พยัคฆราช นิยาย บท 7

ที่เธอต้องรีบออกมาก็เพราะอยากจะเข้าห้องน้ำ มือเรียววิดน้ำขึ้นมาล้างปากตัวเองพร้อมกับบ้วนออก ..คนบ้าจูบมาได้ยังไง!!

"คุณแสนสวยเป็นอะไรคะ" คนที่เข้ามาใช้ห้องน้ำพร้อมกันสงสัย ถ้าล้างแบบนั้นเครื่องสำอางคงต้องได้หลุดออกหมดแน่

"พอดีว่าปากไปสัมผัสกับของสกปรกมาค่ะ" ว่าแล้วเธอก็พยายามล้างและเช็ดมันออก โดยไม่สนใจเครื่องสำอางที่อยู่บนใบหน้าเลย

พอทำความสะอาดตัวเองเสร็จ หญิงสาวก็กลับมาที่โต๊ะทำงาน

แสนสวยไม่ได้มีห้องส่วนตัวอะไรเลย เธอทำงานร่วมกับเพื่อนในแผนก ที่จริงเธอทำงานที่แผนกนี้มานานแล้ว เพื่อนที่ทำด้วยกันเลื่อนขั้นไปก็หลายคน..แต่เธอยังอยู่ในตำแหน่งเดิม เพราะถ้าเลื่อนขั้นขึ้นไปกลัวว่าเขาจะไม่พอใจ เธอก็เลยทำมันอยู่ในตำแหน่งนี้เพราะไม่ได้เดือดร้อนอะไรมาก

ถึงแม้ตำแหน่งของเธอจะไม่สูง แต่ความพิเศษของเธอก็คือ..สามารถเข้านอกออกในห้องของท่านประธานได้ และห้องท่านรองประธานก็เช่นกัน แต่ห้องนั้นเธอไม่ค่อยอยากจะเข้าไปหรอกถ้าไม่จำเป็น

เย็นวันเดียวกัน..

พอกลับมาถึงแสนสวยก็ตรงเข้าไปหาอะไรในครัวทานก่อนเป็นอันดับแรก เพราะตอนนี้จะใช้เงินเปลืองไม่ได้แล้ว เงินสดที่มีอยู่ก็พอใช้ถึงสิ้นเดือน ส่วนเงินในบัญชี..ก็อย่างที่รู้กันอยู่

"อ้าวสวยกินข้าวแล้วเหรอลูก" อัปสรสุดาเข้ามาในครัว เพราะคิดว่าจะมาเตรียมอาหารไว้เผื่อลูกชายกลับมา

"วันนี้สวยเอางานมาทำที่บ้านด้วยค่ะ ทานเสร็จแล้วจะได้รีบขึ้นไปทำ" อีกเหตุผลหนึ่งที่เธอต้องรีบทานก่อน เพราะถ้าเขากลับมานอนบ้าน คืนนี้เธอคงจะไม่ได้ทานข้าวอีกเป็นแน่

[คอนโด]

"กลับมาแล้วเหรอคะที่รัก" พอประตูห้องเปิดเข้ามา ซาร่าก็ตรงมาโอบกอดร่างหนาของชายหนุ่มไว้

เขารู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้ต่างจากผู้หญิงที่เคยผ่านมา เพราะเธอฉลาดรู้จักออดอ้อน ครั้งนี้ก็เช่นกันขนาดเห็นเขาจูบอยู่กับผู้หญิงคนอื่นเธอยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้

"จะมาแค่แป๊บหนึ่ง คืนนี้จะกลับไปค้างที่บ้าน"

"ไม่น่ารีบกินข้าวเลย..เราน่าจะเคี้ยวดีๆ ก่อน" เพราะเธอกลัวว่าเขาจะกลับมาก่อนก็เลยรีบกินและตอนนี้กรดเริ่มไหลย้อน "เมื่อไรจะหายสักทีไอ้โรคบ้าเนี่ย" โรคที่เธอเป็นก็คือโรคกระเพาะ ถ้ากำเริบขึ้นมากรดเริ่มไหลย้อน แสบไปทั่วลำไส้เลยก็ว่าได้

เสียงรถ?! ยังเดินมาไม่ถึงกล่องยาเลยด้วยซ้ำก็ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามา

กึก~ ไฟฉาย!! กำลังหาที่หลบแต่ไฟฉายดันหลุดมือ

แกร้ก! แอดดด~

"...?..." ชายหนุ่มร่างสูงเปิดประตูเข้ามาก็เห็นไฟฉายเปิดอยู่ที่พื้นในบ้านที่มืดสนิท ..สายตาคมมองไปเห็นอะไรแว๊บๆอยู่ใต้บันได "หมาแมวที่ไหนมาทำหล่นไว้เนี่ย"

มือหนายื่นไปหยิบมันขึ้นมา

"เฮ้ย..เหนื่อย นอนมันตรงนี้แหละ" ว่าแล้วก็ทิ้งกายลงนอนที่โซฟา ..ส่วนไฟฉายเขาก็แกว่งมันส่องเล่นไปทั่วบ้าน