พยัคฆราช นิยาย บท 4

"จะรีบไปไหน" ชายหนุ่มเดินมาถึงก็กระชากประตูรถของเธอให้เปิดออก

"นาย! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะฉันจะไปทำงาน" มือเรียวพยายามจะดึงประตูให้ปิด แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้

"ไหนบอกว่าจะพิจารณาตัวเองไง"

"ฉันก็กำลังพิจารณาตัวเองอยู่นี่ไง..โดยการรีบไปทำงานแต่เช้า"

"ถ้างั้นก็เชิญ" ว่าแล้วพยัคฆราชก็ปิดประตูรถกลับคืนให้

"...?..." อะไรของเขาวะ? ถ้าเขายังดื้อรั้นหาเรื่องต่อ เธอไม่แปลกใจเลย แต่นี่เขาเชิญให้ไปทำงาน เพราะมันผิดวิสัยของผู้ชายคนนี้มาก หญิงสาวขับรถออกจากบ้านมาแบบงงๆ

[ บริษัท ]

"คุณแสนสวยมาแล้ว" พอพนักงานเห็นว่าเธอเดินเข้ามาต่างก็หันไปพูดคุยกัน

"มีอะไรหรือเปล่าคะ" หญิงสาวตรงเข้าไปถาม เพราะพนักงานที่นี่เธอรู้จักแทบจะทุกคน

"ดูที่บอร์ดสิคะ" ตอนนี้บอร์ดที่ติดอยู่ด้านล่างหลายคนต่างก็มุงดูกัน

แสนสวยไม่รอช้าเดินตรงเข้าไป

"นี่มันประกาศอะไรคะ" ถามไปแต่ตัวเองก็ยืนอ่านประกาศที่ทางบริษัทติดไว้ ..พอรู้แน่ชัดแล้วว่ามันคือประกาศอะไร เธอไม่สงสัยเลยว่าก่อนออกมาจากบ้านทำไมเขาถึงไม่หาเรื่องต่อ

เพียงไม่นานพยัคฆราชก็เดินตรงเข้ามา ชายหนุ่มไม่ได้หยุดดู เขาเดินตรงไปที่ลิฟต์และก็มีพนักงานที่ประจำอยู่หน้าลิฟต์เปิดไว้รอแล้วด้วย

"เดี๋ยวก่อน" หญิงสาวรีบตรงเข้าไปในลิฟต์ก่อนที่มันจะปิดลง

"เอาแล้วไง แกว่างานนี้ใครจะชนะ" พนักงานเริ่มพูดคุยกัน

"กูว่าสู้คุณแสนสวยไม่ได้หรอก เพราะมีประธานหนุนหลังอยู่"

"อย่าลืมนะว่าตอนนี้ท่านประธานไม่ได้อยู่ที่นี่"

"ถึงไม่อยู่..แต่เขาก็ติดต่อกันได้"

"จริงด้วย แล้วเมียท่านไม่รู้เหรอว่าท่านแอบเอาผู้หญิงมาทำงานในบริษัทด้วย" และพนักงานก็เริ่มเอาเรื่องเก่าขุดขึ้นมาพูดกันอีก เพราะเรื่องนี้ยังไม่มีใครให้คำตอบได้ ต่างก็ยังคิดอยู่เหมือนเดิมว่าแสนสวยคือเด็กที่สิงหราชเลี้ยงไว้