ่งไม่เคยมีมาก่อน

มุมมองบนล่างถูกเพิกถอน

มุมมองซ้ายขวาก็เช่นกัน

ไม่หลงเหลืออีก

ถึงขั้นว่าไม่นานก็ลืมเลือน คล้ายว่าบนล่างซ้ายขวาไม่มีอำนาจมาก่อน

มีเพียงพลังชักนำจากเบื้องหน้า ดึงชะตาเพียงหนึ่งของตนไปข้างหน้าไม่หยุด

ขณะเดียวกันหลังจากเสียมุมมองบนล่างซ้ายขวาแล้ว เขายังเสียทัศวิสัยแนวสูงโดยปริยาย เท่ากับว่าตอนนี้สวี่ชิงเสีย ‘การมองเห็น’ ที่มาพร้อมบัญญัติเช่นกัน

เขากลายเป็น ‘ราบเรียบ’

จุดดำก็ ‘แบนราบ’

ความคิดจึงเป็น ‘แนวระนาบ’

ดังนั้นจึงมองไม่เห็น

มีเพียงเบื้องหน้ากับเบื้องหลังที่เขาสัมผัสได้เลือนราง

เปรียบเทียบกับก่อนหน้านี้แล้ว ความรู้สึกเช่นนี้เหมือนถูกผูกมัด

ทำให้ตอนนี้สวี่ชิงได้แค่เคลื่อนตัวไปข้างหน้าภายใต้การชักนำ

แม้แต่ความคิดยังทยอยเลื่อนลอย

คล้ายว่าทักษะความคิดก็เป็นสิ่งต้องห้ามของที่นี่

ดังนั้นต้องถูกลบเลือนช้าๆ ผสานรวมเข้ากับโลกนี้

แต่สวี่ชิงไม่เลือกต่อต้าน

เขาผ่อนคลายความคิด ปล่อยวางทุกอย่าง คล้อยตามวงจรของโลกนี้ เคลื่อนตัวอย่างต่อเนื่อง

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร

เวลาไม่มีความหมายนานแล้ว

ยามห้วงคิดซ่านสลาย เคลื่อนตัวตามการชักนำ ในโลกไร้สิ้นสุดแห่งนี้ สวี่ชิงที่ผันตัวเป็นหนึ่งในจุดดำพบตัวประหลาดอีกครั้งตามขั้นตอนของโลกนี้

แต่ลำดับกับความรู้สึกกลับต่างออกไป

ตอนนี้ด้วยสัมผัสหน้าหลังอันเลือนรางของเขา เขาเหมือน ‘เห็น’ วงกลมนับไม่ถ้วน

แต่ละวงล้วนเล็กจ้อย ลักษณะเหมือนล้อมตัวกัน คล้ายลายนิ้วมือ แต่กลับไม่มีจุดเริ่มต้นหรือสิ้นสุด ทั้งดำรงอยู่ทั่ว ครองการรับรู้หน้าหลังของสวี่ชิงตอนนี้ทั้งหมด

เขาเพิ่งเห็นลักษณะของอีกฝ่ายหลังจากลดระดับ

ลักษณะทั้งหมดเขาสัมผัสไม่ได้

ด้วยระดับต่างกัน ตัดสินให้ผู้ระดับต่ำกว่าไม่อาจเห็นลักษณะแท้จริงของผู้มีระดับสูงกว่า

ดังนั้นผู้ครองระดับสูงกว่าย่อมทำให้คนรู้สึกว่าเหมือนเป็นเทพผู้สร้าง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน