ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 944

บทที่ 944 หยิบตะเกียงกลางเปลวเพลิง

ในดาวจักรพรรดิโบราณ สายตานับหมื่นรวมอยู่บนแท่นบูชาลึกลับมหัศจรรย์ที่จักรพรรดิมนุษย์สำเร็จเทพ

ยามนี้แท่นบูชากลายเป็นหัวใจสำคัญของการเปลี่ยนแปลงอย่างมหันต์ในพิธีบูชาบรรพชน!

มองจากไกลๆ แท่นบูชาห้าเหลี่ยมนี้เป็นสีดำล้วน ให้ความรู้สึกผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก ยิ่งมีความรู้สึกหนักอึ้งหาใดเปรียบ

มองดูภาพรวม ราวกับตักขึ้นมาจากห้วงเวลา ผุดขึ้นมาจากส่วนลึกของนรก

และนอกจากรอยตราสัญลักษณ์ซับซ้อนมากมายบนนั้น ที่ดึงดูดสายตาที่สุดก็คือศาลเจ้ากับโลงศพห้าใบ!

โลงศพโบราณแผ่จิตจักรพรรดิไม่สิ้นสุด ศพอดีตจักรพรรดิมนุษย์ด้านในเป็นตัวแทนสายเลือดราชวงศ์ สามารถสืบย้อนไปถึงจักรพรรดิโบราณเสวียนโยว ได้รับการยอมรับจากวิถีสวรรค์บนแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์

ความสูงส่งทางสายเลือดของพวกเขาถือเป็นที่สุดบนแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์

ส่วนศาลเจ้ายิ่งสร้างได้หรูหรายิ่ง วัสดุถึงกับเป็นกระดูกเทพเจ้า!

นี่ย่อมเป็นสิ่งล้ำค่าที่เผ่ามนุษย์ซ่อนไว้ ถูกจักรพรรดิมนุษย์เอาออกมาสร้างเป็นศาลเจ้าห้าหลัง และด้วยวัสดุไม่ธรรมดานี้ ทำให้กลิ่นอายเทพเจ้าในศาลเจ้าทั้งห้าเด่นชัดเป็นพิเศษ

ยามนี้กลิ่นอายรวมอยู่เหนือแผ่นป้ายสีดำในศาลเจ้า บุกทะลวงความว่างเปล่า ฟ้าดินล้วนเปลี่ยนสีเพราะมัน

ทั้งหมดนี้เรียกได้ว่าหรูหราอย่างที่สุด นอกจากราชวงศ์ ผู้บำเพ็ญที่เหลือแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะได้มา

และการสำเร็จเทพต้องจุดเพลิงเทวะ ขั้นตอนนี้ต้องใช้พิธีกรรม!

แต่พิธีกรรมไม่มีรูปแบบแน่นอน ทุกการมีอยู่ที่อยากสำเร็จเทพล้วนต่างกัน

อย่างแรกคือโครงกระดูกห้าธาตุที่สวี่ชิงเคยเห็นใต้เสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะในมณฑลรับเสด็จราชัน อย่างที่สองคือการจัดเตรียมในห้วงเวลาของบุตรเทวะแห่งตำหนักเทพชื่อหมู่บนแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทรา

ยังมีอย่างที่สาม คือการแทนที่เทพเจ้าแมงมุมของอุปราชไอศวรรย์เผ่านภาคิมหันต์ผู้นั้น

แท่นบูชาเหนือธรรมดาในดาวจักรพรรดิโบราณเผ่ามนุษย์ ก็คือพิธีกรรมสำเร็จเทพที่จักรพรรดิมนุษย์เลือกให้ตนเอง

แต่ไม่ว่าโลงศพหรือศาลเจ้าชัดว่าล้วนไม่ใช่จุดสำคัญของพิธีกรรมนี้ ตะเกียงสีม่วงที่อยู่ตรงกลางพิธีกรรมต่างหากที่เป็นหัวใจสำคัญ

นั่นเป็นกลิ่นอายเซียน!

นี่ใช้โชคชะตาทั้งเผ่าเป็นลม ใช้กระดูกเทพเจ้าเป็นเตา ใช้กลิ่นอายเซียนตะเกียงโบราณเป็นไฟ ใช้จักรพรรดิมนุษย์ในอดีตเป็นฟืน เผาเซียนกับเทพ!

ระดับความยิ่งใหญ่ของมันเหนือชั้นกว่าทุกสิ่งที่สวี่ชิงเคยเห็น

นี่คือพิธีกรรมโดยสมบูรณ์ที่จักรพรรดิมนุษย์สำเร็จเทพ

ดังนั้นในทะเลเพลิงที่แผ่ออกมา เงาร่างที่ก่อรูปในเพลิงเทวะอันใกล้สมบูรณ์เหล่านั้น ตัวพวกมันล้วนอยู่ในสภาวะยิ่งกว่ามหัศจรรย์

ไม่ใช่ผู้บำเพ็ญเซียน

ทั้งไม่ใช่เทพเจ้า

หากเป็นกึ่งกลางของผู้บำเพ็ญเซียนกับเทพเจ้า

แม้เป็นเพียงภาพมายา ทั้งไม่มีกำลังรบแน่นอนและพลังบำเพ็ญที่จับต้องได้ แต่พวกมันกลับมีสถานะชวนตะลึงที่ทำให้ผู้บำเพ็ญราบคาบได้ และภายใต้การปราบปรามด้วยสถานะเช่นนี้ อีกทั้งอยู่ในเปลวเพลิงที่กำลังลุกโชน…

ผู้บำเพ็ญที่ก้าวเข้าไปในนั้น ระหว่างต่อสู้กับเงาร่างเหล่านั้น ไอพลังประหลาดในกายจะพุ่งถึงขั้นสูงสุดในพริบตา

หากไม่ดับสลาย ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของเงาร่างนี้

แต่สวี่ชิงต่างออกไป

เขาไม่นับเป็นผู้บำเพ็ญ ทั้งยังไม่ใช่เทพเจ้า

เส้นทางที่เขาเดินตอนนี้ไม่เคยมีใครเดินมาก่อน ในฐานะผู้เบิกทางสายนี้ เขามีพลังบำเพ็ญของผู้บำเพ็ญ มีอำนาจของเทพเจ้า และมีไหมวิญญาณของเซียนต่างวิถี

ร่างกายเขายังเป็นกายของเทพเจ้า

ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเคยกลืนโลหิตของเสี้ยวหน้า ผืนอนัตตาในกายมีอำนาจเทพเจ้าลวงตามากกว่าร้อย

ดังนั้นความสูงส่งของสถานะเขา เมื่อเทียบกับเทพเจ้าที่แท้จริงก็ไม่ต่างกันเท่าไร

บวกกับเงาร่างในทะเลเพลิงเหล่านี้ยังถูกตะเกียงดำจื่อเสวียนที่มีปฏิกิริยากับเขาทอนกำลังไป

ดังนั้น…ท่ามกลางเสียงสนั่นหวั่นไหวแทบหูหนวกไม่ขาดสาย สวี่ชิงที่บุกสังหารในทะเลเพลิงทำลายเงาร่างราบเป็นหน้ากลองด้วยพลังแข็งแกร่งทรงอานุภาพ ราวกับกลายเป็นพายุกวาดล้างสรรพสิ่ง

ไม่ว่ากระบี่จักรพรรดิในมือ หรือเจ้าเงา หรือเถาวัลย์เทพ ทั้งหมดทั้งมวลล้วนเป็นส่วนหนึ่งของพายุนี้

ผ่านไปที่ใดล้วนถูกปราบจนราบคาบ

เห็นเถาวัลย์เทพหวีดคำราม กลืนกินเปลวเพลิงด้วยตื่นเต้นพลางม้วนไปยังเงาร่างสายแล้วสายเล่า คล้ายในความเข้าใจของมันเหล่านี้ล้วนเป็นอาหาร

เปลวเพลิงเลิศรสยิ่ง เงาร่างเป็นดั่งน้ำตาลเม็ด

ด้านเจ้าเงาก็ไม่ยอมน้อยหน้า ขณะกระโดดไปมา กลายเป็นชิ้นส่วนเงานับไม่ถ้วนในเปลวเพลิง

หากรวมชิ้นส่วนเงาเหล่านี้เข้าด้วยกัน จะพบว่านั่นคือต้นไม้ใหญ่ ใต้ต้นไม้มีโลงศพห้อยลงมา มีดวงตาประหลาดงอกอยู่เต็มไปหมด

แต่สวี่ชิงเองก็หลักแหลมไม่ต่างกัน แกว่งกระบี่จักรพรรดิสะท้านทั่วทิศ

ขณะห้อตะบึงกวาดล้าง ความหิวโหยข้างในที่เคยถูกข่มไว้หลังกลืนโลหิตเสี้ยวหน้าบนแผ่นดินเทวะ คล้ายถูกกลิ่นอายของเพลิงเทวะดึงดูดจนปรากฏขึ้นอีกครั้ง

หิว…

ชั่วขณะที่ความรู้สึกนี้ปรากฏ นัยน์ตาสวี่ชิงออกแดงเล็กน้อย พลันยกกระบี่จักรพรรดิในมือปล่อยให้เงาร่างสายหนึ่งเข้ามาใกล้ พริบตาที่โผเข้ามา เขาอ้าปากทันใด

ดูดกลืนอย่างโหดเหี้ยม

ฉับพลันเงาร่างสายนั้นสั่นสะเทือนทั้งกาย ถึงกับถูกสวี่ชิงดูดเข้ามาในปาก

ผืนอนัตตาในกายสวี่ชิงพลันสั่นไหว เงาร่างเพลิงเทวะที่ถูกเขากลืนลงไปกลายเป็นฝนเพลิงสาดลงมา ก่อรูปเป็นสารอาหารและยิ่งดึงความหิวของสวี่ชิงมากกว่าเดิม

“รสชาติพอใช้ได้”

สวี่ชิงเลียริมฝีปาก เดินออกไปก้าวหนึ่งถึงตรงหน้าเงาร่างเพลิงเทวะที่ถูกเจ้าเงาปกคลุม ดูดกลืนอีกครั้ง

เงาร่างนั้นหายไปทันที เจ้าเงาอึ้งเล็กน้อย

แต่สวี่ชิงออกไปกลืนกินต่อแล้ว

เห็นเป็นเช่นนั้นด้านเจ้าเงาก็ตื่นเต้นอยากลอง ชั่วพริบตาทุกส่วนของเจ้าเงาที่กระโดดอยู่บนทะเลเพลิงล้วนอ้าปากกว้าง กลืนกินเงาร่างเพลิงเทวะทั้งหมดอย่างบ้าคลั่ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน