พยัคฆราช นิยาย บท 1
พยัคฆราช ชายหนุ่มรูปหล่อพ่อรวย ใช่แล้วเขาคือลูกชายของสิงหราช
ถึงวันนี้อายุของเขาก็ล่วงเลยผ่านมา 27 ปีแล้ว พอศึกษาจบชั้นที่คิดว่าตัวเองพอที่จะดูแลบริษัทแทนพ่อได้ เขาก็ได้รับช่วงต่อจากสิงหราชผู้เป็นพ่อ
ตอนนี้โรงงานผลิตแอลกอฮอล์ หรือโรงงานเหล้าที่พ่อของเขาได้ทำไว้ ชายหนุ่มได้ขยายกิจการออกมาเป็นบริษัทใหญ่โต และผลิตอีกหลายอย่างไม่ได้ทำแค่นั้น ยังมีเครื่องดื่มเพิ่มเติมมาอีกหลากหลายชนิด
"ช่วยเซ็นต์เอกสารให้ด้วยค่ะ"
"เอกสารอะไร"
"ของที่กำลังจะจัดส่งไปต่างประเทศ" หญิงสาวยื่นแฟ้มเอกสารที่เตรียมมาเพื่อให้เขาได้เซ็น
"ที่หลังให้คนอื่นเอาเข้ามา" พอเซ็นต์เสร็จชายหนุ่มก็จับมันโยนไปตรงหน้า
"ก็ทำตัวแบบนี้ไงใครเขาอยากจะเอาเข้ามาให้เซ็นต์" หญิงสาวบ่นพึมพำกับตัวเองพร้อมกับยื่นมือไปหยิบเอกสารนั้นแต่ก็ถูกเขาคว้ากลับคืนไปเสียก่อน
"เธอว่าอะไร"
"ฉันต้องรีบเอาเอกสารไปส่งให้แผนกจัดส่ง" ว่าแล้วหญิงสาวก็ เอื้อมมือไปแย่งเอกสารนั้นกลับคืนมา
ดวงตาของทั้งสองมองจ้อง เหมือนกับโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางไหน
[คอนโดหรู]
"คิดถึงที่รักจังเลยค่ะ" มือเรียวลูบไล้ร่องหน้าอกชายหนุ่มที่เพิ่งจะกลับเข้ามาในห้อง
"อ้อนแบบนี้อยากได้อะไรอีกล่ะ"
"ไม่มีใครรู้ใจซาร่าเท่าคุณอีกแล้วค่ะ"
"วันนี้ผมเหนื่อยอยากจะพัก มีอะไรก็รีบพูดมา"
"ก็บัตรเครดิตที่คุณให้มามันเกินวงเงินแล้วนี่คะ"
ได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งข้อความไปให้กับผู้ช่วย เพื่อให้เพิ่มวงเงินในบัตรเครดิตให้กับผู้หญิงคนที่เขากำลังพัวพันอยู่
"คุณน่ารักจังเลยค่ะ" ว่าแล้วซาร่าก็ผลักร่างหนาของอีกฝ่ายล้มลงไปที่โซฟาแบบง่ายดาย
"ผมบอกว่าเหนื่อยไงซาร่า"
"ซาร่าได้ยินแบบนี้ทุกครั้งที่คุณกลับเข้ามาในห้องนี้" ริมฝีปากบางแนบจูบลงทันทีที่พูดจบ
ในเวลาเดียวกันนั้น.. ที่คฤหาสน์หลังใหญ่โตของสิงหราช
"แสนสวยจ๊ะ"
"คะ"
"พรุ่งนี้แม่ฝากบอกให้พยัคฆ์กลับมาที่บ้านหน่อยนะลูก พ่อใกล้จะกลับมาแล้ว"
"เออ..ค่ะ" แสนสวยพ่นลมหายใจออกมาเมื่อได้ยินคำไหว้วานจากอัปสรสุดาแม่ของพยัคฆราช
"ทะเลาะกันอีกหรือเปล่าลูก"
"นิดหน่อยค่ะ"
"ถ้าเลี่ยงได้ก็พยายามเลี่ยงไปก่อนนะ"
"เรื่องสำคัญ? เรื่องอะไรคะ"
"ลูกสาวของฉันถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาล"
"เป็นอะไร" สีหน้าและท่าทางของหญิงสาวเปลี่ยนไปทันที เมื่อรู้เหตุผลที่งานจัดส่งออกไม่ทัน
"เจ็บท้องกะทันหันค่ะ พอไปโรงพยาบาลต้องได้ผ่าตัดไส้ติ่งด่วน"
"แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ"
"ตอนนี้กำลังพักฟื้นอยู่ค่ะ"
"ดีแล้วค่ะที่ไม่เป็นอะไรมาก ทีหลังก็อย่าสะเพร่าแบบนี้อีกนะคะ" ก่อนจะออกจากห้องนั้นมาเธอต้องได้ลอบถอนหายใจ
คนตัวเล็กเดินกลับมาที่ห้องของเขาอีกครั้ง
"ถ้าส่งออกไปตอนนี้ยังทันอยู่ไหมคะ"
"ทัน? แค่ออเดอร์ส่งออก ยังเลทแล้วนี่ใครเขาอยากจะมาทำธุรกิจด้วย"
"ช้าไปแค่วันเดียวเอง"
"เธอพูดออกมาได้ยังไงว่าวันเดียวเอง เธอรู้ไหมว่าเอกสารนำเข้าต้องได้เดินเรื่องใหม่หมด"
"ฉันขอโทษค่ะ เรื่องนี้ฉันผิดเอง"
"รู้ตัวว่าผิดก็ดีแล้ว..ช่วยพิจารณาตัวเองด้วย"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พยัคฆราช