ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 184

บทที่ 184 ข่าวประหลาดเผ่าสิงซากสมุทร

บนท้องฟ้า เรือศึกไม้ดำลำหนึ่งแล่นไปเบื้องหน้า แหวกเมฆหมอกอย่างรวดเร็ว กระพือเสียงแหวกอากาศดังก้องไปทั่วทิศด้วยพลังที่น่าตกตะลึง

ทิศเป้าหมายของมันคือเกาะเผ่าสิงซากสมุทรเบื้องหน้าที่ระยะทางห่างจากจุดนี้อีกสิบวัน

จากแผนที่ทะเลที่สงครามเจ็ดเนตรโลหิต สวี่ชิงรู้ว่าแม้ที่นั่นจะเป็นเกาะ แต่อันที่จริงอาณาบริเวณก็กว้างขวางกว่าเกาะเงือกอยู่มาก แทบจะเป็นหนึ่งส่วนของทวีปปักษาสวรรค์ทักษิณเลยทีเดียว

และตอนนี้ในเรือศึกไม้ดำลำนี้ หลังจากสวี่ชิงกับนายกองผ่านการหารือหลายครั้ง ในที่สุดก็กำหนดแผนการกับวิธีการการเดินทางครั้งนี้แล้ว

“ยังเหลืออีกสิบวัน พวกเราก็จะไปถึงเผ่าสิงซากสมุทรแล้ว แต่ว่าสวี่ชิงแม้แผนของเจ้าจะใช้การได้ แต่ถ้าจะลงมือทำจริงๆ รออีกเสียหน่อยก็ไม่น่าจะเป็นไรนี่นา ยิ่งไปกว่านั้นทำไมข้าถึงรู้สึกว่าเจ้าดูกระเหี้ยนกระหือรืออยากลองเสียเหลือเกิน”

ในเรือศึกไม้ดำ นายกองมองสวี่ชิง เอ่ยขึ้นอย่างสงสัย

สำหรับแผนการลอบเข้าไปในเผ่าสิงซากสมุทรครั้งนี้ ทั้งสองคนหารือกันไปวันหนึ่ง สาเหตุที่ยาวนานก็เพราะว่าอันที่จริงนายกองไม่มีแผนการอะไรเลย แผนของเขาก็คือหลังจากลอบเข้าไปแล้วก็คอยพลิกแพลงตามสถานการณ์เอา

สำหรับเรื่องนี้ สวี่ชิงไม่เห็นด้วย

ดังนั้นหลังจากเขาครุ่นคิดก็เสนอเป้าหมายในการกระทำขึ้นมาอย่างหนึ่ง ว่าจะเข้าไปในสถานที่ตั้งของเทวรูปบรรพชนศพองค์หนึ่งด้วยวิธีที่รวดเร็วที่สุดได้อย่างไร

หลังจากมีเป้าหมายนี้ขึ้น แผนการก็เปลี่ยนเป็นง่ายขึ้นมาก ถ้าคิดจะทำให้สำเร็จ วิธีการที่เร็วที่สุดก็คือพอไปถึงเผ่าสิงซากสมุทร ก็คือต้องถูกผู้บำเพ็ญเผ่าสิงซากสมุทรพาไปส่งด้วยตนเองทันที

เช่นนี้ก็จะไม่สิ้นเปลืองเวลาแม้เพียงน้อย

ส่วนจุดนี้จะทำอย่างไร สวี่ชิงกับนายกองก็หารือกันไว้แล้ว นั่นก็คือต้องบาดเจ็บ!

องค์หญิงสามทางนี้บาดเจ็บหนัก ฝืนหนีกลับมา เช่นนั้นเวลานี้สิ่งแรกที่ทำก็คือส่งตัวไปรักษาอาการบาดเจ็บ และด้วยสถานะขององค์หญิงสาม จึงตัดสินว่านางจะต้องถูกส่งไปยังสถานที่ตั้งของเทวรูปบรรพชนศพแน่นอน

ถึงอย่างไรรายงานที่นายกองซื้อมา เทวรูปบรรพชนศพนอกจากจะสามารถเปลี่ยนศพให้กลายเป็นสมาชิกเผ่าแล้ว ยังมีประสิทธิภาพการรักษาที่น่าตกตะลึงอย่างมากอีกด้วย

ดังนั้น จึงเกิดคำพูดสงสัยของนายกองก่อนหน้านี้ขึ้นมา

“อาการบาดเจ็บถ้าเกิดขึ้นในวันเดียว คนนอกแค่มองดูก็รู้แล้ว เช่นนี้ไม่ดีแน่”

สวี่ชิงส่ายหัว หลังจากเหลือบมองนายกองผาดหนึ่ง จึงส่งคำพูดออกมาอีก

“เพิ่มขึ้นทีละนิดในทุกวัน หลังจากทับซ้อนกันไปสิบวัน เมื่อแผลใหม่แผลเก่าอยู่ด้วยกัน ถึงจะดูสมจริง!” ไอรีนโนเวล

นายกองยังคงสงสัยไม่หาย มองๆ สวี่ชิง คิดจะหาร่องรอยอะไรจากบนหน้าเขา ในใจเองก็คาดเดาว่าอีกฝ่ายคิดจะใช้งานนี้มาระบายหนี้แค้นส่วนตัวหรือไม่

สวี่ชิงมองตานายกอง ไม่มีหลบหลีกหรือเลี่ยงเบี่ยงอะไรทั้งสิ้น

นายกองเห็นสายตาของสวี่ชิงก็ถอนหายใจออกมา เขาคิดขึ้นมาได้ว่าตนเองตอนนั้นสอนวิธีนี้เอาไว้ ผลลัพธ์คือเวลานี้ตนเองก็ไม่สามารถไปตัดสินได้เช่นกัน

แต่เขาเองก็เป็นคนเหี้ยมหาญ จู่ๆ ใช้มือขวายกดาบเล่มหนึ่งขึ้น แทงไปในท้องของตนเองอย่างรวดเร็ว กรีดไปอย่างแรง ทันใดนั้นเลือดสีน้ำเงินที่ปลอมไว้ก็ซึมผ่านเสื้อผ้าชุดคลุมออกมา

“เรื่องเล็กแค่นี้ไม่เท่าไรหรอก” นายกองเอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ ยังกัดผิงกั่วไปอีกคำ

สวี่ชิงส่ายหัว

“นายกอง ลงมือเองกับคนอื่นลงมือ บาดแผลแค่มองก็ไม่เหมือนกันแล้ว เพื่อแผนที่ยิ่งใหญ่ของพวกเรา ท่านคงต้องกล้ำกลืนเสียหน่อยแล้ว”

ท่าทางกัดผิงกั่วของนายกองชะงักทันที จ้องที่สวี่ชิงเขม็ง

สวี่ชิงมองดวงตาของนายกองอย่างตั้งใจ หลังจากนายกองครุ่นคิดพักหนึ่ง จึงถอนหายใจออกมา โยนกริชในมือออกไป สองมือผายออก

“มาเถอะ”

สวี่ชิงยิ้มเล็กน้อย หลังจากหยิบกริชเดินเข้าไป แทงไปบนท้องของนายกองหนึ่งที จากนั้นก็ชักออก แทงลงไปอีกที ในใจเกิดความรู้สึกสบายอย่างพูดไม่ออก

นายกองหายใจหอบถี่ ตอนที่ฝืนทนสวี่ชิงก็ชักกริชออก แทงลงไปบนต้นขาของนายกอง ตอนที่เลือดสดซึมสวี่ชิงก็ยกมือขึ้น ตบลงไปที่หน้าอกนายกองด้วยพลังคัมภีร์แปรสมุทรที่แฝงไว้

เสียงตูมดังขึ้น นายกองกระอักเลือดสด ขณะที่หน้าขาวซีดกริชในมือสวี่ชิงก็กรีดผ่าน เพียงไม่นานนายกองก็เลือดโทรมกาย ดูซมซานอย่างยิ่ง อยู่ในสภาพอ่อนแอซีดเซียว

“เอาล่ะเอาล่ะ พอแล้วสวี่ชิง!!”

สวี่ชิงรู้สึกเสียดาย แทงไปหลายทีก่อนหน้าทำให้เขารู้สึกดีอย่างมาก ตอนนี้เมื่อหยุดแล้ว เขามองไปที่ขาซ้ายของนายกอง ในใจก็ชั่งน้ำหนักว่าพรุ่งนี้จะไปเชือดตรงนั้น

พอเห็นสายตาสวี่ชิงจ้องมาที่ขาตนเอง นายกองก็หนังตากระตุก จากนั้นก็จ้องมองสวี่ชิง เอ่ยขึ้นมาทันควัน

“รองนายกองสวี่ เจ้าที่เป็นคนคุ้มกัน ปกป้ององค์หญิงที่บาดเจ็บหนักขนาดนี้ แต่เจ้ากลับไม่เป็นอะไรเลย มันไม่สมเหตุสมผล”

รอยยิ้มสวี่ชิงชะงักค้าง

“ดังนั้น เพื่อจะสำเร็จแผนการยิ่งใหญ่ของพวกเรา เจ้าเองก็ต้องกล้ำกลืนบ้างแล้ว ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าช่วยเจ้าเอง” มุมปากนายกองมีรอยยิ้มเหมือนไม่ยิ้มเผยออกมา ในใจก็เฝ้ารอที่จะเอากริชจากสวี่ชิงกลับมา แล้วเชือดลงไปหนักๆ บนต้นขาสวี่ชิงบ้าง

สวี่ชิงเกิดความคิดจะเลี่ยงหนี แต่เขาก็จำใจต้องยอมรับว่าคำพูดของนายกองก็สมเหตุสมผลอยู่ ดังนั้นจึงสูดลมหายใจลึกอดกลั้น เงยหน้ามองไปทางนายกองผาดหนึ่ง ยอมให้กริชของนายกองแทงเฉือนมาบนต้นขาของตนเอง

สวี่ชิงกัดฟันกรอด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน