ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1020

“เรื่องอะไรกัน?” จวินหรงเซวียนสงสัย

ฟางอีหังก็สังเกตเห็นเหอเถียนเหมือนกัน

สายตาของเขามองสลับระหว่างจวินหรงเซวียนกับเหอเถียน สุดท้ายก็ทนไม่ไหว กอดคอของจวินหรงเซวียนแล้วพูดว่า “เอ๊ะ！เพื่อนรัก นายมีเรื่องปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่า?”

จวินหรงเซวียนสงสัย “ฉันจะปิดบังอะไรนาย?”

“เลิกเสแสร้งได้แล้ว！รีบพูดมา！” ฟางอีหังขยิบตาให้จวินหรงเซวียน ท่าทางเหมือนบอกว่า ฉันรู้นะ

แต่พอเห็นจวินหรงเซวียนดูไม่เข้าใจจริงๆ เขาก็เลยต้องชี้ “ฉันถามว่าระหว่างนายกับเถียนเถียนน้อยเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”

จวินหรงเซวียนเข้าใจแล้ว

เข้าขมวดคิ้วและถามว่า “จะเป็นไปได้ยังไง?”

“ก็……เมื่อวานตอนฉันเล่นเน็ตเสร็จ ทำไมถึงเห็นว่านายกับเถียนเถียนน้อยกินข้าวเย็นด้วยกันสองต่อสองล่ะ? บรรยากาศนั้นเหมือนกำลังเดทกันอยู่เลย รีบบอกมานะ นายรู้สึกอะไรกับเธอหรือเปล่า?”

“พูดจาไร้สาระอะไรของนาย?” จวินหรงเซวียนผลักฟางอีหังที่กอดคอเขาไว้ และพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะมามีความรักได้ ฉันแค่อยากจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยอังกฤษให้ได้เท่านั้น ตั้งใจเรียน และช่วยพี่ชายฉันสนับสนุนตระกูลจวัน”

คุณท่านจวินอายุเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแล้ว พวกลูกน้องก็เริ่มมีท่าทีจะทรยศ ใครจะไปรู้ว่าวันไหนที่คุณท่านไปแล้ว ตระกูลจวินจะกลายเป็นยังไง?

ฟางอีหังถามเขาด้วยความสงสัย “แล้วทำไมพอเถียนเถียนน้อยเห็นนายแล้ว ต้องหนีไปพร้อมหน้าแดงด้วยล่ะ?”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” จวินหรงเซวียนเดินไปที่ห้องเรียน พร้อมกับพูดไปด้วย “สรุปก็คือพวกเราไม่ได้คบกัน และไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ที่ไปกินข้าวเย็นกันเมื่อคืน ตอนแรกก็จะเรียกลูกพี่มาด้วย แต่ว่าลูกพี่……ติดธุระนิดหน่อย ดังนั้นก็เลยเหลือแค่พวกเราสองคน”

“งั้นก็ได้” ฟางอีหังเกาหัวอย่าหดหู่ และพูดว่า “ฉันก็นึกว่าจะมีเรื่องให้ซุบซิบแล้วซะอีก ฉันคิดเยอะไปเองสินะ แต่ว่าก็จริง คนอย่างเถียนเถียนน้อยไม่ใช่แบบที่นายชอบเลย นายน่าจะชอบคนแบบลูกพี่มากกว่าสินะ?”

จวินหรงเซวียนชะงักและหัวไปจ้องฟางอีหัง： “หุบปากไปเลย ถ้าเกิดว่านายพูดอะไรแบบนี้อีก หัวกับตัวนายต้องแยกออกจากกันแน่！”