“แม่งเอ้ย มึงไม่รู้แล้วใครจะรู้วะ มึงเป็นแพทย์เซียนนะ”
หยางปินคำรามด้วยความโกรธ ยังนึกว่าตนจะได้ทำประโยชน์ครั้งใหญ่แต่กลับกลายเป็นเช่นนี้
หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเฉียนเฉียน พ่อของเธอจะต้องถลกหนังเขาแน่
ในตอนนั้นเอง อาการสั่นของหยางเฉียนเฉียนยิ่งน้อยลงเรื่อย ๆ โดยแทบไม่มีการเคลื่อนไหวเลย ราวกัยเธอได้ตายไปแล้ว
ใบหน้าของหยางปินเริ่มย่ำแย่มากขึ้นเรื่อย ๆ เขานึกถึงคำพูดของเย่เทียนหยู่ขึ้นมา มันแม่นยำมาก และตอนนี้เขาอาจทำผิดพลาดครั้งใหญ่
ในขณะนี้ เขาคิดถึงคำพูดของเย่เทียนหยูที่บอกว่าเขาจะต้องเสียใจ
และตอนนี้เขาเสียใจจริง ๆ
ในตอนนั้นเอง ในที่สุดหยางต้าฝูก็กลับมา ทันทีที่เขาเข้ามาและเห็นเย่เทียนหยู่เขาก็ถามอย่างกังวล: “ท่าราชามั…คุณชายเย่ เฉียนเฉียนเป็นยังไงบ้างครับ?”
เย่เทียนหยู่ส่ายหัวมองดูหยางปินแล้วพูดว่า “ถามเขาสิ!”
หยางต้าฝูมองไปที่ผู้คนที่ตื่นตระหนก แล้วเห็นแพทย์เซียนหลี่ยืนถือเข็มอยู่ข้างเขา เขาคาดเดาความเป็นไปได้คร่าว ๆ และพูดด้วยความโกรธว่า “หยางปิน เกิดอะไรขึ้น!”
หยางปินถูกพ่อของเขาดุด้วยความโกรธและหวาดกลัวจนแทบสิ้นสติ
ใบหน้าของแพทย์เซียนหลี่ซีดลงและเขาพูดอย่างขมขื่น: “ประธานหยาง ข้าขอโทษจริง ๆ ข้าขอโทษที่ทำอะไรไม่ได้ ลูกสาวของท่านจากไปแล้ว”
“อะไรนะ!”
ใบหน้าของหยางต้าฝูซีดลงและร่างกายของเขาสั่นเทา
อ้ากกก!
หวังอวิ๋นกลั้นเสียงร้องไห้ไม่อยู่อีกต่อไป ตอนนี้เธอเสียใจแล้ว ถ้าเย่เทียนหยู่ลงมือบางทีลูกสาวอาจจะไม่ตาย
ขาของหยางปินอ่อนลงและเขาก็คุกเข่าลง
“แก แก ไอ้ลูกชั่วเอ้ย!”
หยางต้าฝูโกรธมากจนเตะหยางปินออกไปและมองไปที่เย่เทียนหยู่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวัง
“ไม่ต้องกังวลครับ เธอยังมีชีวิตอยู่” เย่เทียนหยู่กล่าว
“อ๊ะ!”
หยางต้าฝูตกใจและรีบก้มลงแล้วพูดว่า: “ได้โปรด ท่านราชามังกรโปรดช่วยเฉียนเฉียนด้วย!”
แต่เทคนิคอันอัศจรรย์เช่นนี้มีเฉพาะในตำนานเท่านั้น และไม่มีใครเคยเห็นมันมาก่อน
เขาเองก็ได้เรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้จากหนังสือโบราณมาเพียงเล็กน้อย และจุดฝังเข็มหลายจุดเป็นจุดสำคัญที่เขาไม่กล้าสัมผัส ซึ่งสอดคล้องกับการฝังเข็มเก้าเข็มนภาธรณีโดยสิ้นเชิง
เย่เทียนหยู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ชายชราคนนี้พอจะมีความรู้อยู่บ้าง ไม่ถือว่าไร้ประโยชน์เสียทีเดียว
เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเย่เทียนหยู่และผิวพรรณที่ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดของหยางเฉียนเฉียน ดวงตาของแพทย์เซียนหลี่ก็ส่องประกาย นี่คือเข็มเก้าเข็มนภาธรณีในตำนาน
ผ่านไป 4 ชั่วโมงเต็ม เย่เทียนหยู่โบกมือขวาและเข็มเงินทั้งหมดก็บินออกไป
เขาเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากแล้วลุกขึ้นยืน
หยางต้าฝูมองไปที่ลูกสาวของเขาที่ยังคงหมดสติและถามด้วยความกังวล: “คุณชายเย่ เฉียนเฉียนเป็นอย่างไรบ้างเหรอครับ?”
“ได้แล้วล่ะ”
“เรียบร้อยแล้วเหรอครับ?” หยางต้าฝูตกใจ
“แน่นอนครับ เธอจะตื่นในอีกหนึ่งชั่วโมง จากนั้นทุกอย่างจะเป็นเหมือนคนปกติ” เย่เทียนหยู่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภูพาจุติราชามังกร