ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1087

มหาวิทยาลัยอังกฤษไม่เพียงแค่มีพื้นที่ใหญ่เท่าเมืองเล็กๆเมืองหนึ่งเท่านั้น แต่ยังมีครบถ้วนทุกอย่างที่ควรมี แม้แต่ห้างสรรพสินค้าก็ใหญ่พอๆ กับห้างสรรพสินค้าในเมืองระดับสองของฮวากั๋วด้วย

ทันทีที่กู้หว่านหว่านเข้าไปในห้างแล้วก็ตาลายไปหมด สิ่งที่แตกต่างจากห้างสรรพสินค้าข้างนอก คือที่นี่มีทุกสิ่งที่ห้างสรรพสินค้าข้างนอกมี รวมถึงสิ่งจำเป็นพื้นฐานทั้งสี่ปัจจัยทั้งหมด และยังจำหน่ายสินค้าไฮเทคอีกมากมาย

แต่กู้หว่านหว่านไม่ได้สนใจสินค้าไฮเทค เธอมาถึงประตูร้านหรูแห่งหนึ่งโดยไม่รู้ตัว และเห็นกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดในตู้ที่เธออยากได้มาก

“นักเรียน ต้องการเข้ามาชมก่อนไหมคะ?” พนักงานเดินออกมาต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

กู้หว่านหว่านกำลังจะตอบตกลง แต่ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงเงินหนึ่งหมื่นหยวนที่คุณลุงให้ติดตัวไว้ อีกทั้งเพราะใช้จ่ายในหลายวันมานี้ทำให้เหลือเพียงสี่พันกว่าแล้ว นี่ยังไม่รวมกับค่าใช้จ่ายที่โอวหยางโม่ช่วยเธอออกไปบ้าง

กระเป๋าที่เธอสนใจมีมูลค่ามากกว่าหนึ่งแสนหยวน เงินสี่พันหยวนของเธอซื้อได้แค่จี้ของกระเป๋านั้นเท่านั้น! หลังจากนึกถึงข้อนี้ได้แล้วแววตาที่เป็นประกายของกู้หว่านหว่านก็หม่นหมองลง เธอยิ้มแห้งแล้วโบกมือ จากนั้นก็เดินออกจากร้านหรูไป

และแล้วพอเธอเดินออกไปได้ไม่กี่ก้าว กลับได้ยินพนักงานเมื่อครู่นี้ด่าทอเบาๆว่า “อะไรกัน ไม่มีเงินแล้วจะมาป้วนเปี้ยนทำไม......”

อีกฝ่ายพูดเป็นภาษาอังกฤษ แต่ระดับภาษาระดับนี้กู้หว่านหว่านก็ฟังเข้าใจ เธอตระหนักได้อย่างเศร้าใจ เมื่อก่อนเธออยากจะอยู่เหนือผู้คน อยากเป็นสะใภ้เยี่ยซื่อกรุ๊ป เป็นคุณนายอันดับหนึ่งแห่งฮวากั๋ว

แต่ตอนนี้เธอหวังแค่ได้กลับไปตระกูลกู้ที่มีชีวิตที่ไม่ต้องเป็นกังวลอะไรเลย สามารถซื้อทุกอย่างที่ต้องการได้ แต่ชีวิตแบบนั้นได้หายไปตลอดกาลแล้ว

ในขณะที่กู้หว่านหว่านกัดริมฝีปากแล้ววิ่งออกจากห้างสรรพสินค้าอย่างลนลาน ก็ได้ไปชนกับนักเรียนของมหาวิทยาลัยอังกฤษคนหนึ่งเข้า

“โอ๊ย” อีกฝ่ายร้องออกมาด้วยความเจ็บ แล้วขมวดคิ้วตักเตือนเธอ “ช่วยมองทางเวลาเดินด้วยนะ อย่ารบกวนการไลฟ์สดของฉัน”