ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 696

บทที่ 696 แย่งอาหารจากปากเทพเจ้า

“บรรพจารย์เผ่าเงารัตติกาล โยวติงมู่!”

แสงเยือกเย็นพาดผ่านในตารัฐทายาท บอกตัวตนใบหน้าดวงตาทั้งหกนี้ออกมา!

ที่จำตัวตนของใบหน้านี้ได้ ไม่ใช่แค่รัฐทายาท เหล่าพี่น้องของเขาตอนที่เห็นก็จำได้ในทันที

นายกองหรี่ตา มุมปากยกขึ้น เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็รู้จักตัวตนใบหน้าภาพสัญลักษณ์ของประตูใหญ่บานนี้ ถึงอย่างไรชาติที่แล้ว…เขาก็เคยมาที่นี่

สวี่ชิงสองตาจ้องเพ่ง นึกถึงระหว่างทางที่ไปยังที่ราบน้ำแข็งแดนเหนือกับรัฐทายาทตอนนั้น เรื่องที่รัฐทายาทเคยเล่าให้ฟังยามที่เห็นเผ่าเงารัตติกาล

บรรพจารย์เผ่าเงารัตติกาลเคยเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาเจ้าเหนือหัว และเลือกทรยศตอนที่ชื่อหมู่มาเยือน จากนั้นก็ถูกเจ้าเหนือหัวสะกดสังหารด้วยนิ้วเดียวในที่ราบน้ำแข็งแดนเหนือ ทำให้เขาแตกสลาย โลกใบใหญ่กระจายเป็นเสี่ยงๆ

และชิ้นส่วนโลกใบใหญ่ชิ้นนั้นที่เขาได้รับมา ก็คือส่วนหนึ่งของโลกใบใหญ่ของใบหน้าภาพสัญลักษณ์นี้ในตอนนั้น

ปัจจุบันผู้ใต้บังคับบัญชาที่ถูกเจ้าเหนือหัวสะกดสังหาร ปรากฏขึ้นที่ประตูใหญ่วังจันทรา กลายเป็นทวารบาล เห็นได้ชัดว่าเป็นวิธีการของชื่อหมู่ ทำให้เขาฟื้นคืนชีพในระดับหนึ่ง

‘ดังนั้น ที่ศิษย์พี่ใหญ่ไปยังที่ราบน้ำแข็งแดนเหนือตอนนั้น ใช้ผิวหนังของตัวเองประทับลายนิ้วมือที่นั่น…’

สวี่ชิงมองไปทางนายกอง

นายกองสบตากับสวี่ชิง สีหน้าภาคภูมิใจ ทำท่าทางประมาณว่าตอนนี้เจ้ารู้ถึงความร้ายกาจของข้าแล้วสินะ แอบคิดว่าก่อนหน้านี้อาชิงน้อยเคยได้สำแดงออกมาแล้ว ในที่สุดตอนนี้ก็มาถึงตาเขาได้สำแดงออกมาบ้าง

จึงเงยหน้าขึ้นเอ่ยเสียงดัง

“ผู้อาวุโสทุกท่าน การตื่นขึ้นของชื่อหมู่ต้องใช้ขั้นตอนหนึ่ง พวกเราต้องไปที่ที่องค์ท่านหลับใหลก่อนที่องค์ท่านจะตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์!

“ส่วนทวารบาล พวกท่านช่วยข้าถ่วงเวลาไว้หน่อย ข้ามีวิธีการสะกดเขาไว้ขอรับ!”

เมื่อสวี่ชิงได้ยินก็กวาดมองไปรอบๆ จากนั้นก็มองนายกอง คิดจะพูดอะไรแต่ก็หยุดไว้

ขณะเดียวกัน จากการปรากฏขึ้นของวังจันทรา แผ่นดินดาวพระจันทร์สีชาดสั่นไหวถูกดึงดูดจนปูดนูนขึ้นมา ท้องฟ้าลาดเอียง ราวกับถูกพลังไร้รูปร่างบางอย่างดึงไว้

มองไกลๆ วังจันทราเก่าแก่ผ่านกาลเวลามาเนิ่นนาน หินขนาดยักษ์เผยความบรรพกาล แต่ไม่ว่าจะเป็นลวดลายหรือว่ารายละเอียดบนนั้น กลับแสดงให้เห็นความวิจิตรประณีตและความหรูหรา

ยิ่งมีความกว้างใหญ่ไพศาลโดดเด่นขึ้นมา

กำแพงสีชาด กระเบื้องสีแดงฉูดฉาด คานแกะสลักและทาสีอย่างวิจิตรประณีต อีกทั้งชายคาที่ยื่นออกมายังสูงตระหง่านสลับทับซ้อนกันอย่างน่าสนใจ ภาพสิงสาราสัตว์ในนั้นก็ราวกับมีชีวิต

โดยเฉพาะภายใต้หมอกเลือดที่ปกคลุมขมุกขมัว ประหนึ่งภาพร่างซึ่งลอยละล่องอยู่บนก้อนเมฆ แสดงให้เห็นถึงสงบเคร่งขรึมเป็นเอกเทศ

การมาเยือนของมันเหมือนกลายเป็นศูนย์กลางของโลกใบนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างต้องมารวมตัวที่มัน ไม่ว่าจะฟ้าหรือดิน…ล้วนเป็นเช่นนี้

ท้องฟ้าบิดเบี้ยว แผ่นดินกระเพื่อมขึ้นลง โลกทั้งใบกำลังครืนครัน

มีเพียงวังจันทราเป็นจุดดึงดูดสายตา แสงสีเลือดที่เปล่งออกมาส่องสว่างไปทั่วสารทิศ สาดส่องดาวพระจันทร์สีชาดทั้งใบ

เสี้ยวขณะนี้ ดาวพระจันทร์สีชาดก็เหมือนคารวะไปทางมัน ร่างเงาที่ถูกสวี่ชิงเปลี่ยนคำอธิษฐานไปเหล่านั้น สีของร่างกายกลับเป็นสีแดงชาดในพริบตา เสียงพึมพำก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม

และด้วยความโดดเด่นของสีชาด ใบหน้าภาพสัญลักษณ์บนประตูใหญ่ก็ยิ่งโหดเหี้ยม มองสวี่ชิงโกรธเกรี้ยว ขณะที่ความน่าเกรงขามแผ่ซ่านออกมาก็มาพร้อมกับเจตนาสังหาร เสียงของมันที่ดังออกมา ราวกับทัณฑ์สวรรค์นับไม่ถ้วน ฟาดผ่าครืนครันไปทั้งแปดทิศ

ยิ่งมีหิมะสีแดงชาดโปรยปรายไปรอบด้าน รวมตัวเป็นโครงกระดูกสวมชุดเกราะร่างแล้วร่างเล่า พุ่งวเข้าหาพวกสวี่ชิง

เผชิญหน้ากับสิ่งเหล่านี้ รัฐทายาทแค่นเสียงเย็น ก้าวออกไปก้าวหนึ่ง เมื่อที่เท้าเหยียบย่างลงไป พลังเตรียมสู่เทวะก็ปะทุขึ้นมาจากในร่าง กลายเป็นฝ่ามือยักษ์ข้างหนึ่ง คว้าไปทางอากาศเบื้องหน้า

ความว่างเปล่าก็พลันรางเลือน โครงกระดูกสวมเกราะเหล่านั้นพากันสั่นสะท้าน พังทลายลงพร้อมกัน แต่ครู่ต่อมาก็รวมตัวกันใหม่ กลายเป็นอสูรกระดูกโลหิตตัวแล้วตัวเล่า

เหมือนพวกมันเป็นอมตะ ไม่ว่าจะทำลายอย่างไรก็ไม่อาจสังหารมันได้ ซ้ำภายใต้การรวมตัวใหม่แต่ละครั้งก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น

แต่เหล่าพี่น้องรัฐทายาทย่อมไม่ใช่ผู้อ่อนแอ โดยเฉพาะยังเข้าขากันได้เป็นอย่างดี เวลานี้องค์หญิงหมิงเหมยทำปางมือ แม่น้ำกาลเวลาหลั่งไหลโหมพัดไป

ยิ่งมีผู้อาวุโสแปดที่เปล่งเสียงคำรามเสียงต่ำ เสียงคำรามของเขาสามารถส่งผลกับเจ็ดอารมณ์หกปรารถนา และยังสร้างระลอกคลื่นให้กับผู้ที่ตายด้านได้ ในชั่วพริบตา อสูรร้ายกระดูกโลหตเหล่านั้นก็พากันกระสับกระส่าย เกิดตื่นกลัวขึ้นมา

ไม่ทันได้สะกดอารมณ์ แม่น้ำกาลเวลาก็โถมมา คลื่นยักษ์พัดกวาดท่วมจมทั้งหมด

ส่วนนายกองทางนั้น ยามนี้ก็ไม่ได้ว่าง เขาหยิบม้วนหนังมนุษย์ออกมาจากถุงเก็บของ ร้องเรียกสวี่ชิง ทั้งสองจับคนละด้าน เปิดออกมาด้วยแรงทั้งหมด

เพียงพริบตา พวกเขาก็กางหนังมนุษย์ออกมา ด้านในมีลายนิ้วมือขนาดยักษ์ลายหนึ่งประทับไว้

ลายนิ้วมือนี้แปลกประหลาด มองผาดเดียวก็รู้สึกสั่นสะท้านทั้งจิตใจและวิญญาณ

นั่นคือลายนิ้วมือของเจ้าเหนือหัว นิ้วมือที่เคยสะกดบรรพจารย์เผ่าเงารัตติกาล

“อาชิงน้อย ผสานพิษต้องห้ามของเจ้าเข้าไปหน่อย!”

นายกองร้องเสียงสูง จากนั้นก็พ่นเลือดรดลงไปบนหนังมนุษย์เพื่อกระตุ้นมัน ลายนิ้วมือนี้ก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาทันที ยิ่งมีพลังอำนาจที่น่าครั่นคร้ามระเบิดออกมาด้านใน

สวี่ชิงดวงตาทั้งสองดำสนิท พลังพิษต้องห้ามตามออกไป ขณะทีปกคลุมลายนิ้วมือ นายกองก็หยดเลือดเพิ่มหยดแล้วหยดเล่า

ไม่นานนัก ลายนิ้วมือหนังมนุษย์ก็มีอำนาจสะกดเข้มข้นขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน