ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 360

บทที่ 360 เงาบนดวงจันทร์

การปะทุขึ้นกะทันหันของนายกอง ทำให้หญิงชุดแดงชิงชิวหน้าเปลี่ยนสี เผยความไม่ยินยอมออกมา

แสงสีเลือดนอกตัวนางเวลานี้ยิ่งเข้มกว่าเดิม ซ่านกำจายไปทั่วสารทิศ ราวกับทำให้รอบๆ กลายเป็นทะเลเลือดกลางท้องฟ้า

ความเร็วของหญิงชุดแดงชิงชิวก็ปะทุขึ้นมาบ้างภายใต้การสนับสนุนของทะเลเลือด ถึงระดับความสูงสองพันสองร้อยจั้ง เพียงแต่ยังห่างกับนายกองอยู่ ไม่สามารถไล่ตามทันในเวลาสั้นๆ

และตอนที่ประกายสีแดงในดวงตานางยิ่งรุนแรงขึ้น ด้านหลังของนาง เวลานี้มีกลิ่นอายที่น่าตกตะลึงวูบหนึ่งแผ่มาฉับพลัน

หญิงชุดแดงหันหน้ากลับไปทันที สองตาเจ็บปวดอย่างรุนแรง ราวกับประจันหน้ากับดวงตะวัน

และสิ่งที่เหมือนกับดวงตะวัน ก็คือสวี่ชิงนั่นเอง

เวลานี้วิหคทองที่อยู่ภายนอกตัวเขากำลังสำแดงพลังออกมาทั้งหมด กลายเป็นรูปร่างขนาดร้อยจั้ง สยายปีกกลางอากาศ ขณะที่ก่อตัวเป็นคลื่นพลานุภาพ ก็แผ่ประกายแสงเจิดจ้าออกมาด้วย

หางหงส์เจ็ดสีสิบเก้าหางโหมทะเลเพลิง พัดครืนครันออกไปทั้งแปดทิศโดยมีเสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะเป็นศูนย์กลาง อำนาจสวรรค์พรั่นพรึง

ส่วนสวี่ชิงที่อยู่ในวิหคทองกับทะเลเพลิง ก็ปะทุความเร็วขึ้นในพริบตา เพียงหนึ่งย่างก้าวก็มาถึงสองพันหนึ่งร้อยจั้ง

ส่วนการปะทะกับจิตอาฆาตที่แผ่ออกมาจากเสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะรวมไปถึงวิญญาณอาฆาตที่ปรากฏขึ้นในทะเลความรู้สึกเขา เวลานี้สวี่ชิงก็มองข้ามทั้งหมด

เขายกมือขวาขึ้นโบกฉับพลัน ทันใดนั้นเหนือหัวก็ปรากฏฉัตรสองฉัตร หนึ่งคือร่มสีดำ ที่ขอบมีเปลวเพลิงสีดำหมุนวน เพิ่มความลึกลับยากคาดเดาให้กับสวี่ชิงขึ้นมาอีกหนึ่งส่วน ขัดขวางจิตอาฆาต!

จิตอาฆาตที่มาเยือนถูกทำให้อ่อนแอลงมาก

และอีกฉัตรหนึ่งก็ราวกับเป็นดอกบัวล้ำค่า แผ่แสงเจ็ดสีออกมา รอบๆ มีเสียงลมครวญระงมก้อง ชะล้างทั้งร่างของสวี่ชิง ทำให้จิตอาฆาตที่แทรกเข้าไปแต่เดิม หายไปในพริบตา

วังสวรรค์วังที่สามในร่างเขาก็กำลังสั่นสะเทือน ทุกครั้งที่สั่นคลอนล้วนบดขยี้วิญญาณอาฆาตตรงหน้าไปทีละตน

ขณะกลิ่นอายของสวี่ชิงพุ่งถึงขีดสุดภายใต้การสนับสนุนของพวกมัน สั่นสะเทือนท้องนภา ทำให้เมฆลมสี่ทิศเปลี่ยนสี และเท้าของเขาเวลานี้ก็ย่างก้าวที่สอง

มาถึงที่ระดับสองพันสองร้อยจั้ง ระดับความสูงเดียวกับหญิงชุดแดงอย่างชิงชิว

แต่ทั้งหมดยังไม่จบ ดวงตาสวี่ชิงเผยประกาย ในสายตาเขาไม่มีหญิงชุดแดง มีเพียงแผ่นหลังของนายกองเท่านั้น

พวกเขาเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้อง และเป็นสหายเต๋าด้วย ขณะเดียวกันก็ยังต่างเป็นสหายน้อยคนที่ร่วมเดินทางในเส้นทางฝึกบำเพ็ญของกันและกันได้

จะที่หนึ่งหรือไม่ใช่ที่หนึ่งไม่สำคัญแล้ว สิ่งที่สำคัญคือพวกเขาล้วนมีสิ่งที่แสวงหาและทิฐิของตนเอง ล้วนมีความฝันและเส้นทางของตนเอง

เดินทางไปด้วยกันได้ จะแทงมีดใส่อีกฝ่ายก็ย่อมได้ แต่ห้ามจงใจยอมให้กันเด็ดขาด

ในเมื่อแข่งกันแล้ว ก็แข่งกันอย่างตั้งใจ

สวี่ชิงคิดเช่นนี้

นายกองก็เช่นกัน

จังหวะนี้ สวี่ชิงเคลื่อนไหวอีกครั้ง หลังจากที่วิหคทองของเขาแผดเสียงก้องท้องฟ้า ก็ผสานเข้าไปในร่างสวี่ชิง ทำให้ร่างกายสวี่ชิงราวกับคลุมไว้ด้วยชุดคลุมสีเหลือง โคจรพลังกายเนื้อทุกด้านฉับพลัน

ราวกับว่ามีพลังไม่หมดไม่สิ้นหลั่งทะลักเข้ามา ทำให้เลือดลมในร่างกายของสวี่ชิงมีปริมาณมหาศาล แม้ร่างกายของเขาไม่ได้กำยำล่ำสัน แต่เวลานี้คนที่เห็นทั้งหมดก็จะรู้สึกว่าร่างนี้ราวกับมีฟ้าดินกำลังลุกไหม้

สวี่ชิงย่างก้าวที่สามภายใต้พลังกายเนื้อที่น่ากลัวนี้

เมื่อย่างก้าวนี้ เสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะก็ส่งเสียงครืนครัน ร่างของสวี่ชิงทะยานขึ้นฟ้า ผ่านหญิงชุดแดงชิงชิว ไปปรากฏที่ความสูงสองพันสามร้อยจั้ง ปรากฏตัว…ข้างนายกอง

นายกองมองสวี่ชิง ดวงตาเผยประกายประหลาดใจ แต่หน้าผากเขาก็มีเหงื่อซึม เห็นได้ชัดว่าการปะทุก่อนหน้านี้สำหรับเขาแล้วก็ไม่ง่ายนัก ทว่าเขายังดูไม่อยากจะยอมรับเท่าไร จึงหัวเราะดังลั่น

“ศิษย์น้อง ใช้ได้นี่นา แต่นี่เพิ่งจะอุ่นเครื่อง” พูดจบ นายกองก็พุ่งออกไปฉับพลันจนถึงระดับสองพันสามร้อยสามสิบจั้ง แซงสวี่ชิงขึ้นไป

สวี่ชิงพลังโคจรทั่วร่าง ทะยานไปเช่นกัน กลับมานำนายกองที่ระดับสองพันสามร้อยเจ็ดสิบกว่าจั้ง แม้เขาจะไม่มีเหงื่อ แต่ก็หอบหายใจเล็กน้อย เลิกคิ้วเอ่ยเสียงเรียบ

“ศิษย์พี่ใหญ่ ข้าก็ด้วย”

ระหว่างที่ทั้งสองคนพูดคุยกัน ด้านหลังพวกเขาก็มีเสียงคำรามต่ำดังมา ยิ่งมีแสงสีเลือดระเบิดขึ้นไปทั่วฟ้า มองไกลๆ แสงสีเลือดนี้ลอยเอ่อขึ้นมาร้อยจั้ง

ในสีแสงเลือด มีเสียงหัวเราะประหลาดของหญิงชุดแดงดังขึ้น รวมถึงกลิ่นอายอันตรายที่แผ่ออกมาทั่วร่างนาง

“เหอะๆ…พวกเจ้านี่น่าสนใจจริงๆ”

พูดจบ นางก็ระเบิดความเร็วไล่ตามสวี่ชิงกับนายกอง

สวี่ชิงไม่หันกลับไปมอง พุ่งตามไป นายกองทางนั้นก็เช่นเดียวกัน ความเร็วของทั้งสามคนน่าตกตะลึง พุ่งขึ้นไปด้านบนไม่หยุดหย่อน

สองพันสี่ร้อยจั้ง สองพันห้าร้อยจั้ง สองพันหกร้อยจั้ง!

หลังจากมาถึงตำแหน่งนี้ เนื่องจากพลังบำเพ็ญหญิงชุดแดงชิงชิวมีขีดจำกัด ระเบิดหลายครั้งจนมาถึงขีดสุดแล้ว ความเร็วจึงช้าลง ทว่าสวี่ชิงกับนายกองยังทะยานต่อ

สองคนข้ามผ่านสองพันหกร้อยจั้งไป ขณะที่ต่างคนต่างพุ่งทะยาน พวกเขาสบตากันบ้างเป็นครั้งคราว แต่ละคนหอบหายใจ ทั้งร่างเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ

ยิ่งมีบทสนทนา

“เจ้านี่ไม่ไหวเลยนะศิษย์น้อง หอบหายใจแบบนี้เกินไปหน่อยนะ คนบนพื้นเหล่านั้นได้ยินหมดแล้ว ข้าบอกแล้วว่าเจ้าอายุยังน้อย ร่างกายแย่เกินไป”

“ศิษย์พี่ใหญ่ทุกที่ที่ท่านเดินผ่าน บนเสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะมีแต่เหงื่อของท่าน ถ้าท่านไม่พักสักหน่อยข้าเป็นห่วงว่าท่านวูบเอา”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน