สายตาของพนักงานลดต่ำลง จนในที่สุดไปหยุดอยู่ที่ข้าวกล่องที่วางอยู่ตรงหน้ามู่ซย่า
ในเวลาเพียงชั่วครู่ บรรดาพนักงานก็เข้าใจความหมายของเจ้านาย ค่อยๆ เอ่ยปากออกมาว่า
“ภรรยาของท่านประธานช่างเพียบพร้อมจริงๆ”
“ช่างน่าอิจฉาท่านประธานจังเลย...”
มู่ซย่ายิ้มแห้งๆ เธอมั่นใจมากว่าเยี่ยซือเจวี๋ยตั้งใจ
จนบรรดาพนักงานที่ “อิจฉา” เดินจากไปแล้ว เยี่ยซือเจวี๋ยพลันเดินมาหาเธออย่างพึงพอใจ ลูบหัวแล้วถามว่า “คืนนี้กินอะไรกันดี?”
ในขณะที่พนักงานคนหนึ่งลืมเอกสารทิ้งเอาไว้จึงรีบเข้ามาหยิบ บังเอิญเห็นมู่ซย่าตีเยี่ยซือเจวี๋ยเข้าพอดี
ทันใดนั้น ดวงตาของพนักงานพลันเบิกกว้าง จากนั้นเขาก็วิ่งออกไปราวกับว่าตนเห็นผี
“เยี่ยซือเจวี๋ย!” มู่ซย่ากัดฟันด้วยคามโกรธ “เรื่องทั้งหมดต้องโทษนาย!”
เยี่ยซือเจวี๋ยลูบหัวและยิ้มออกมาสายตาเต็มไปด้วยความรัก “จบแล้วน่า ตอนนี้เรื่องที่ภรรยาของฉันเป็นคนเข้มงวดถูกทุกคนรู้หมดแล้ว”
ภายใต้เจตนารมณ์ที่ต้องการให้คนอื่นรับรู้ของเยี่ยซือเจวี๋ย ทั้งบริษัทรู้ได้ในทันทีว่าเยี่ยซือเจวี๋ยมีภรรยาที่เข้มงวด
สำหรับผู้ชายคนอื่นๆ “การมีภรรยาเข้มงวด” นั้น อาจดูเป็นการหมิ่นศักดิ์ศรี แต่สำหรับเยี่ยซือเจวี๋ยถือว่าเป็นการให้เกียรติ
มู่ซย่ารู้สึกอายมากจนไม่อยากอยู่บริษัทต่อแล้ว เธอจึงนั่งแท็กซี่ตรงไปยังคฤหาสน์ซือถู ไม่รอเยี่ยซือเจวี๋ยแล้ว
เมื่อมู่ซย่ากลับมาถึงคฤหาสน์ซือถู สือซูเจินกำลังเล่นหมากรุกกับพ่อบ้าน ซึ่งบังเอิญเป็นหมากรุกแบบที่มู่ซย่าถนัดพอดี
เมื่อสือซูเจินพูดประโยคที่ว่า “ถึงตาเธอแล้ว” พ่อบ้านก็วางราชาลงอย่างไม่เต็มใจ
ในหมากรุก การวางราชาก็เท่ากับว่ายอมรับความพ่ายแพ้
สือซูเจินชนะ
มู่ซย่าเดินตรงไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
ทำไมอ่านไม่ได้อีกแล้วเหรียญก็ปรับขึ้นเรื่อยๆ ยังไม่อยากจะให้อ่านอีกโอ้ย...
ปลดล็อคๆๆๆๆๆ...
ปลดล็อคให้อ่านหน่อยคะ...
I'm dying to read it....
ทำไมเรื่องอื่นปลดล็อคได้ทำไมเรื่องนี้ทำไม่ได้โอ้ย...
อ่านไม่ได้ต้องทำยังไงทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้ว...
There's always a problem when adding coins. I have to wait for something or other before I can read it....
Can't read anymore. I've added coins but still can't read....
ปลดล็อคไม่ได้อีกแล้ว...
เติมเหรียญก็เติมแต่เสือกอ่านไม่ได้ แล้วมึงจะล็อคทำไมห่าอะไรกูเสียตังนะนิ....