ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 770

บทที่ 770 พายุตั้งเค้า

‘ศิษย์พี่ใหญ่มีภพที่แล้วหลายภพ กลับชาติมาเกิดหลายชาติ ลึกลับเกินคาดเดา

‘ศิษย์พี่รองมีวาสนาจากหวงเหยียน ได้รับความรักจากวิหคเพลิงสวรรค์ ย่อมมีส่วนที่ไม่ธรรมดา

‘ศิษย์พี่สาม…มีความเกี่ยวพันกับจักรพรรดิภูต บางทีอาจจะมาจากแดนศักดิ์สิทธิ์

‘เช่นนั้นข้า…มีจุดที่พิเศษอัศจรรย์อะไร’

สวี่ชิงเงียบนิ่ง เขาไม่คิดว่าตัวเองจะแตกต่างอะไรกับคนอื่นสักเท่าไร นอกเสียจาก…เขามีความสัมพันธ์กับอีกา

แล้วก็ ตอนนั้นที่สู้กับชื่อหมู่ ภาพที่ได้เห็นในผลึกวารีสีม่วง ห้วงเวลาที่ไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จนั่น

ในห้วงเวลานั้นเขาตายแล้ว นี่ไม่เหมือนกับประสบการณ์ของเขา

“ข้าตายแล้วครั้งหนึ่งจริงๆ หรือ”

ในแสงจันทร์ สวี่ชิงพึมพำเสียงเบา เสียงผสานไปในความมืด คล้ายว่าวาดระลอกคลื่นไปในม่านฟ้าราตรี

ชั้นเมฆไม่รู้ว่าสัมผัสได้หรือไม่ จากลมที่พัด ก็ตลบอวลมาในม่านราตรี ค่อยๆ หนาขึ้น สายฟ้าที่เนื่องจากเสียงฟ้าผ่าที่ปรากฏช้ากว่าแสง จึงไร้เสียง ปรากฏวับแวมในนั้น

ไม่นานนักเสียงฟ้าที่ดังช้าก็มาเยือน

เสียงเปรี้ยงปร้างฟาดผ่าไปทั่วทั้งเมืองหลวง ฝนเทลงมา ตกอยู่ทั้งคืนจวนจนกระทั่งฟ้าสาง ก็ยังคงมืดครึ้มอึมครึม ทำให้คนเกิดความรู้สึกขี้เกียจโดยไม่รู้ตัว

จนกระทั่งหลังเที่ยง ฝนก็ตกลงมาอีกครั้ง

สวี่ชิงวันนี้ไม่ได้ไปวังศึกษา สายแทบจะทั้งหมดที่นั่นเขาพิจารณาได้ประมาณหนึ่งแล้ว ตอนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขาคือตัดสินใจเลือก

นอกจากนี้ ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งคือวันนี้เขามีนัด

คนที่นัดคือองค์หญิงสาม

หากเป็นคนอื่นสวี่ชิงจะปฏิเสธก็ได้ แต่ความปรารถนาดีที่แสดงออกมาตลอดทางขององค์หญิงสามก่อนหน้านี้ ทำให้เขายากที่จะปฏิเสธ นิสัยของเขาก็เป็นแบบนี้

แม้ว่าผู้บำเพ็ญจะใช้พลังบำเพ็ญก่อเป็นกำแพงสกัดกั้นเม็ดฝนที่ร่วงลงมา แต่ในเมื่อตัวอยู่ในโลกโลกีย์ เรื่องบางเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวต่างจากคนอื่น

นี่เป็นส่วนหนึ่งของการฝึกจิตใจ และเป็นสายฝึกฝนจิตของวังศึกษาที่สวี่ชิงสัมผัสรับรู้ได้มา

ตอนนี้เดินอยู่บนถนนเมืองหลวง มองผู้คนสัญจรไปมา สวี่ชิงเดินไม่เร็ว ขบคิดสายของวังศึกษาพลางเดินไปยังสถานที่ที่นัดหมาย

ฝนร่วงหล่นบนร่มกระดาษน้ำมัน ส่งเสียงซู่ซ่าออกมา แล้วไหลไปตามร่ม กลายเป็นเส้น ระหว่างที่ไหลลงพื้นดิน ลมพัดมันเฉียง ขาดเป็นช่วงๆ

สุดท้ายก็กลายเป็นเม็ดฝน ร่วงหล่นไปบนพื้นพร้อมกับเหล่าสหายของมัน

‘หยดฝนคือหยดฝน หยดฝนไม่ใช่หยดฝน หยดฝนก็ยังคงเป็นหยดฝน’

สวี่ชิงเงยหน้า มองม่านฟ้า ระลอกคลื่นในใจที่เกิดขึ้นเพราะที่มาที่ไปของอาจารย์ตัวเองและคำพูดของศิษย์พี่ใหญ่ค่อยๆ สงบลง

‘ความหฤหรรษ์ของโลกใบนี้ก็เป็นเพราะความไม่รู้ของมัน

‘ส่วนข้าเคยตายไปแล้วครั้งหนึ่งจริงหรือไม่ นี่ไม่สำคัญ ที่สำคัญคือข้ายังมีชีวิตอยู่

‘ถ้าดีกว่านี้อีกเล็กน้อยก็ยิ่งดีเลย’

สวี่ชิงพึมพำในใจ นี่เป็นความฝันในตอนเด็กๆ ที่อยู่ที่ถ้ำยาจก ตอนนี้ก็ยังคงเป็นเช่นนี้ ไม่เคยเปลี่ยนไป

มีชีวิตอยู่ต่อไป

มีเพียงแค่มีชีวิตอยู่ต่อไปเท่านั้นจึงจะเลิกม่านที่บดบังอยู่ข้างหน้าได้ ถึงจะมองเห็นความจริง ถึงจะสามารถ…ร่วมกับท่านอาจารย์ กับศิษย์พี่ใหญ่ กับสหายในสำนัก…เดินทางไปด้วยกันได้

สวี่ชิงสูดลมหายใจลึก ท่ามกลางสายฝนที่ตกหนักยามพลบค่ำ ค่อยๆ เดินจากไปไกล จวบจนเมื่อฟ้าเริ่มมืดมิด เขาก็มาถึงทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองหลวง

ที่นั่นมีตำหนักหงส์ตำหนักหนึ่ง

สิ่งก่อสร้างที่คล้ายกันทำให้สวี่ชิงจ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง

ที่นี่เป็นจวนนอกวังขององค์หญิงสาม

นัดในวันนี้ไม่ได้มีแค่เขาเท่านั้น ยังมีผู้เก่งกาจอัจฉริยะของแดนใหญ่เมืองหลวงจักรพรรดิอีกจำนวนหนึ่งด้วย ทั้งทั้งยังมีสหายสนิทของนาง ตลอดจนผู้มีความสามารถปราดเปรื่องอีกจำนวนหนึ่ง

สวี่ชิงรู้ นี่คือวิธีแสดงความความหวังดีขององค์หญิงสาม คิดจะแนะนำคนให้เขารู้จักมากขึ้น

แม้จะไม่ถนัดเรื่องการปฏิสัมพันธ์ แต่สำหรับความหวังดี สวี่ชิงเลือกที่จะรับเอาไว้ และทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในจวนองค์หญิงสาม ท้องฟ้าก็พลันมีเสียงสายฟ้าคำรามลั่นดังมา

ความดังของเสียงสายฟ้านี้สะท้านฟ้าดิน เหมือนมีเทพยักษ์ส่งเสียงคำรามอยู่ในท้องฟ้า ทำให้เม็ดฝนนับไม่ถ้วนระเบิดกลายเป็นหมอกฝน

ในใจของทุกคน จากเสียงสายฟ้าเลื่อนลั่นสะท้านฟ้าดินที่ดังกะทันหันนี้ก็เกิดระลอกคลื่นขึ้นมา

สวี่ชิงขมวดคิ้ว ฝีเท้าหยุดชะงัก เงยหน้ามองไปยังม่านฟ้าอันมืดมิด

สายฟ้าย่อมสั่นสะท้านเขาไม่ได้ แต่ความรู้สึกไม่เป็นสุขที่เกิดขึ้นในใจ ในทันทีที่เสียงฟ้านี้ดังมา ก็รุนแรงเป็นอย่างยิ่ง

นั่นคือสัญญาณเตือนวิถีสวรรค์

ต้องรู้ว่าต่อให้เป็นเรื่องลอบสังหารในเมืองหลวงก็ยังไม่มีสัญญาณเตือนวิถีสวรรค์แบบนี้ แต่ตอนนี้ สัญญาณเตือนนี้เกิดเป็นระลอกคลื่นในใจของเขา

‘มีเรื่องใหญ่อะไรกำลังจะเกิดขึ้น…’

สวี่ชิงในใจครุ่นคิด เดินไปในจวนองค์หญิงสาม

ขณะเดียวกัน ทางเหนือของวังหลวง ที่นั่นมีกลุ่มสิ่งก่อสร้างลึกลับกลุ่มหนึ่ง เป็นสีดำทั้งหมด โดยมีเจดีย์สีดำเป็นองค์ๆ ตั้งเรียงเป็นสี่เหลี่ยมคางหมูวางพาดผ่าน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน