เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 925

พวกเขากลับถึงทางฝั่งของไวโอเล็ต

“จะชักช้าไม่ได้ รีบเริ่มการผ่าตัดเถอะ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ เกรงว่าหว่างเหลี่ยงจะตรวจเจออะไรก่อน ถ้าใช้ประโยชน์จากชิปมาทำอะไรกับไวโอเล็ตล่ะก็แย่แน่ๆ”

ถังเฉาเพิ่งจะกลับมาก็รีบเร่งเรื่องการรักษาทันที แต่ขณะที่พูดถึงตรงนี้นั้น สีหน้าของโซเฟียก็รู้สึกสงสัยไม่น้อย

พอเห็นสีหน้าของโซเฟีย เฟิ่งหวงก็พอจะเดาได้แล้วว่าเพราะอะไร

ถึงยังไงก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยได้ยินว่าใครเคยเอาชิปของหว่างเหลี่ยงออกมาได้มาก่อน ต่อให้มีคนสามารถทำได้จริงๆ ก็น่าจะอันตรายมากๆ

แต่พอเห็นเจียงสือเหนียนที่เพิ่งถูกช่วยออกมายังคงบาดเจ็บอยู่ โซเฟียที่อยู่ข้างๆก็รู้สึกเป็นห่วงไม่น้อย

ร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้ จะทำการผ่าตัดได้ยังไง ดูท่ามือคงสั่นจนหยุดไม่ได้แน่ๆ

แม้ว่าเจียงสือเหนียนยังคงพูดๆหยอกล้ออยู่กับถังเฉา ไม่เหมือนกันคนที่เพิ่งจะได้รับบาดเจ็บสาหัสมาเลยสักนิดก็ตาม แต่เจียงสือเหนียนเพิ่งจะถูกทุบตีจนสภาพกลายเป็นแบบไหน โซเฟียนั้นมองออกอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง

เฟิ่งหวงเดินมาอยู่ข้างๆของโซเฟีย ตบโซเฟียเบาๆ

“ไม่ต้องเป็นห่วง พลังของรองหัวหน้า คุณก็น่าจะรู้ดี แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยทำเรื่องที่ตัวเองไม่มั่นใจมาก่อน ในเมื่อเขาสามารถสัญญากับเธอแล้ว เรื่องนี้เขาก็น่าจะมีความมั่นใจอยู่ไม่น้อยแน่นอน”

“อีกอย่าง ดูฉันสิ ฉันก็มีชีวิตอยู่ดีไม่ใช่หรือไง ที่ฉันสามารถมีชีวิตอยู่ได้ ก็เพราะว่าเจียงสือเหนียนคนนี้แหละ พลังของเขาไม่ธรรมดาเลยล่ะ”

พอได้ฟังแบบนี้ โซเฟียก็ถือว่าวางความกังวลในใจลงได้

ชื่อของเฟิ่งหวงตนเองนั้นรู้ดี หว่างเหลี่ยงจะปล่อยเฟิ่งหวงไปง่ายๆได้ยังไง ถ้าเธอมาติดตามถังเฉา ก็น่าจะเริ่มใช้ชิปตั้งนานแล้ว

แต่ตอนนี้เฟิ่งหวงยังไม่ตายไป นั่นก็พิสูจน์แล้วว่าเฟิ่งหวงจะต้องได้รับการช่วยเหลือแล้วแน่นอน

โซเฟียพยักหน้า ขจัดความกังวลไปจนหมดสิ้นแล้ว แล้วเป็นลูกมือให้กับถังเฉาและเจียงสือเหนียนอย่างตั้งใจ

“ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน พี่ ฉันจะกลับมาเป็นอิสระเร็วๆนี้ จากนั้นพวกเราก็สามารถอยู่ด้วยกันได้สักที”

โซเฟียไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว ราวกับว่ายืนอยู่ที่สูงมองดูแองเจล่า ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความรัก

“ใช่ ดังนั้นเธอจะต้องไม่เป็นอะไร ไม่อย่างนั้นความพยายามของพวกเราสองคนในช่วงหลายปีที่ผ่านมาก็จะสูญเปล่า”

แองเจล่าพยักหน้า โซเฟียก็เดินออกจากห้องไปรออยู่ตรงประตูตามคำสั่งของถังเฉา

เวลาแบบนี้ มันช่างทรมานถึงที่สุด

แองเจล่าอยู่ในห้องผ่าตัด โซเฟียก็อยู่ตรงประตู ทั้งสองคนอยู่ห่างกันไม่ถึงเมตร แต่ระยะห่างแบบนี้กลับทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว

ตลอดทั้งวัน ประตูของห้องผ่าตัดก็ยังไม่มีแว่วเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงยังไงนี่มันก็ไม่ใช่การผ่าตัดเล็กๆ

……

ส่วนในเวลานี้ อีกทางด้านหนึ่ง พระอริยมารดรที่สามหนีออกจากเขตคฤหาสน์ได้สำเร็จแล้ว

แต่ความโกรธที่ใบหน้ายังคงไม่ลดน้อยลงไปเลยแม้แต่นิดเดียว กลับยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นไปอีก

“ให้ตายสิ ไม่เป็นไร ลูกชาย ไม่ว่ายังไงแม่จะต้องรักษามือของลูกให้หายให้ได้ ลูกไม่ต้องเป็นกังวล แม่ไม่มีทางละทิ้งลูกแน่นอน”

ในตอนนี้เย่จงซือจะสงบใจเย็นลงได้ยังไง

กว่าจะมีคนที่สามารถรักษาสองมือของตัวเองให้หายได้มันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่กลับถูกตนเองแล้วก็แม่ของตนเองทำลายจนพังพินาศ

ถ้ามีโอกาสให้เลือกอีกครั้ง ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เย่จงซือก็จะไม่มีทางโง่เขลาเหมือนกับในครั้งนี้แน่นอน

หลังจากที่ได้ฟังคำพูดของพระอริยมารดรที่สามแล้ว ก็ทำให้นึกถึงก่อนหน้านี้ที่ความหยิ่งยโสทะนงตัวของพระอริยมารดรที่สามทำให้เจียงสือเหนียนถูกบังคับต้อนจนเป็นหมาจนตรอก เย่จงซือไม่เพียงแต่ไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งใจแล้ว กลับยังรู้สึกว่าแม่ของตัวเองเป็นคนทำให้ตัวเองตายด้วยซ้ำ