ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1007

มือเรียวหนึ่งยื่นมาลูบใบหน้าของเขา

เยี่ยซือเจวี๋ยก้มหน้าลงไป สบตาเข้ากับสายตาของมู่ซย่าพอดี

ดวงตาของเธอเปล่งประกายราวกับดาวดวงเล็กๆ ที่ดึงดูดคนให้ถลำลึกเข้าไป

หัวใจเขาปั่นป่วนขึ้นมาทันที

หรือไม่……ค่อยไปคฤหาสน์พรุ่งนี้ก็ได้ ช้าแค่วันเดียวสือซูเจินไม่น่าจะพูดอะไรหรอก

ดูเวลาแล้ว วันเวลาที่ดีของมู่ซย่าก็กำลังจะจบลงแล้วน่ะสิ

เยี่ยซือเจวี๋ยกำลังคิดไตร่ตรองเรื่องของลูกผู้ชายอย่างถี่ถ้วน——

แต่วินาทีต่อมากลับได้ยินมู่ซย่าพูดว่า “อายุเยอะแล้วนะ ถ้าเอาแต่ขมวดคิ้วแบบนี้หน้าจะเป็นริ้วรอยได้ง่ายมาก”

“อายุเยอะแล้ว?” เยี่ยซือเจวี๋ยพึมพำ

มู่ซย่าไม่ได้รู้สึกถึงน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของเยี่ยซือเจวี๋ย แล้วก็ยกนิ้วขึ้นมานับ “ฉันอายุ22 ส่วนนาย27 นายแก่กว่าฉันตั้งห้าปี จะ30vpอยู่แล้ว สำหรับฉันก็ถือว่าเป็นคนอายุเยอะแล้วไม่ใช่หรือไง? อ๊าย——！！”

มู่ซย่ายังไม่ทันจะพูดจบ จู่ๆ ก็โดนเยี่ยซือเจวี๋ยผลักเข้ากำแพง แล้วก็มีกำแพงที่แข็งแกร่งมีขวางหน้าเอาไว้

ตรงประตูไม่ไกลจากนั้น เหอเถียนกับจวินหรงเซวียนกำลังมาตามหามู่ซย่าอยู่ พอเห็นสองคนด้านข้างประตูที่เกือบผสานร่างเข้าด้วยกัน ก็ตกใจจนเกือบจะร้องออกมา——

แต่ตอนที่จะร้องออกมานั้น จวินหรงเซวียนก็เอามือมาปิดปากของเหอเถียนอย่างว่องไว และดึงเธอไปหลบอยู่หลังต้นไม้อย่างรวดเร็ว

เหอเถียนมองไปที่จวินหรงเซวียนี่อยู่ใกล้แค่เอื้อม ก็ตาโตขึ้นมาทันที แก้มก็เริ่มแดง

“ชู่--” จวินหรงเซวียนทำท่าบอกให้เงียบๆ แล้วก็ชะโงกหน้าไปมองสองคนนั้น พอเห็นว่าพวกเขาไม่เห็นถึงความผิดปกติ ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

แล้วเขาก็หันกลับไปมองเหอเถียน ตอนที่กำลังจะพูดนั้น ก็ได้เห็นแก้มแดงๆ ของเธอผ่านแสงไฟที่สาดส่องเข้ามา เขาก็เลยรู้สึกผิดปกติ เลยกระแอมไปหนึ่งที แล้วก็ปล่อยเหอเถียน “ในเมื่อลูกพี่มีคนอยู่ด้วยแล้ว งั้นพรุ่งนี้พวกเราค่อยเรียกเธอไปกินมื้อค่ำเอาแล้วกัน”

เหอเถียนพยักหน้าพร้อมหน้าแดง “ได้……”

ตอนที่กำลังจะวิ่งหนีไปนั้น ก็ได้ยินจวินหรงเซวียนเอ่ยถามว่า “ไม่งั้นพวกเราสองคนไปกินมื้อค่ำ เพื่อฉลองที่เธอได้ตำแหน่งงไหม?”