ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 757

บทที่ 757 ใครกำลังเดินหมาก

ทันทีที่กลิ่นอายน่ากลัวนี้ระเบิด มิติที่ถูกสกัดกั้นแผ่ระลอกคลื่นมหาศาล น้ำทะเลสาบซัดโหม มิติบิดเบี้ยว เม็ดฝนสั่นสะเทือน

ม่านฟ้ามิติแห่งนี้เกิดเมฆหมอก เดือดพล่านอย่างรวดเร็วแปรเปลี่ยนเป็นคลื่นวน หมุนวนครืนครันเลื่อนลั่น เชื่อมต่อกับหมอกบนทะเลสาบ คล้ายว่าเชื่อมต่อกับฟ้าดิน ก่อเป็นพายุหมุน

น่าครั่นคร้ามสยดสยองนัก ปกคลุมไปทั่วทุกทิศ น้ำฝนเทลงมารอบๆ

อักขระสีดำที่ลอยอยู่ข้างหน้าหมอก ภายใต้พายุหมุนนี้ ท่ามกลางกลิ่นอายที่น่าหวาดกลัวนี้ก็สั่นไหวไม่หยุด เกิดรอยแตกร้าวเป็นทางๆ อย่างที่ไม่อาจฟื้นฟูได้

เลือดสีดำไหลริน

บนกระดาษยันต์ที่แปรเปลี่ยนเป็นถนนนั่นยิ่งมีรอยร้าวเกิดขึ้นเช่นกัน

คล้ายว่ากระซัดโหมจากหมอกแผ่พลังน่าครั่นคร้ามออกมาเกินขอบเขตของยันต์ทั้งสองแผ่น ทำให้มันเกิดสัญญาณที่ไม่อาจทนรับได้

ในยันต์ตอนนี้มีใบหน้าปรากฏขึ้นรางเลือน จ้องหมอกที่สวี่ชิงอยู่ในนั้นเขม็ง แม้ใบหน้านี้จะมองเห็นได้ไม่ชัดเจน แต่สีหน้ามืดครึ้มอย่างมาก

ขณะเดียวกัน โซ่เหล็กห้าสิบสองเส้นที่ยื่นออกมาจากในทะเลสาบก็สั่นอย่างรุนแรง จากเสียงคำรามต่ำที่ดังมาจากในกลุ่มหมอก โซ่เหล็กสั่นไหวดังเคร้ง ขาดไปเจ็ดเส้นในพริบตา!

ทะเลสาบระเบิดสนั่นหวั่นไหว โซ่เหล็กที่ขาดแหลกละเอียดเป็นชุ่นๆ กลายเป็นเถ้าธุลี เส้นไหมในนั้นก็เช่นกัน ถูกพลังดิ้นรนรุนแรงที่แผ่ออกมาจากในกลุ่มหมอกกระชากขาดทันที

เห็นเป็นเช่นนี้ ใบหน้าในอักขระสีดำสีหน้าฉายแววไม่ยอมจำนน ปากส่งเสียงแปลกประหลาดออกมา

“ศาสดาจารย์ถาม วารีพิฆาตแลกเปลี่ยน สังหารผีกำจัดภัย พบพานอุปสรรคควรทำเช่นไร ข้าทั้งหลายตอบ ผู้ไม่ฟังคำสั่งข้าสะบั้นเศียร!”

เสียงดุจผีร่ำไห้หมาป่าหอนดังแผ่ไปทั่ว ผิวน้ำเดือดพล่าน ดาบยาวที่ก่อตัวขึ้นจากน้ำทะเลสาบด้ามหนึ่งพุ่งออกมาจากผิวน้ำ ฟันไปยังกลุ่มหมอกที่สวี่ชิงอยู่ทันที

รวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง ซัดเม็ดฝนนับไม่ถ้วน ตัดมิติ ขยี้ความว่างเปล่า ทำลายล้างสังหาร

ขณะเดียวกัน ตัวอักขระสีดำนั่น เปลวไฟสีเขียวลุกโหม เพิ่มพลังให้กับมัน จะฝืนประทับตรา

ยันต์ถนนยาวปะทุเช่นกัน เพิ่มแรงหอบม้วน

และสวี่ชิงที่เป็นต้นกำเนิดของทุกอย่างตอนนี้อยู่ในพายุกลุ่มหมอก ร่างโค้งงอ สั่นสะท้านรุนแรง ปากส่งเสียงคำรามที่ไม่เหมือนเสียงมนุษย์

ความเจ็บปวดที่ยากบรรยายราวฟ้าถล่มดินทลายกวาดโหมไปที่ร่างกายและวิญญาณของเขา ฉีกทึ้งกายวิญญาณของเขา แผ่หมอกพิษดำทะมึนอีกทั้งมากขึ้นออกมา

เพียงพริบตา โซ่เหล็กที่พันธนาการอยู่บนร่างของเขา ภายใต้เสียงเคร้งๆ ก็ขาดไปเจ็ดเส้น

ยิ่งมีตะปูที่ควบคุมวิญญาณของเขาในร่างทั้งสิบสี่ดอก ต่างถูกบีบออกมาจากร่างของเขา ท่ามกลางเสียงผลุบๆ หอบม้วนตลบ พุ่งออกไป ทะลุผ่านกลุ่มหมอก ตรงไปยังดาบวารีที่ประชิดมานอกกลุ่มหมอก

เสียงผลุบๆ ดังมา ดาบวารีถูกพุ่งทะลุเป็นสิบสี่รู พุ่งตรงไปยังอักขระสีดำและยันต์ถนนยาว

เพียงพริบตาก็พุ่งทะลุอีกครั้ง

อักขระสีดำพรุนเป็นรังผึ้ง ยันต์ถนนยาวขณะสั่นสะท้านก็หายไปส่วนหนึ่ง และความเสียหายของพวกมันก็ทำให้พลังพื้นที่ที่ผนึกลดลง เสี้ยวขณะต่อมา การเดือดพล่านของกลุ่มหมอกก็ท่วมฟ้า

ในเสียงครืนครันเลื่อนลั่น โซ่และเส้นไหมจากน้ำทะเลสาบที่เหลือ อีกทั้งยังมีตะปูก็ทยอยแตกสลาย ถูกเค้นออกมาอย่างรวดเร็ว

ดาบวารีที่ผุพังนั่นถูกพุ่งทะลุผ่านอยู่ตลอด สุดท้ายในยามที่จมไปในกลุ่มหมอกก็แยกเป็นส่วนๆ แตกสลาย

และในเสี้ยวขณะนี้ โซ่เหล็กเส้นสุุดท้าย ไหมวารีเส้นสุดท้าย ตะปูดอกสุดท้ายก็ทยอยแลหกสลาย กลุ่มหมอกปะทุออกมาข้างนอก

ขณะเดียวกับที่เสียงระเบิดดังก้อง ไอหมอกก็หดเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว ในยามที่ขยายและยุบตัว ก็เผยให้เห็นเงาร่างที่สั่นสะท้านฟ้าดินร่างหนึ่งในกลุ่มหมอก

โบราณ มืดมิด สังหาร คือความรู้สึกแรกที่สัมผัสได้เงาร่างนี้

ทั่วทั้งร่างเขาไม่เห็นผิวหนังใดๆ ทั้งสิ้น ถูกเกราะสีดำปกคลุม แม้แต่ศีรษะก็เช่นกัน น่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะบริเวณดวงตาทั้งสองข้าง ตรงนั้นมีเปลวไฟเย็นเยือกลุกไหม้อยู่

ความเย็นชาเด่นชัดเป็นอย่างยิ่ง มากพอจะให้คนที่เห็นหวาดกลัว

ยิ่งมีหมอกสีดำเป็นกลุ่มๆ ลอยอ้อยอิ่งจากบนเกราะ รวมตัวมาอย่างรวดเร็วที่หลังเขา เพียงพริบตาก็เหมือนแปรเปลี่ยนเป็นผ้าคลุมสีดำบดบังฟ้าดิน

ผ้าคลุมปลิวสะบัดไปตามคลื่นวนบนม่านฟ้า ปกคลุมมิติแห่งนี้ ความเน่าเปื่อยและพิษร้ายแรงแผ่ลามไปอย่างไร้ขอบเขต

นี่ก็คือสภาวะเทพขั้นที่สองหลังจากที่ซ้อนทับแล้วของสวี่ชิง ภายใต้สภาวะนี้ สรรพสิ่งทั้งหลายต่อหน้าเขาเหมือนจะแห้งเหี่ยว จะดับสลายตายไปทั้งหมด

พันธนาการวารีหยินหยางวิญญาณปรโลกนี่ก็เช่นกัน

สวี่ชิงเงยหน้า ก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง ท่ามกลางฟ้าดินที่สั่นไหว เขามาปรากฏอยู่ข้างหน้าอักขระสีดำนั่น ยกฝ่ามือขวาที่ไม่เหมือนมือมนุษย์ดำทะมึนนั่นขึ้น แล้วคว้าไป

อักขระสีดำเผาไหม้รุนแรง แผ่ควันดำออกมา เหมือนมังกรดำเป็นตัวๆ คำรามไปหาสวี่ชิงจากทั่วทุกสารทิศ แต่ในทันทีที่เข้าใกล้ เสียงคำรามของพวกมันก็กลายเป็นเสียงร้องโหยหวนน่าเวทนา

สภาวะของสวี่ชิงในตอนนี้ สำแดงพิษแข็งแกร่งเฉียบคมถึงขีดจำกัดสูงสุดของเขาออกมาแล้ว โจมตีทุกสิ่ง มังกรดำเหล่านั้นต่างได้รับผลกระทบทั้งสิ้น แตกสลายอยู่ตลอด

หมวกเกราะสีดำปกปิดสีหน้าของสวี่ชิง มีเพียงดวงตาทั้งสองที่แผ่เปลวไฟเย็นเยือกออกมา เขาเมินมังกรดำที่ร้องโหยหวนน่าเวทนาพวกนั้น มือขวาคว้าอักขระสีดำเอาไว้แล้วบีบเต็มแรง

เสียงกร๊อบดังขึ้น อักขระแตกสลาย มังกรดำรอบๆ ก็แปรเปลี่ยนเป็นเลือดสีดำร่วงหยดไปในทะเลสาบ

ส่วนสวี่ชิงรู้ดีว่าตัวเองภายใต้สภาวะเช่นนี้ไม่สามารถยืนหยัดได้นาน ดังนั้นตอนนี้หลังจากบีบอักขระแหลกละเอียด เขาเงยหน้ามองไปยังสุดปลายถนนสายนาวอย่างเย็นชา

บนยันต์ถนนที่พรุนเป็นรังผึ้งมีเงาร่างหนึ่งพลันปรากฏขึ้นมา

เงาร่างแปลกประหลาดนี้ไม่ใช่กายเลือดเนื้อ แต่เป็นตุ๊กตากระดาษสีดำ

มันยืนบนถนนยันต์ที่ม้วนขึ้น ดวงตาที่ถูกวาดไว้ฉายแววตาเย็นชา จ้องมองสวี่ชิง เอ่ยขึ้นเนิบนาบ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน