ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 823

บทที่ 823 เขาเป็นของข้า

สำหรับมนุษย์หุ่นฟาง เรื่องราวที่เจอในหลายปีนี้ทำให้นางรู้สึกว่าเขตติงหนึ่งสามสองเป็นเหมือนสวรรค์

อยู่ที่นั่นไม่มีอะไรต้องกังวล ตายก็ไม่เป็นไร ยังมีชีวิตอยู่ได้

อยู่ที่นั่นยังมีคนพูดคุย มีคนเล่นหลอกผีด้วยกัน แม้ข้างกายมีนิ้วมือเทพเจ้านอนอยู่ แต่อย่างไรเวลาส่วนใหญ่องค์ท่านล้วนหลับสนิท

อีกอย่าง อยู่ที่นั่นยังมีผู้ดูแลให้ตนแกล้งเล่นตลอด

แม้ตอนนั้นอยากได้อิสระ แต่พออิสระเข้าจริงๆ นางพบว่าตัวเองไม่มีความสุข ชีวิตข้างนอกลำบากยากเข็ญเกินไปโดยแท้ ความเป็นอมตะนั้นทำให้ถูกคนหาวิธีเล่นสนุกมากมายไม่ซ้ำ

น่าเวทนาจนไม่อยากเห็น

จนกระทั่งตอนนี้ ความพิเศษนั้นก็ใกล้จะหายไป ไม่อาจทำให้ร่างกายตนกลับมาเหมือนเดิม แต่อย่างน้อยนางยังประคองตัวได้ แท่นโม่ที่น่าเวทนาเหมือนกับนาง บัดนี้ก็ใกล้ตายแล้ว

เป็นเช่นนี้ต่อไป อย่างมากสิบกว่าปี ความเป็นอมตะของนางจะหายไปโดยสมบูรณ์ ตอนนั้นนางคิดว่าตัวเองอาจกลายเป็นเศษธุลีในพริบตา

นางกำลังรอ รอความตายมาเยือน

ดวงตาของนางจึงเลื่อนลอยไปนานแล้ว และไม่ว่าอย่างไร นางก็ไม่เคยคิดว่าจะสัมผัสถึงกลิ่นอายของสวี่ชิงในเผ่านภาคิมหันต์!

นี่เป็นเรื่องเหลือเชื่อสำหรับนาง เพราะที่นี่อยู่ห่างเขตปกครองผนึกสมุทร…ไกลมากเหลือเกิน

ดังนั้นนางถึงตะลึงและตื่นเต้น

แขนข้างเดียวที่เหลือก็ออกแรงตบแท่นโม่ข้างกาย แต่น่าเสียดาย แท่นโม่นิ่งไม่ไหวติง

และการกระทำเช่นนี้ของนางก็ดึงความสนใจเจ้าของแผง

นี่คือผู้ฝึกบำเพ็ญที่มีเกล็ดสีขาวทั้งตัวและส่วนหัวคล้ายกับเผ่ามนุษย์ แต่ที่ต่างคือดวงตาเขามีสามดวง

ดวงตาตรงกลางเป็นสีขาวล้วน ให้ความรู้สึกเหมือนเห็นทะลุความว่างเปล่าได้

ยอดศีรษะของเขาถึงกับมีภูเขาขนาดเล็กลูกหนึ่งวนเวียนอยู่

ชัดทีเดียว คนผู้นี้ก็เป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมมหกรรมออกล่า

ยามนี้เขามองสวี่ชิง สายตาตกที่ภูเขาขนาดเล็กเหนือศีรษะสวี่ชิงก่อน จากนั้นพินิจพิเคราะห์สวี่ชิงหลายครั้ง ประกายมืดหม่นฉายวาบ

“เผ่ามนุษย์? ในนภาคิมหันต์เจอน้อยคนทีเดียว”

สวี่ชิงสีหน้าปกติ เขารู้เผ่าของอีกฝ่ายเช่นกัน

“เผ่าไป๋เจ๋อ

สวี่ชิงไม่ได้รู้สึกดีอะไรกับเผ่านี้ กลุ่มที่ทุ่มกำลังร่วมสงครามฟ้าทมิฬในแดนใหญ่วิญญาณทมิฬก็คือเผ่านี้

เขาจึงไม่ได้พูดอะไรมาก พลันชี้มนุษย์หุ่นฟาง

“สิ่งนี้ขายอย่างไร”

ผู้ฝึกบำเพ็ญเผ่าไป๋เจ๋อยิ้ม ยกมือคว้า มนุษย์หุ่นฟางพลันลอยมา ถูกมือที่มีแต่เกล็ดสีขาวของเขากำไว้ในฝ่ามือ บีบคลึงไปพลางมนุษย์หุ่นฟางส่งเสียงร้องน่าสังเวช

“แม้สิ่งนี้ระดับต่ำนัก แต่ก็น่าสนใจ มีส่วนพิเศษของเทพเจ้า มีแนวคิดของความอมตะ น่าศึกษาทีเดียว”

“อีกอย่าง วิญญาณที่ผนึกข้างในเป็นวิญญาณเผ่ามนุษย์ ทั้งยังเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญหญิง หน้าตาก็ใช้ได้ แม้ข้าเล่นจนเบื่อแล้ว แต่ราคาสิ่งนี้ยังสูงอยู่”

ผู้ฝึกบำเพ็ญเผ่าไป๋เจ๋อมองสวี่ชิง สังเกตสีหน้าเขาแล้วยิ้มกล่าว

“หรือว่า นางเป็นสหายของเจ้า หากเป็นเช่นนั้น เจ้าเอาภูเขาต้องห้ามบนหัวเจ้ามาแลกได้!”

“ยังมีแท่นโม่ครึ่งซีกนั่นด้วย มาจากที่เดียวกับมนุษย์หุ่นฟาง แต่น่าเสียดายมันใกล้สลายแล้ว ถ้าเจ้าต้องการ ถือเป็นของแถมให้เจ้าได้”

คำพูดของผู้ฝึกบำเพ็ญไป๋เจ๋อดึงความสนใจผู้ฝึกบำเพ็ญรอบด้าน หลายสายตาจึงกวาดมา บ้างก็มีเสียงหัวเราะเยาะ

ตั้งแต่เข้าย่านการค้านี้ สวี่ชิงก็รับรู้ได้ถึงความคิดชั่วร้ายจากสายตามากมาย ในนั้นมีความเหยียดหยามไม่น้อย

การตกต่ำของเผ่ามนุษย์ทำให้เผ่าแข็งแกร่งในปัจจุบันมองว่าฐานะต่ำต้อยไม่พอ จะไม่ถูกเอามาใส่ใจเลยด้วยซ้ำ รังแกก็รังแกไป ฆ่าก็ฆ่าไป

เพียงแต่ภูเขาต้องห้ามเหนือศีรษะสวี่ชิงแสดงฐานะผู้เข้าร่วมมหกรรมออกล่า ถึงได้ทำให้คนอื่นเห็นความสำคัญอยู่บ้าง

เพราะตอนมหกรรมออกล่า ผู้เล่นเข่นฆ่ากันเองเป็นกฎข้อหนึ่ง แต่ผู้ไม่มีคุณสมบัติจะออกมือไม่ได้

กับเสียงหัวเราะเยาะและสายตารอบด้าน สวี่ชิงยังสีหน้าเรียบนิ่ง ส่ายหน้าหันกายจะจากไป

ราคานี้เขาไม่รับอยู่แล้ว

เห็นสวี่ชิงจะไป ผู้ฝึกบำเพ็ญไป๋เจ๋อผู้นั้นออกแรงบีบมนุษย์หุ่นฟาง แต่ครั้งนี้นางกัดฟัน พยายามควบคุมไม่ให้ตัวเองร้องเจ็บปวด

“น่าสนใจนี่”

ผู้ฝึกบำเพ็ญไป๋เจ๋อหัวเราะ มองสวี่ชิงที่จากไปและเริ่มหรี่ตา ดวงตาที่สามบนหน้าผากเผยแสงสีขาวยากสังเกตเห็น

ในนั้นพลันปรากฏเงามายาของสมบัติลับสี่คลังแล้ววาบหายไป

‘สี่สมบัติวิญญาณลับ…’

ผู้ฝึกบำเพ็ญไป๋เจ๋อพึมพำในใจ ดวงตาที่สามกลับมาปกติ เอ่ยปากโดยพลัน

“เผ่ามนุษย์สหายร่วมมรรคา เลือดเนื้อสิ่งมีชีวิตประเภทเทพชั้นดีหนึ่งร้อยชั่งเป็นอย่างไร”

สวี่ชิงชะงักฝีเท้า ใคร่ครวญในใจ เขาสัมผัสได้ว่าหากติงหนึ่งสามสองอยู่พร้อมหน้าอาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง และที่สำคัญที่สุด นี่คือหนึ่งในความยึดติดของเขา

เขาเป็นผู้ดูแลของเขตติงหนึ่งสามสอง อดีตเจ้าวังแต่งตั้งด้วยตัวเอง

หลังจากนิ่งเงียบ สวี่ชิงจึงหยิบถุงใส่ของออกมา

เขามีเลือดเนื้อของสิ่งมีชีวิตประเภทเทพ ได้มาจากแดนใหญ่เซ่นจันทรา แม้จำนวนไม่มาก แต่ยังพอมีหลายร้อยชั่ง

สวี่ชิงจึงโยนถุงใส่ของเข้าไปทันที

ผู้ฝึกบำเพ็ญไป๋เจ๋อรับแล้วสัมผัสดู พยักหน้าพอใจ จากนั้นโยนมนุษย์หุ่นฟางในมือออกมาส่งๆ

ยังมีแท่นโม่ ถูกเขาโบกมือลอยมาตกที่สวี่ชิง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน