ผู้ปลูกฝังอมตะในเมือง นิยาย บท 8

แคธี่ถามด้วยสีหน้าซีดเผือด "คุณเฮอร์แมน ขอเวลาฉันอีกหน่อยได้ไหม"

ชายหนุ่มที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าหรูหราคนนี้คือเฮอร์แมน ทอร์เรส

สามเดือนก่อนแม่ของแคธี่ป่วยหนัก เพื่อช่วยชีวิตแม่เธอจึงกู้ยืมเงินหนึ่งล้านดอลลาร์จากเฮอร์แมนและถูกบังคับให้เซ็นสัญญาขายตัว

“คนสวย ตอนนี้แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เรานัดกันมาตั้งแต่สามเดือนก่อน ฉันรอต่อไปไม่ได้อีกแม้แต่นาทีเดียว!”

“ตอนนี้เธอเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของฉันแล้ว เธอควรไปกับฉันซะดี ๆ”

"ไม่!" แคธี่ส่ายหน้าพลางคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอหลังจากที่เธอกลับไปกับเฮอร์แมน

“คุณเฮอร์แมน ฉันจะคืนเงินให้คุณแน่นอน ขอเวลาฉันอีกสองสามวันได้ไหม” แคธี่อ้อนวอน

“เธออยากมีเรื่องใช่ไหม” เฮอร์แมนโกรธจัด เขาไม่เคยคาดหวังให้แคธี่จ่ายเงินคืน เขาแค่ต้องการเปลี่ยนเธอเป็นของเล่นของเขา

คาลวินขมวดคิ้วและพูดขึ้น "เธอเป็นหนี้คุณเท่าไหร่ผมจะจ่ายคืนให้เอง คุณฉีกสัญญาซะ"

"โอ้!" แคธี่หันขวับไปมองคาลวินด้วยความประหลาดใจเมื่อได้ยิน

เฮอร์แมนหัวเราะหยันและชำเลืองมองเขา "ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง"

“เราตกลงกันไว้สามเดือน ตอนนี้หมดเวลาแล้ว จ่ายเงินคืนก็ไร้ประโยชน์ หล่อนเป็นของฉันแล้ว”

คาลวินชำเลืองมองเขาอย่างเฉยเมยและพูดว่า "คุณควรรู้ว่าสัญญาที่คุณเซ็นกับเธอไม่มีผลทางกฎหมายใด ๆ เลย"

"ฮ่ะ..." เฮอร์แมนหัวเราะร่วนเมื่อได้ยิน "ผลทางกฎหมายเหรอ ไอ้หนูแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ในเมืองเฮย์ดอน ครอบครัวทอร์เรสคือกฎหมาย!"

“คุณมาจากตระกูลทอร์เรส มิน่าล่ะคุณถึงกำเริบเสิบสานขนาดนี้!” คาลวินเติบโตในเมืองเฮย์ดอน แน่นอนว่าเขาต้องเคยได้ยินชื่อครอบครัวทอร์เรสมาก่อน

ตระกูลทอร์เรสควบคุมกองกำลังนอกรีตส่วนใหญ่ในเมืองเฮย์ดอน โรงรับจำนำ บาร์ คาราโอเกะ และไนต์คลับตามท้องถนนส่วนใหญ่เป็นของครอบครัวพวกเขา

"ไอ้หนู! มันไม่ใช่ธุระอะไรของแก ไสหัวไปซะ!" เฮอร์แมนเย้ยหยัน

คาลวินพูดอย่างใจเย็น "ต้องขอบคุณไอ้สารเลวอย่างนาย ตระกูลทอร์เรสจะล่มสลายในไม่ช้า"

"แกพูดพล่ามบ้าอะไร" เฮอร์แมนโกรธจัดและเอื้อมมือไปกระชากคอเสื้อของคาลวิน

น่าเสียดายที่ร่างเล็กกระจ้อยร่อยของเขาไม่ต่างจากเด็กสามขวบในสายตาของคาลวิน

คาลวินยกขาเตะเฮอร์แมนจนปลิวออกไปไกลหลายเมตร จากนั้นหยิบขวดพริกไทยขึ้นมาจากโต๊ะอาหารและหยิบสัญญาจากพื้น เขาเอ่ยกับเฮอร์แมน "คุณเฮอร์แมนใช่ไหม วันนี้ฉันเลี้ยงเอง สัญญาหรือพริกไทย เลือกอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วกินมันซะ!"

เฮอร์แมนพูดอย่างฉุนเฉียว "ไอ้เวรเอ๊ย แกรอก่อนเถอะ ฉันจะฆ่าแกไม่วันใดก็วันหนึ่ง!"

“ในเมื่อนายไม่เต็มใจเลือก งั้นฉันจะช่วยนายเอง” คาลวินพูดขณะที่เทพริกไทยครึ่งขวดเข้าทางจมูกของเขา

“คอยดูนะ ฉันจะสอนบทเรียนให้แก!” เฮอร์แมนไอและพูดทั้งน้ำหูน้ำตา

“ดูเหมือนว่านายยังกินไม่อิ่ม” คาลวินพูดอย่างเย้ยหยัน เขาหยิบพริกไทยหลายสิบขวดจากโต๊ะอาหารข้าง ๆ และเททั้งหมดลงบนใบหน้าของเฮอร์แมนทีละขวด

“เป็นไงบ้าง เต็มใจจะกินหรือยัง" คาลวินถามพร้อมกับขวดพริกไทยในมือ