ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 560

บทที่ 560-2 ผู้อาวุโส ข้าไม่อร่อยจริงๆ ขอรับ! (2)

………………..

ร่างของสวี่ชิงราวกับไม่มีตัวตน เลือนรางในหุบเหวลึก ราวกับว่าช่วงเวลานี้ถูกทำลายกลายเป็นชิ้นส่วนมากมายนับไม่ถ้วนในเจ็ดอึดใจก่อนหน้านี้ แล้วรวมตัวกันใหม่

ร่างของสวี่ชิงปรากฏขึ้นในหุบเหวลึกอย่างกะทันหัน จิตวิญญาณของเขายังไม่แตกสลาย มีเพียงความเจ็บปวดที่ยังคงอยู่ อาการบาดเจ็บทั้งหมดก็กลับไปยังเจ็ดอึดใจก่อนหน้านี้เช่นกัน

ส่วนหญิงสาวคนนั้น กลับร่วงลงไปในหุบเหวลึกตลอดกาล

เสียงเคี้ยวที่มีความสำราญดังขึ้นเป็นระยะไปรอบทิศ ออกแรงเคี้ยว

แต่วิกฤติยังไม่จบ ไม่ได้มาจากหุบเหวลึกเบื้องล่าง แต่มาจากด้านบนหินหนืด

สวี่ชิงไม่แน่ใจว่าความตายรวมถึงการกระทำก่อนตายของอีกฝ่ายจะดึงดูดโลกภายนอกสนใจหรือไม่ แต่เขาเดิมพันไม่ได้ ดังนั้นต่อให้จิตวิญญาณจะบาดเจ็บหนักในตอนนี้ แต่ก็ยังกัดฟันพุ่งตรงไปยังผนึกต้องห้ามด้านล่าง

พริบตานั้น สวี่ชิงผสานเข้าไปในผนึกต้องห้ามพระจันทร์สีชาด อาศัยพลังพระจันทร์สีม่วงของตนอำพรางร่องรอย ซ่อนตัวอยู่ใต้อักขระหนึ่งที่นูนออกมาด้านนอกของโลงศพ

หลังจากมาถึงที่นี่ สวี่ชิงก็แทบจะควบคุมอาการบาดเจ็บไม่อยู่ เบื้องหน้าดำมืด เขากัดลิ้นอย่างแรง กระตุ้นตนเองให้คงสติเอาไว้

จากนั้นพลังพระจันทร์สีม่วงก็ปกคลุมทั้งร่าง ล้วงหน้ากากอำพรางที่อาจารย์มอบให้มาสวมอย่างรวดเร็ว

หน้ากากนี้ ถ้าไม่ถึงตาจนจริงๆ สวี่ชิงไม่คิดจะใช้

เพราะถ้าใช้มากไป จะถอดออกมาไม่ได้

ทว่าเวลานี้จำเป็นต้องใช้

ขณะเดียวกัน จู่ๆ โลงศพก็สั่นสะเทือน แล้วแผ่พลังอ่อนโยนวูบหนึ่งออกมา ครอบคลุมร่างสวี่ชิงช่วยสนับสนุน

ขณะที่ใจสวี่ชิงสั่น คลื่นพลังน่าตกตะลึงวูบหนึ่งก็พลันแผ่มาจากด้านบนหินหนืด

สวี่ชิงก้มศีรษะลงทันที ไม่ขยับเขยื้อน

ไม่นานนัก หินหนืดด้านบนก็ครืนครัน ระเบิดไปทั่วสารทิศเป็นวงกว้าง ร่างของเผ่าปีกทะยานทะยานในชุดคลุมสีแดงที่มีปีกสีแดงงอกออกมาร่างหนึ่ง ค่อยๆ เดินออกมาในหินหนืด

คลื่นพลังหวนสู่อนัตตาทั่วร่าง ทำให้ที่นี่ความบ้าคลั่งไปหมด

ยืนอยู่ตรงนั้น สายตาทูตเทวะเผ่าปีกทะยานทะยานคนนี้กวาดตามองไปรอบด้าน ขณะเดียวกันในโลงศพก็มีเสียงเคี้ยวลอดออกมา ยิ่งมีเสียงแฝงความพึงพอใจดังก้องออกมา

“ผู้ติดตามของชื่อหมู่ รสชาติไม่เลว”

เมื่อทูตเทวะเผ่าปีกทะยานได้ยินก็มองเข้าไปในหุบเหวลึก ดวงตาเปล่งประกายสีแดง คล้ายมองทะลุทะลวงอาณาเขตได้ระดับหนึ่ง

ครู่ต่อมา เขาก็ขมวดคิ้ว สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายผู้รับใช้เทวะของตน รู้ว่าอีกฝ่ายถูกกลืนไปแล้ว

ส่วนเพราะเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ เขาก็ไม่แน่ใจนัก แต่นึกถึงตัวตนที่อยู่ในโลงศพนี้ ก็เหมือนจะเข้าใจได้

“เรื่องนี้ต้องรายงานตำหนักเทพ

“ท่าทางต้องปิดผนึกให้บ่อยครั้งขึ้นสักหน่อยแล้ว”

สายตาทูตเทวะเผ่าปีกทะยานกวาดมองไปยังผนึกต้องห้ามรอบๆ จากนั้นก็ยกมือขวาขึ้น หยิบผลึกวารีที่ดูเหมือนเลือดออกมาเม็ดหนึ่ง เมื่อบีบจนแตกก็ทำให้มันผสานเข้าไปในผนึกต้องห้าม

ทันใดนั้นคลื่นพลังของผนึกต้องห้ามที่นี่ก็ยิ่งเข้มข้น

ทพเรื่องเหล่านี้เสร็จ เขาก็มองรอยแยกนั้นอย่างเย็นชา หันหลังร่างไหววูบออกไปจากที่นี่

การตายของผู้รับใช้เทวะคนหนึ่ง สำหรับโลกภายนอกแล้วคือเรื่องใหญ่ แต่สำหรับเขาแล้วไม่ได้สลักสำคัญอะไร แค่รู้สาเหตุการตายก็เพียงพอ

สวี่ชิงไม่ได้ออกไปทันที เขารอจนผ่านไปครึ่งวัน เมื่อยืนยันว่าทูตเทวะคนนั้นออกไปแล้วจริงๆ จึงผ่อนคลายลง และอาการวิงเวียนศีรษะรวมถึงความเหนื่อยล้าที่มาจากอาการบาดเจ็บของจิตวิญญาณ ทำให้สวี่ชิงอ่อนล้ามาก

ดีที่ตอนที่เขามองเข้าไปในนาฬิกาแดดของตนแล้วพบว่าแม้พวกมันจะผุพังไปบ้าง แต่จากการเคลื่อนที่ของเข็มนาฬิกา ก็กำลังฟื้นฟูอยู่

สวี่ชิงโล่งใจ ฝืนลอยออกมา ตอนที่อยู่กลางอากาศจู่ๆ เขาก็ชะงัก เงียบนิ่งไปหลายอึดใจ จากนั้นก็คารวะไปทางโลงศพที่ขนาดเท่าเมืองนั่น

“ขอบพระคุณผู้อาวุโสขอรับ”

ดวงตาสีน้ำเงินปรากฏขึ้นในร่องหุบเหวลึกนั้นที่ฝาโลงแง้มอยู่ จับจ้องมาทางสวี่ชิง

“ร่างของเจ้า มีพลังของชื่อหมู่!”

เสียงอื้ออึง มาพร้อมกับความแปลกประหลาดดังก้องไปทั่วสารทิศ

สวี่ชิงก้มหน้า เอ่ยอย่างนอบน้อม

“ท่านอาจารย์ข้าช่วงชิงมาให้ บัดนี้ไม่ใช่ของพระจันทร์สีชาดอีกแล้ว แต่เป็นของข้าขอรับ”

ม่านตาในโลงศพหดเล็กลงอย่างเห็นได้ชัด ไม่พูดอะไร

สวี่ชิงโบกมือ พลังพิษต้องห้ามก็แผ่ซ่านออกมา

“สิ่งนี้ก็ด้วย”

พูดจบเขาก็แผ่กลิ่นอายของเขาจักรพรรดิภูตออกมา

“และยังมีสิ่งนี้

“นอกจากนี้ร่างกายของข้า ก็เป็นท่านอาจารย์ที่ช่วงชิงมาให้ข้า” สวี่ชิงพูดพลางล้วงก้างปลาออกมา

“พวกมันเป็นชุดเดียวกัน”

“อาจารย์ของเจ้าคือใคร” ครู่ต่อมา ในโลงศพก็ส่งเสียงอู้อี้ออกมา

สวี่ชิงส่ายศีรษะ ทำหน้าจริงจัง

“ผู้อาวุโส ก่อนภารกิจที่อาจารย์มอบให้ข้าจะเสร็จสิ้น เขาไม่อนุญาตให้ข้าเอ่ยนามของเขาขอรับ”

“ภารกิจ?” ดวงตาในโลงศพจ้องเพ่ง

“ภารกิจของข้า คือสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับพระจันทร์สีชาดชื่อหมู่ให้ท่านอาจารย์ ผู้อาวุโสอาจไม่ทราบ ว่าด้วยแผนการของท่านอาจารย์ ชื่อหมู่หลับไหลไปแล้ว

“ข้ามาที่นี่ ก็เพื่อไปยังที่ราบสำนึกบาป เพื่อคำนวณเวลาการมาถึงของพระจันทร์สีชาดขอรับ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน