ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 559

เช้าวันต่อมา อุณหภูมิในเมืองจินหลิงลดลงอย่างรวดเร็ว อวี้หนานเฉิงขับรถพาเซิ่งอันหรานไปที่เรือนจำชานเมือง

เขาไม่คิดจะลงจากรถ หลังจากที่เครื่องยนต์ดับลงเขาก็จัดการผ้าพันคอบนคอของเธอ

“คนเตรียมตัวไว้แล้ว หลังจากที่เข้าไปจะมีคนพาเธอไปห้องเยี่ยมนักโทษ”

น้ำเสียงอบอุ่น เซิ่งอันหรานหลงใหลในความรอบคอบของอวี้หนานเฉิงมากขึ้นเรื่อยๆเปรียบเทียบกับความผิดของพวกเขาเมื่อห้าปีก่อนเข้าใจความผิดของตัวเองอย่างแน่แท้

“อืม”

สายตาของเธอมีรอยยิ้มความอบอุ่น หมุนตัวผลักประตูรถลงไป

วินาทีที่ลงจากรถลมหนาวพัดเข้ามาทันที ลมหนาวพัดพาเม็ดทรายจากดิน ทำให้อากาศยุ่งเหยิง เธอฝังจมูกและปากไว้ใต้ผ้าพันคอ เดินตามผู้ชายในชุดตำรวจดูแลเรือนจำมาจนถึงห้องเยี่ยมนักโทษ

นั่งรอที่หน้าต่างกระจกสักพัก ตำรวจดูแลนักโทษพาผู้หญิงใบหน้าซีดเซียวเข้ามา

บนตัวคลุมชุดสีเหลือง ฝีเท้าอืดอาด ใบหน้าไม่ใช้อำนาจบาตรใหญ่ ทั้งสองคนสบตากัน เหมือนอวี๋ซู่ซินทำจิตใจให้สงบไว้แล้ว นั่งลงหน้าต่างกระจก

“เธอมาทำไม มาดูว่าฉันตายรึยัง?”

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เวลาที่เปิดเสียงพูดเหมือนเมื่อก่อนทุกประการ ขมวดคิ้วขึ้น เซิ่งอันหรานมองดูสีหน้าที่เปลี่ยนไป คิดว่านี้จึงจะเป็นอวี๋ซู่ซิน

“ตามที่ฉันรู้คุณถูกตัดสินจำคุกยี่สิบปี ไม่ใช่โทษประหาร”

เซิ่งอันหรานสีหน้าเย็นชา อวี๋ซู่ซินกระตุกยิ้มมุมปาก

“เธอไม่ใช่ถูกจับแล้วเหรอ ฉันยังรอเธอเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนฉันนะ”

ดูเธอขณะนี้ยังสามารถเดินเข้าคุกอย่างทะนงองอาจ ก็รู้ว่าครั้งนี้เซิ่งอันหรานหนีรอดจากความตายมาได้ หลายปีขนาดนี้แล้วเธอก็เข้าใจโดยประมาณ ไม่มีคนสามารถต่อสู้กับเธอได้

เซิ่งอันหรานสีหน้ามืดครึ้ม ไม่ได้สนใจการดูถูกของอวี๋ซู่ซิน

“ฉันมาแค่รู้สึกไม่ยุติธรรมกับเซิ่งชิงซาน คุณเป็นผู้หญิงที่โง่เขลา ทำไมถึงสามารถหลอกเขาได้ถึงยี่สิบกว่าปี แม้แต่ชีวิตของเขาก็หลอกได้แล้ว”

“เธอพูดว่าใครโง่เขลา?”

อวี๋ซู่ซินไม่พอใจเซิ่งอันหราน ดวงตาที่ทั้งสองข้างเว้าลึกถลึงตาขึ้นมา แปลกประหลาดมาก เซิ่งอันหรานนำข้อตกลงประกันออกมาจากกระเป๋า

“คุณมีแผนการ เพื่อเบี้ยประกันของพ่อฉัน?เขาตายไปนานแล้ว สามารถทำให้คุณคิดถึงไม่ลืมก็มีแค่ทรัพย์สินที่เขาทิ้งไว้ให้ หรือว่าคุณเคยโหยหาเขา?”

พูดด้วยสายตาที่โศกเศร้า สายตาเต็มไปด้วยความดูถูกถากถาง

“ก็ใช่ คุณจะกล้าโหยหาเขาได้ยังไง ถึงยังไงเป็นคุณที่ฆ่าเขาด้วยมือตัวเอง”

อวี๋ซู่ซินจู่ๆก็ตัวสั่นเทา ถึงแม้ว่าเรื่องที่เธอวางยาพิษเซิ่งชิงซานคดีไต่สวนจบแล้ว ในศาลเธอหักล้างหลักฐานตัวอย่างไม่ได้ แต่ตอนนี้ยังคำรามอย่างบ้าคลั่ง

“พ่อเธอป่วยตาย เขาป่วยตาย ไม่เกี่ยวข้องกับฉัน！”

ห้าปีนี้เธอสะกดจิตตัวเองมาโดยตลอด ถ้าหากไม่ถูกชุดหลักฐานขึ้นมา เธอก็สามารถหลอกตัวเองและหลอกคนอื่นได้

เห็นอวี๋ซู่ซินอารมณ์ผิดปกติ ตำรวจที่ดูแลเรือนจำด้านข้างรีบเข้าไปตรวจสถานการณ์ของเธอ เห็นว่าจะถูกพาตัวเอง ชั่วพริบตาเดียวเธอก็ใจเย็นลง หน้าตาขอร้องตำรวจที่ดูแลเรือนจำ

“ลูกสาวคนรองของพวกเราตระกูลเซิ่ง หลังจากนี้อาจจะไม่ได้มาเยี่ยมฉันแล้ว รบกวนคุณให้ฉันพูดกับเธออีกหน่อยเถอะ”

ตำรวจดูแลเรือนจำลังเลเล็กน้อย สุดท้ายยังถอยออกไป อวี๋ซู่ซินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มือจับไมโครโฟนของโทรศัพท์ พูดด้วยความเกลียดแค้น